Μενού

Φόρμα Σύνδεσης



Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow

 

«Δια τούτο σας λέγω, Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς» (Μάρκος,ια΄:24)

Τα λόγια του παραπάνω εδαφίου, τα είπε μεταξύ άλλων, ο Κύριος Ιησούς στους μαθητές του, όταν είδαν ξεραμένη τη συκιά που δεν είχε σύκα λόγω εποχής, την οποία είχε καταραστεί ο Κύριος την προηγούμενη μέρα. Βέβαια ο Κύριος δεν είναι παράλογος ούτε νευρικός, αλλά χρησιμοποίησε τη συκιά για να διδάξει τους μαθητές Του, το βασικό μάθημα της πίστης. Αρχικά ο Κύριος τους είπε να έχουν πίστη Θεού και  ανέφερε σαν παράδειγμα ότι όποιος πει σε ένα βουνό να ριφθεί στη θάλασσα, χωρίς να διστάσει στην καρδιά του, τότε θα γίνει ότι πει. Στη συνέχεια  τους επισήμανε ότι όσα αιτήματα προσεύχονται να έχουν πίστη ότι θα τα λάβουν και  θα πάρουν απάντηση. Ο Κύριος ολοκλήρωσε αυτή τη διδασκαλία στους μαθητές Του, λέγοντας ότι όταν προσεύχονται να συγχωρούν εάν έχουν κάτι με κάποιον, για να συγχωρεί και ο Ουράνιος Πατέρας τις δικές τους αμαρτίες. (Μάρκος,ια΄:11-26). Πιστεύουμε ότι ο Κύριος  αυτά που είπε περί συγχώρεσης, αφορούν ένα από ‘τα βουνά’ που δια πίστεως πρέπει να ρίξουμε στη ‘θάλασσα’, δηλαδή το να συγχωρούμε με τη καρδιά μας, αυτά που κάνουν οι άλλοι εναντίον μας. Ο Κύριος δίνει έμφαση στην πίστη μιας και ‘χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν• διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν’ (Εβραίους, ια΄:6).

Ένα χαρακτηριστικό γραφικό παράδειγμα πίστης με αποτελέσματα  είναι η περίπτωση της αιμορροούσας γυναίκας. Η συγκεκριμένη γυναίκα για δώδεκα χρόνια είχε αιμορραγία, είχε δαπανήσει όλη την περιουσία της σε γιατρούς και όχι μόνο δεν θεραπεύτηκε, αλλά έγινε χειρότερα. Όταν άκουσε για τον Κύριο, πίστεψε ότι αν μόνο αγγίξει το ρούχο Του θα θεραπευτεί. Όμως επειδή λόγω της ασθένειάς της, ο Μωσαϊκός νόμος θεωρούσε ακάθαρτο όποιον άγγιζε, πήγε πίσω από τον κόσμο και άγγιξε κρυφά τον Κύριο. Αμέσως αισθάνθηκε ότι σταμάτησε η ρύση του αίματός της, ο δε Κύριος  κατάλαβε ότι θεραπευτική δύναμη βγήκε από μέσα Του και ρώτησε  το πλήθος των παρευρισκομένων, ποιος Τον άγγιξε. Τότε η γυναίκα ομολόγησε τι έκανε και ο Κύριος της είπε να έχει θάρρος και ότι η πίστη της την έσωσε (Μάρκος,η΄:43-48). Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι η πίστη της γυναίκας, δεν ενεργοποίησε δικές της δυνάμεις, όπως κάποιοι άπιστοι ισχυρίζονται για να ερμηνεύσουν τις θεραπείες που λαμβάνουν οι πιστοί,  αλλά ενεργοποίησε δύναμη που βγήκε από τον Κύριο, η οποία τη θεράπευσε. Συνεπώς επαληθεύτηκε η υπόσχεση του Κυρίου, διότι η γυναίκα πίστεψε ότι θα θεραπευθεί αγγίζοντας το ρούχο του Κυρίου και ο Κύριος τη θεράπευσε. Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι εκτός από τη πίστη, άλλη προφανής προϋπόθεση για να απαντήσει ο Κύριος στα αιτήματά μας, είναι αυτά να συμφωνούν με το θέλημά Του (Α΄ Ιωάννου,ε΄:14-15).

Προσευχή με πίστη ώστε να υπάρχει αποτέλεσμα σωματικής και πνευματικής θεραπείας, απαιτείται εκτός από το μέρος του ασθενή πιστού και από το μέρος των πρεσβυτέρων που προσεύχονται. Διαβάζουμε σχετικά: «Ασθενεί τις μεταξύ σας; Ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου. Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος θέλει εγείρει αυτόν∙ και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι σγχωρηθή εις αυτόν» (Ιακώβου,ε΄:14-15).

Άλλο παράδειγμα που φανερώνει τα αποτελέσματα της προσευχής με πίστη των ανθρώπων του Θεού, διαβάζουμε στο βιβλίο της Εξόδου. Τότε ο  Μωυσής είπε στον Ιησού του Ναυή, να εκλέξει άνδρες για να πολεμήσουν τον Αμαλήκ που είχε έρθει να πολεμήσει το λαό Ισραήλ. Ο Ιησούς του Ναυή έκανε ότι του είπε ο Μωυσής και πολεμούσε τον Αμαλήκ, ενώ ο Μωυσής, ο Ααρών και ο Ώρ ανέβηκαν στη κορυφή του βουνού. Όταν ο Μωυσής ύψωνε το χέρι του προσευχόμενος με τη ράβδο του Θεού, νικούσε ο λαός Ισραήλ, ενώ όταν κατέβαζε το χέρι του νικούσε ο Αμαλήκ. Επειδή ο Μωυσής κουράστηκε να σηκώνει τα χέρια του, οι δυο συνεργάτες  έβαλαν μια πέτρα και κάθισε ο Μωυσής, ενώ παράλληλα εκείνοι δεξιά και αριστερά του, κρατούσαν υψωμένα τα χέρια του, χωρίς να υψώνουν τα δικά τους και έτσι τα χέρια του Μωυσή έμειναν υψωμένα μέχρι τη δύση του ηλίου. Με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς του Ναυή νίκησε τους Αμαλήκιτες. (Έξοδος,ιζ΄:8-16).

Ένα προφανές μήνυμα αυτής της ιστορίας είναι ότι το αποτέλεσμα αυτής της μάχης δεν εξαρτάτο από τα υλικά όπλα και τη σωματική ρώμη των πολεμιστών αλλά από τη προσευχή με πίστη και τη συνεργασία των ανθρώπων του Θεού. Έτσι και σήμερα, όσοι γνωρίσαμε τον Κύριο σαν προσωπικό μας Σωτήρα, καλούμαστε να κρατήσουμε τα λόγια του Κυρίου ενωμένα με τη πίστη μας και να ανεβαίνουμε στο ‘όρος’ της προσευχής ‘υψόνοντες καθαράς χείρας χωρίς οργής και διαλογισμού’ και προσευχόμενοι ‘υπέρ αλλήλων’, ώστε να πάρουμε  νίκες στο πεδίο των μαχών που δίνουμε ενάντια στις δυνάμεις του πονηρού και στο σαρκικό φρόνημα.

Η δύναμη του Θεού μπορεί να φανεί και στην εκκλησιαστική προσευχή, όταν δηλαδή όλη η εκκλησία έχει ένα αίτημα, το φέρνει με πίστη στον Κύριο και ο Κύριος ενεργεί. Τέτοιο παράδειγμα έχουμε στην περίπτωση που ο Ηρώδης αφού φόνευσε τον Ιάκωβο, φυλάκισε τον Πέτρο με σκοπό να θανατώσει και αυτόν. Τότε η εκκλησία άρχισε να προσεύχεται ακατάπαυστα στο Θεό για τον Πέτρο. Το βράδυ της προηγούμενης μέρας που θα περνούσε ο Ηρώδης τον Πέτρο από δίκη, ενώ αυτός κοιμόταν, ήρθε άγγελος Κυρίου, λύθηκαν από μόνα τους τα δεσμά, του είπε να φορέσει τα σανδάλια και τα ρούχα του και τον έφερε στη σιδερένια πύλη, η οποία άνοιξε από μόνη της. Ο Πέτρος κατάλαβε ότι ο Κύριος έστειλε άγγελο και τον ελευθέρωσε και πήγε στο σπίτι όπου γινόταν προσευχή για αυτόν. Εκείνοι τον είδαν και ο Πέτρος τους διηγήθηκε πώς ο Κύριος τον ελευθέρωσε (Πράξεις,ιβ΄:1-17).

Εδώ βλέπουμε ότι όλη η εκκλησία είχε αίτημα την απελευθέρωση του Πέτρου και το πεδίο μάχης για το λαού του Θεού είναι στην προσευχή όπου όλη η εκκλησία δέεται ένθερμα και ο Θεός ενεργεί. Η εκκλησία έχει κεφαλή τον αναστημένο Ιησού Χριστό, ο οποίος την περιθάλπει και την καθαρίζει ώστε να είναι αγία και άμωμη.

Συνοψίζοντας λέμε ότι ο χριστιανός δεν μάχεται με όπλα ανθρώπινα αλλά με όπλα πνευματικά. Ένα τέτοιο όπλο είναι η προσευχή με πίστη η οποία μπορεί να αλλάξει όλα τα δεδομένα γύρω μας και να μετατρέψει τις δύσκολες καταστάσεις σε εύκολες. Τίποτα δεν είναι αδύνατο στο Θεό και αυτό πρέπει να το πιστέψουμε με την καρδιά μας. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Θεός, σαν καλός Πατέρας, θα εκπαιδεύσει όλα τα γνήσια παιδιά Του, μέσω των θλίψεων και των δοκιμασιών, ‘διά να γείνωμεν μέτοχοι της αγιότητος αυτού’ Στα πλαίσια αυτής της παιδείας εντάσσονται οι καθυστερημένες ή αρνητικές απαντήσεις του Κυρίου σε αιτήματά μας (Εβραίους, ιβ΄:1-11). Όμως σε κάθε περίπτωση, Κύριος θέλει για όλα τα αιτήματά μας να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν  και να πιστεύουμε ότι ‘τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ’ (Λουκάς, ιη΄:27). Αμήν!

 


«Μη     αποβάλητε    λοιπόν   την παρρησίαν σας, ήτις      έχει        μισθαποδοσίαν              μεγάλην» (Εβραίους, ι΄:35)

Ο λόγος του Θεού μας μιλάει για τις πνευματικές αρετές  στις οποίες ευαρεστείται ο Πατέρας Θεός, όταν τις βλέπει να υπάρχουν στη ζωή των παιδιών Του. Μία τέτοια αρετή είναι και η παρρησία. Παρρησία σαν λέξη σημαίνει το να ενεργεί κάποιος και να λέει τη γνώμη του με θάρρος και ειλικρίνεια, χωρίς όμως να θίγει τα δικαιώματα και τις ανάγκες άλλων.

Ένα γραφικό παράδειγμα παρρησίας βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων, στην περίπτωση όπου οι αρχιερείς άκουγαν με θαυμασμό, τον Πέτρο και τον Ιωάννη, που τους είχαν υπό κράτηση, να τους μιλάνε με θάρρος, απολογούμενοι για το θαύμα θεραπείας του χωλού που έκανε μέσω αυτών ο Κύριος Ιησούς (Πράξεις,δ΄:13).

Άλλο γραφικό παράδειγμα παρρησίας με πίστη βλέπουμε στην περίπτωση των τεσσάρων φίλων ενός παραλυτικού, οι οποίοι τον κουβάλησαν  σε ένα κρεβάτι και επειδή δεν μπορούσαν να μπουν από την είσοδο του σπιτιού λόγω πολυκοσμίας, ανέβηκαν πάνω στη ταράτσα, έβγαλαν τα κεραμίδια, τρύπησαν τη στέγη και τον κατέβασαν μπροστά στο Κύριο Ιησού. Ο Κύριος θαύμασε την πίστη τους και είπε στον παραλυτικό ότι συγχωρεμένες είναι οι αμαρτίες του. Αυτά τα λόγια οι παρόντες  γραμματείς και Φαρισαίοι τα εξέλαβαν σαν βλασφημία και ο Κύριος τους ρώτησε τι είναι πιο εύκολο να πει, ‘συγχωρεμένες είναι οι αμαρτίες σου’ ή ‘σήκω επάνω και περπάτα’. Στη συνέχεια, για να γνωρίσουν ότι του έχει δοθεί εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, είπε στον παραλυτικό να σηκώσει το κρεβάτι του και να πάει σπίτι του. Τότε εκείνος σηκώθηκε, σήκωσε το κρεβάτι του και πήγε στο σπίτι του δοξάζοντας τον Θεό (Μάρκος,β΄:1-11, Λουκάς,ε΄:17-25).

Οι φίλοι του παραλυτικού ξεκίνησαν με πίστη, να πάνε τον παράλυτο φίλο τους μπροστά στον Κύριο Ιησού. Δεν τους σταμάτησε το εμπόδιο του όχλου στο να πλησιάσουν τον Κύριο, αλλά η πίστη τους στο Κύριο ότι μπορεί να θεραπεύσει  τον φίλο τους, τους έδωσε το θάρρος και την παρρησία, να κάνουν αυτή τη παράτυπη ενέργεια, να τρυπήσουν τη στέγη του σπιτιού, για να κατεβάσουν τον παράλυτο φίλο τους μπροστά στον Κύριο. Ο Κύριος είδε την πίστη τους και ενήργησε δίνοντας θεραπεία ψυχής και σώματος στο φίλο τους.

Έτσι και σήμερα ο Κύριος, αφού πρώτα βέβαια Τον γνωρίσουμε σαν προσωπικό μας σωτήρα και γίνουμε παιδιά Θεού, μας καλεί να τον πλησιάζουμε με θάρρος και να μη σκεφτόμαστε ότι είναι κάτι αδύνατο σ’ Αυτόν. Ο Κύριος δεν έχει αδυναμία στο να ενεργήσει, αλλά αυτό που πολλές φορές Τον εμποδίζει να μας απαντήσει είναι η απιστία μας και οι λάθος προτεραιότητες που θέτουμε στη ζωή μας. Γι’ αυτό θέλει να εκτιμήσουμε σωστά την αγάπη Του, να Τον αγαπήσουμε πάνω απ’ όλα, να Τον εμπιστευόμαστε και να ζητάμε με παρρησία πιστεύοντας ότι θα μας δώσει ότι χρειαζόμαστε.

Η πίστη μας δεν έχει να κάνει με τις δικές μας δυνάμεις αλλά με τη δύναμη του Θεού και αρέσει στον Πατέρα Θεό όταν Τον πλησιάζουμε με παρρησία και πίστη, στηριζόμενοι στη δική Του δύναμη. Ο Πατέρας Θεός είναι προσιτός, γι’ αυτό ανταποκρίθηκε  στη μετάνοια και στη πίστη μας  στον Υιό Του Ιησού Χριστό, ήρθε στη ζωή μας, μας αναγέννησε και μας έκανε παιδιά Του (Ιωάννης,α΄:12). Γι’ αυτό σαν καλός πατέρας θέλει  να Τον πλησιάζουμε και με παρρησία να του ζητάμε ότι έχουμε ανάγκη.

Επί πλέον μέσα στο λόγο του Θεού διαπιστώνουμε ότι   η παρρησία είναι ένα μέσο που μας βοηθάει να λάβουμε τα αιτήματά μας, όταν προσευχόμαστε στον Θεό. Στην πρώτη επιστολή του, ο απόστολος Ιωάννης μας λέει: «Και αύτη είναι η παρρησία την οποία έχομεν προς αυτόν, ότι, εάν ζητώμεν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς, ό,τι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα τα οποία εζητήσαμεν παρ’ αυτού» (Α΄ Ιωάννου, ε΄:14-15). Ο Πατέρας Θεός απαντάει γιατί η παρρησία προϋποθέτει πίστη, χωρίς την οποία είναι αδύνατον κάποιος να Τον ευαρεστήσει. Όταν αυτό που ζητάμε με πίστη είναι σύμφωνο με το θέλημα Του, δεν μπορεί να μη απαντήσει γιατί ο ίδιος μας λέει μέσα στο λόγο Του ότι όποιος προσεύχεται με πίστη και πιστεύει ότι αυτό που ζητάει θα το λάβει, θα πάρει απάντηση (Μάρκος, ια΄:24).

Η παρρησία μας προς τον Πατέρα Θεό πηγάζει από τη πίστη μας στον Ιησού Χριστό σύμφωνα με το γραμμένο: ‘διά του οποίου έχομεν την παρρησίαν και την είσοδον με πεποίθησιν διά της εις αυτόν πίστεως’ (Εφεσίους, γ΄:12). Επιπλέον επειδή σαν άνθρωποι θα εξακολουθούμε να έχουμε πνευματικές πτώσεις  και προς στιγμή θα χάνουμε την παρρησία μας, να έχουμε υπόψη ότι ‘εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας. Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας'(Α΄ Ιωάννου, α΄:7-9). Συνεπώς η συνεχής μετάνοια και εξομολόγηση των αμαρτιών μας, έχει σαν αποτέλεσμα τον καθαρισμό μας με το αίμα του Κυρίου Ιησού και την πνευματική μας ανόρθωση, έτσι ώστε να μπορούμε πάλι έχοντας ‘παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού’ ( Εβραίους, ι΄:19).

Επίσης η παρρησία μας δοκιμάζεται όταν δεχόμαστε απειλές από εναντίους να μη μιλάμε το λόγο του Θεού και να μη ομολογούμε τον Κύριο Ιησού. Τέτοιες δοκιμασίες αντιμετωπίζονται επιτυχώς μόνο με προσευχή και πλήρωση Πνεύματος Αγίου, όπως έκαναν οι μαθητές όταν απειλήθηκαν από τους αρχιερείς μετά την απολογία τους που αναφέραμε αρχικά. Τότε προσευχήθηκαν και μεταξύ των άλλων είπαν: ‘…Κύριε, βλέψον εις τας απειλάς αυτών και δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας,  εκτείνων την χείρα σου εις θεραπείαν και γινομένων σημείων και τεραστίων διά του ονόματος του αγίου Παιδός σου Ιησού’.Το αποτέλεσμα της προσευχής τους ήταν: ‘Μετά δε την δέησιν αυτών εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι∙ και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ελάλουν το λόγον του Θεού μετά παρρησίας’ (Πράξεις,δ΄:29-31).

Το Άγιο Πνεύμα δίνει και σε μας δύναμη στο να μιλάμε το λόγο του Θεού με παρρησία, εφόσον το ζητάμε από τον Θεό όπως οι πρώτοι μαθητές. Όταν είμαστε πληρωμένοι με το Άγιο Πνεύμα, δεν φοβόμαστε γιατί έχουμε την δύναμη και την αγάπη του Θεού μέσα μας. Ειδικότερα σήμερα που το ευαγγέλιο κηρύττεται σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, η με παρρησία ομολογία κάθε πιστού είναι απαραίτητη, ώστε ο Κύριος να σώσει πολλούς ανθρώπους.

Τέλος αναφέρουμε ότι άλλος κίνδυνος να χάσουμε την παρρησία μας είναι όταν η απάντηση του Θεού στα αιτήματά μας καθυστερεί. Όμως τότε να θυμόμαστε την παραβολή του άδικου κριτή (Λουκάς, ιη΄:1-8) που μας είπε ο Κύριος Ιησούς, η οποία μας διδάσκει ότι ο Πατέρας Θεός θα κάνει έκβαση στις αδικίες που υφίστανται τα παιδιά Του, αν και μακροθυμεί γι’ αυτούς που τα αδικούν. Ο Κύριος είναι πιστός στις υποσχέσεις του και δεν υπάρχει αδικία σ’ Αυτόν, αλλά αυτό που λέει θα το κάνει.

Συνοψίζοντας λέμε ότι καλό είναι να δώσουμε προσοχή στα λόγια του Κυρίου Ιησού και να τα πιστεύουμε, ώστε ο λόγος του Κυρίου να είναι ενωμένος με την πίστη μας. Να μη σκεφτόμαστε ότι είναι κάτι αδύνατο σ’ Αυτόν, αλλά να ζητάμε με παρρησία αυτά που είναι σύμφωνα με το θέλημά Του και να πιστεύουμε ότι έχει τη δύναμη να μας τα δώσει. Να έχουμε υπόψη, όσοι είμαστε παιδιά Θεού, ότι θα εξακολουθούμε να είμαστε οίκος Χριστού ‘εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την παρρησίαν και το καύχημα της ελπίδος’ (Εβραίους, γ΄: 6). Γι’ αυτό ‘ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας'  (Εβραίους, δ΄:16) Αμήν!

 
Περισσότερα Άρθρα...

Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν. (Αποκάλυψις Ιωάννου δ' 11)

Χριστιανισμός Live

Δημοσκόπηση

Τί πιστεύετε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός;
 
mod_vvisit_counterΣήμερα1573
mod_vvisit_counterΕχτές1620
mod_vvisit_counterΑυτή την βδομάδα9669
mod_vvisit_counterΤην προηγούμενη εβδομάδα17722
mod_vvisit_counterΑυτό τον μήνα78300
mod_vvisit_counterΤον προηγούμενο μήνα47667
mod_vvisit_counterΟλές τις ημέρες3236908

We have: 33 guests, 9 bots online
Η IP: 44.212.50.220
 , 
Σήμερα : Μαρ 28, 2024