«...η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν. η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, δια να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλιπείς» (Ιακώβου, α΄: 3,4).
Ο Πατέρας Θεός, σαν καλός πατέρας, έχει σκοπό μέσα σε αυτή την επίγεια ζωή, να εκπαιδεύσει όλα τα παιδιά Του, ώστε να γίνουν δόκιμοι χριστιανοί και να εισέλθουν πλούσια στη βασιλεία των Ουρανών. Στα πλαίσια αυτής της παιδείας, επιτρέπει να έρχονται δοκιμασίες και θλίψεις στη ζωή των παιδιών Του, ώστε μέσα από αυτές εργάζεται την υπομονή τους, η οποία υπομονή με τη σειρά της εργάζεται την τελειοποίηση και ολοκλήρωσή τους.
Η έκφραση ‘η δοκιμασία της πίστεως εργάζεται υπομονή’, πιστεύουμε ότι έχει να κάνει με την υπομονή προσμονής της απάντησης του Θεού σε κάποια θλίψη που περνάμε ή αίτημα που έχουμε. Χαρακτηριστικό γραφικό παράδειγμα υπομονής είναι αυτή που επέδειξε ο Ιώβ, τον οποίο όλοι οι πιστοί μακαρίζουμε, διότι υπόμεινε χωρίς να χάσει τη πίστη του, τις μεγάλες δοκιμασίες που πέρασε και στο τέλος βλέπουμε ότι ο Κύριος έκανε έκβαση αποδεικνύοντας ότι είναι πολυεύσπλαχνος και οικτίρμων (Ιακώβου,ε΄:11).
Ο Ιώβ ήταν άνθρωπος του Θεού, άμεμπτος, ευθύς, που φοβόταν τον Θεό και άπεχε από το να κάνει το κακό (Ιώβ, α΄:1). Άμεμπτος, δηλαδή δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει κάποιος για κάτι, ήταν σωστός με όλους. Φοβόταν τον Θεό, γιατί όπως απέδειξε με την υπομονή στις δοκιμασίες του, Τον αγαπούσε πιο πάνω από όλους και από όλα που Αυτός του είχε δώσει. Σε έναν τέτοιο άνθρωπο λοιπόν, ο Θεός επέτρεψε στον διάβολο να τον πειράξει, για να αποδειχθεί αυτή η άνευ όρων πίστη και αγάπη του στο Θεό. Στην πρώτη φάση της δοκιμασίας του, έχασε την ίδια μέρα, τα 10 παιδιά του και όλη την περιουσία του. Όμως εκείνος δεν απίστησε, ούτε τα έβαλε με το Θεό, ακόμα και όταν ο διάβολος πήρε νέα άδεια για νέα δοκιμασία, οπότε και τον πάταξε με έλκος κακό από τα πόδια έως την κορυφή του. Μία επί πλέον δοκιμασία ήταν και οι κατηγορίες των φίλων του, που του έλεγαν ότι αυτά τα έπαθε, λόγω αμαρτιών που είχε κάνει. Ο Ιώβ έμεινε στο θέλημα του Θεού, έδειξε υπομονή και τελικά ‘έστρεψεν ο Κύριος την αιχμαλωσίαν του Ιώβ, αφού προσηυχήθη υπέρ των φίλων αυτού• και έδωκεν ο Κύριος εις τον Ιώβ διπλάσια πάντων των όσα είχε πρότερον’ (Ιώβ, μβ΄:10). Δηλαδή ένας άνθρωπος που ήταν τέλειος στα μάτια του Θεού, ήρθε σε πολύ σκληρή και μεγάλη δοκιμασία αλλά ο Θεός, σαν δίκαιος μισθαποδότης, τελικά τον δικαίωσε για την πίστη και την υπομονή που έδειξε, δείχνοντας έτσι ότι ο άνθρωπος που θα πιστεύει μέχρι τέλους σ’ Αυτόν, δεν θα ντροπιαστεί.
Έτσι και σήμερα ο Πατέρας Θεός γνωστοποιεί δια του αποστόλου Παύλου στα αναγεννημένα παιδιά Του, ότι: ‘Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος• πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.’ (Α΄ Κορινθίους, ι΄:13).
Μέσα στις θλίψεις που περνάμε επιτελείται κάποιο πνευματικό έργο, σύμφωνα με το γραμμένο: «Και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις∙ γινώσκοντες ότι η θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς» (Ρωμαίους,ε΄:3-5). Συνεπώς όλα όσα εργάζεται ο Θεός μέσα από τις θλίψεις, πηγάζουν από την αγάπη που έχει για μας σαν καλός Πατέρας και έχουν σκοπό την πνευματική μας αύξηση. Υπόσχεται ότι δεν θα μας αφήσει να πειραστούμε παραπάνω από τις δυνάμεις μας και ότι έχει την εξουσία να δώσει λύση σε κάθε μας πρόβλημα, τη στιγμή που Εκείνος γνωρίζει. Εμείς μπορεί να μη βλέπουμε τη λύση του Θεού, αλλά πρέπει να πιστεύουμε και να ελπίζουμε ότι θα τη λάβουμε και προσευχόμενοι με υπομονή να περιμένουμε μέχρι τη δούμε στη ζωή μας (Μάρκος, ια΄:24, Ρωμαίους,η΄:25).
Καλό είναι κάθε πιστός την ώρα που δοκιμάζεται να ανακαλεί στη μνήμη του την περίπτωση που ο Κύριος ανάγκασε τους μαθητές Του να μπουν στο πλοίο και να περάσουν στην απέναντι ακτή της λίμνης με ενάντιο τον άνεμο, ενώ Εκείνος ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί. Ο Κύριος προσευχόταν και οι μαθητές βασανιζόταν κωπηλατώντας στο μέσο της θάλασσας, με ενάντιο τον άνεμο. Ο Κύριος τους άφησε να κωπηλατούν πολλές ώρες και περί τα ξημερώματα τους επισκέφθηκε περπατώντας πάνω στα κύματα, μπήκε στο πλοίο τους και ο άνεμος σταμάτησε (Μάρκος, ς΄:45-51).Έτσι και εμείς να ξέρουμε ότι την ώρα που δοκιμαζόμαστε, ο Κύριος προσεύχεται για μας, μπορεί να μας αφήνει μόνους κάποιο διάστημα, αλλά αν υπομένουμε την παιδεία Του, θα δούμε την επέμβασή Του, έστω λίγο πριν αποκάμουμε.
Ο Θεός, εφόσον το ζητάμε, θα μας δίνει δύναμη να υπομένουμε στη δοκιμασία και να υπακούμε στο λόγο Του. Επειδή σαν άνθρωποι φταίμε σε πολλά, όταν μετανοούμε μας συγχωρεί και καθαρίζει τις αμαρτίες μας με το αίμα του Ιησού Χριστού. Άρα αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να βαδίζουμε στη στενή οδό του Κυρίου κουβαλώντας κάθε μέρα το σταυρό μας, όταν πέφτουμε να σηκωνόμαστε και να συνεχίζουμε τον καλό αγώνα και δια της υπομονής θα κερδίσουμε τις ψυχές μας (Λουκάς,κα΄:19).
Η υπομονή, όπως αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο είναι ένα σκαλοπάτι της πνευματικής σκάλας που οδηγεί στη βασιλεία των Ουρανών, όπως μας περιγράφει ο απόστολος Πέτρος: « …προσθέσατε… εις δεν την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν..» (Β΄ Πέτρου,α΄:5-6). Ο λόγος του Θεού αναφέρει επί πλέον, ‘Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν• διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ’ (Γαλάτας, ς΄:9)…. ‘Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν’ (Εβραίους,ι΄:36). Βλέπουμε ότι η εκτέλεση του θελήματος του Θεού προηγείται της εκπλήρωσης της επαγγελίας, διότι πώς θα λάβουμε κάτι από τον Θεό αν δεν κάνουμε το θέλημά Του; Η επαγγελία μέχρι να εκπληρωθεί, χρειάζεται υπομονή και δοκιμάζεται ο χριστιανός στο πέρασμα του χρόνου μέχρις ότου έρθει η εκπλήρωσή της. Μέσα στο χρόνο αναμονής συντελείται μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο του πιστού, η οικοδόμηση του θελήματος του Θεού και κατά συνέπεια η πνευματική του αύξηση. Πιο συγκεκριμένα, σ’ αυτό το δύσκολο χρονικό διάστημα, διαπιστώνουμε τις ελλείψεις μας και καλούμαστε όπως ο Ιώβ, να μη τα βάλουμε με το Θεό, αλλά προσευχόμενοι να ζητήσουμε δύναμη Πνεύματος Αγίου, ώστε να μη αποκάμουμε και να λάβουμε την επαγγελία.
Συνοψίζοντας λέμε ότι η υπομονή με την οποία μας εργάζεται ο Θεός, έχει έργο τέλειο μέσα μας πρώτα για την οικοδομή μας, αλλά και μελλοντικό έργο το οποίο ετοιμάζει ο Θεός μέσα από μας για ευλογία και άλλων. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εξετάζουμε συνεχώς κατά πόσο είμαστε στο θέλημα του Θεού και να είμαστε προσευχόμενοι σε επικοινωνία μαζί Του σε κάθε δοκιμασία που περνάμε.
Οι θλίψεις είναι προσωρινές στη ζωή μας, ο μελλοντικός όμως καρπός τον οποίο θα μας δώσει ο Θεός είναι πολύ μεγαλύτερος από τις θλίψεις που περνάμε τώρα. Ας μη αισθανόμαστε μόνοι όταν δοκιμαζόμαστε αγωνιζόμενοι τον καλό αγώνα της πίστης, αλλά να ξέρουμε ότι ο Πατέρας Θεός εξακολουθεί να μας αγαπάει παρά τις πολλές μας πτώσεις, ο Ιησούς Χριστός μεσιτεύει στον Πατέρα για τα αιτήματά μας και το Άγιο Πνεύμα ικετεύει ένθερμα σύμφωνα με τις πραγματικές μας ανάγκες και μας χορηγεί τον καρπό Του, στοιχείο του οποίου είναι η μακροθυμία που περιέχει την υπομονή .
Ας μη αποκάμουμε βλέποντας σαν άλυτο το πρόβλημα που έρχεται στη ζωή μας αλλά να αποβλέπουμε στον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας Κύριο Ιησού Χριστό και κάποια στιγμή ο καθένας μας προσωπικά θα ομολογήσει όπως ο Δαυίδ ότι: «Περιέμεινα εν υπομονή τον Κύριο, και έκλινε προς εμέ, και ήκουσε της κραυγής μου∙ και με ανεβίβασεν εκ λάκκου ταλαιπωρίας, εκ βορβορώδους πηλού, και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου, εστερέωσε τα βήματά μου»(Ψαλμός, μ΄:1-2). Αμήν!
|
«Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού∙ και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή»(Ματθαίος,ς΄:33)
Αυτά τα λόγια τα είπε μεταξύ άλλων, ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην ‘επί του όρους ομιλία’, η οποία ομιλία χαρακτηρίζεται σαν το καταστατικό της Βασιλείας των Ουρανών. Ο Κύριος απευθυνόμενος σ’ αυτούς που θέλουν να γίνουν μέτοχοι αυτής της βασιλείας, αποκαλύπτει την ιεραρχία των αιτημάτων που ο Θεός θέλει να θέσουν στη ζωή τους, θέτοντας σε πρώτη θέση την εκζήτηση της βασιλείας και της δικαιοσύνης του Θεού.
Όσο αφορά τη βασιλεία του Θεού, αναφέρουμε ότι ο Κύριος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση των Φαρίσαίων, είπε : «Δεν έρχεται η βασιλεία του Θεού ούτως ώστε να παρατηρήται• ουδέ θέλουσιν ειπεί• Ιδού, εδώ είναι, ή Ιδού εκεί• διότι ιδού, η βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών.» (Λουκάς,ιζ΄:20,21). Επιπλέον ο Κύριος διευκρίνισε, απαντώντας σε άλλη ερώτηση μαθητή Του, λέγοντας: « Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί, και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (Ιωάννης,ιδ΄:23).Συνεπώς η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα σ’ αυτούς που αγαπούν τον Κύριο Ιησού Χριστό, γεγονός που αποδεικνύεται, με την εκ μέρους τους εκτέλεση των εντολών Του.
Βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά, πρέπει να πούμε ότι το πρώτο βήμα κάθε ανθρώπου προς τη Βασιλεία των Ουρανών, είναι η μετάνοια για τις αμαρτίες και η πίστη του στον Ιησού Χριστό, σαν Υιό του Θεού και Σωτήρα του κόσμου. Αυτό διότι σε όσους μετανοήσουν και πιστέψουν στον Κύριο Ιησού Χριστό, Αυτός τους ‘έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού• οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν’. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Κύριος είπε ‘εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού’ (Ιωάννης, α΄:12,γ΄:3). Έτσι με αυτή την ‘άνωθεν γέννηση’ ο πιστός συλλαμβάνει μέσα στον εσωτερικό του άνθρωπο τον Ιησού Χριστό και συγχρόνως αρχίζει ο αγώνας του ώστε να μορφωθεί, δια του Αγίου Πνεύματος, ‘εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού’(Εφεσίους, δ΄:13).
Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, ο κάθε αναγεννημένος χριστιανός, καλείται στην επίγεια ζωή του, να επιτυγχάνει την πνευματική του αύξηση, μέσω σταδιακής ανόδου των ‘σκαλοπατιών’ της ‘πνευματικής σκάλας’ που οδηγεί στη βασιλεία του Θεού, όπως αναφέρει ο απόστολος Πέτρος: «Και δι’ αυτό δε τούτο, καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην. Διότι, εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Επειδή εις όντινα δεν υπάρχουσι ταύτα, τυφλός είναι, μυωπάζει και ελησμόνησε τον καθαρισμόν των παλαιών αυτού αμαρτιών. Δια τούτο, αδελφοί, επιμελήθητε περισσότερον να κάμητε βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν σας∙ διότι ταύτα κάμνοντες, δεν θέλετε πταίσει ποτέ. Διότι ούτω θέλει σας δοθή πλουσίως η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρου,α΄:5-11). Ο απόστολος Πέτρος λέγοντας ‘προσθέσατε’ εννοεί, βάλτε κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη έχετε. Δηλαδή το μέρος του ανθρώπου στη πνευματική προσωπική του αύξηση, είναι αυτός ο αγώνας που κάνει μέσω της οδηγίας και ενίσχυσης του Αγίου Πνεύματος και με πυξίδα τον λόγο του Θεού.
Όπως προαναφέραμε το κίνητρο στο να κάνουμε το θέλημα του Θεού είναι η αγάπη μας προς τον Ιησού Χριστό. Αυτή η αγάπη πηγάζει μέσα από τον ίδιο τον Ιησού που τη δίνει σε μας όταν κατοικεί μέσα μας, όπως και ο ίδιος λέει: «Εγώ είμαι η , άμπελος, σεις τα κλήματα∙ ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5). Από την πλευρά μας, για να διατηρούμε και να αυξάνουμε αυτή την αγάπη, καλό είναι να έχουμε συνεχή εκζήτηση της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, που είναι ο άλλος Παράκλητος όπως αναφέρει ο Κύριος: «ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς…. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν• διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς» (Ιωάννης, ιδ΄:16, ις΄:13,14).
Επίσης ο απόστολος Παύλος αναφέρει: «Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω∙ επειδή ο δουλεύων εν τούτοις τον Χριστόν, ευαρεστεί εις τον Θεόν, και ευδοκιμεί παρά τοις ανθρώποις» (Ρωμαίους,ιδ΄:17-18) και «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια•» (Γαλάτας, ε΄:22,23) και «ο καρπός του Πνεύματος είναι εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία» (Εφεσιους,ε΄:9). Δηλαδή η παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, εξασφαλίζει τις αρετές και τα αισθήματα μιας καρποφόρας ζωής και όσο εργαζόμαστε μέσω αυτών τον Χριστό, ευαρεστούμε τον Θεό και ευδοκιμούμε ενώπιον των ανθρώπων.
Όσο αφορά τη δικαιοσύνη Θεού αναφέρουμε ότι όταν ήταν ο Κύριος να βαπτιστεί από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο Ιωάννης αρχικά δεν ήθελε να Τον βαπτίσει λέγοντάς Του ότι αυτός έχει ανάγκη να βαπτιστεί απ’ Αυτόν. Ο Κύριος του απάντησε ότι είναι πρέπον να εκπληρώσουν όλη τη δικαιοσύνη (Ματθαίος,γ΄:13-15). Αυτό που αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι τη λέξη δικαιοσύνη, ο Κύριος την εννοεί ως εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Η εκτέλεση των εντολών του Θεού αποδεικνύει ότι είμαστε παιδιά του Θεού(Ματθαίος,ζ΄:21).
Ο απόστολος Παύλος αναφέρει την δικαιοσύνη η οποία έρχεται από την πίστη και όχι από τον νόμο. Μια δικαιοσύνη που τη δίνει ο Θεός δωρεάν, χωρίς να φαίνεται ως κατόρθωμα ανθρώπου αλλά με τη χάρη του Θεού, δια της απολύτρωσης η οποία έγινε με τον Ιησού Χριστό, τον οποίο έθεσε ο Θεός ως μέσο εξιλέωσης δια της πίστεως, με το αίμα της σταυρικής θυσίας Του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης Του, για να είναι αυτός δίκαιος και να δικαιώνει αυτόν που πιστεύει στον Ιησού Χριστό (Ρωμαίους,γ΄:20-27, Φιλιππησίους, γ΄:9). Δηλαδή αυτός που μετανοεί και πιστεύει στον Ιησού Χριστό, όπως ο ένας από τους δύο συσταυρωμένους ληστές, καθαρίζεται με το άγιο αίμα της θυσίας του Κυρίου, που σημαίνει ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες του και λαβαίνει σωτηρία, έχοντας τη δικαιοσύνη του Θεού την εκ πίστεως στον Ιησού Χριστό πάνω του. Γι’ αυτό το λόγο η εκ πίστεως δικαιοσύνη παρομοιάζεται με τον θώρακα της πνευματικής πανοπλίας που πρέπει να φορέσει ο χριστιανός, ώστε να αντιμετωπίζει νικηφόρα τις επιθέσεις των πονηρών πνευμάτων (Εφεσίους,ς΄:11-17).
Συνοψίζοντας, λέμε ότι είναι προς το συμφέρον της ψυχής μας, σαν αναγεννημένοι χριστιανοί, να θέσουμε με επίγνωση και όχι τυπικά, σαν πρώτο αίτημα της προσευχής μας, το ‘αγιασθήτω το όνομά σου• ελθέτω η βασιλεία σου• γενηθήτω το θέλημά σου(δικαιοσύνη του Θεού)’, όπως επί πλέον μας δίδαξε ο ίδιος ο Κύριος και στη προσευχή που μας άφησε (Ματθαίος,ς΄:9-13). Τότε θα έχουμε την ευλογία του Θεού στη ζωή μας και όλα τα άλλα που χρειαζόμαστε, θα μας τα δώσει ο Πατέρας Θεός. Αμήν!
|
|
| 
| 
