«Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα ευχαριστείτε• διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού» (Α΄ Θεσσαλονικείς,ε΄:16-18).
Σαν προσευχή μπορούμε να ορίσουμε την ενέργεια κάθε πιστού ανθρώπου, με την οποία απευθύνεται μέσω της ομιλίας του ή της σκέψης του, προς τον Θεό που πιστεύει, για να εκφράσει τη λατρεία του, την ευχαριστία του και τα αιτήματά του. Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την προσευχή, με βάση το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, όσο αφορά τόσο τη χρονική διάρκεια και συχνότητά της, όσο και τη ποιότητά της.
Αδιάλειπτη προσευχή είναι η συνεχής προσευχή, δηλαδή η προσευχή που αποδεικνύει την αδιάκοπη επικοινωνία του παιδιού του Θεού με τον Ουράνιο Πατέρα του. Γραφικό παράδειγμα ανθρώπου με αδιάλειπτη προσευχή είναι αυτό του αποστόλου Παύλου, ο οποίος σύμφωνα με όσα ο ίδιος αναφέρει στις επιστολές του, προσευχόταν αδιάλειπτα είτε γενικά για τις εκκλησίες που υπηρετούσε (Ρωμαίους, α΄:9) είτε ατομικά για τους συνεργάτες του στο έργο του Κυρίου, όπως για τον Τιμόθεο (Β΄ Τιμόθεον,α΄:3).
Η αδιάλειπτη προσευχή δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, διότι προϋποθέτει εκ μέρους του πιστού την σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και αναγκών του. Γι’ αυτό μπορεί να επιτευχθεί σταδιακά, όσο ο άνθρωπος του Θεού αυξάνεται τρεφόμενος καθημερινά, αρχικά με τα βασικά απλά στοιχεία του λόγου του Θεού που αποτελούν το πνευματικό γάλα και στη συνέχεια και με τα πιο σύνθετα, που αποτελούν τη στερεά πνευματική τροφή. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να γυμνάζονται τα πνευματικά του αισθητήρια, να διακρίνει το καλό από το κακό και να το επιλέγει(Εβραίους, ε΄:12-14).Τότε μπορεί με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, να βάζει τον εαυτό του σε ένα πρόγραμμα προσευχής. Έχοντας σαν πρότυπο τον Κύριο Ιησού Χριστό, αναφέρουμε εδάφια σχετικά με το πρόγραμμα και τον τρόπο προσευχής Του:
«Και αφού απέλυσε τους όχλους, ανέβη εις το όρος κατ' ιδίαν διά να προσευχηθή» (Ματθαίος,ιδ΄:23)
«Και το πρωΐ ενώ ήτο όρθρος βαθύς, σηκωθείς εξήλθε• και υπήγεν εις έρημον τόπον και εκεί προσηύχετο» (Μάρκος, α΄:35).
«Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθεν εις το όρος να προσευχηθή, και διενυκτέρευεν εν τη προσευχή του Θεού» (Λουκάς,ς΄:12).
«Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού» (Εβραίους,ε΄:7).
Η αδιάλειπτη προσευχή έχει αποτελέσματα. Ένα γραφικό παράδειγμα θαυμαστού αποτελέσματος, βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων, όταν η εκκλησία προσευχόταν ακατάπαυστα στον Θεό για την απελευθέρωση του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ο Ηρώδης είχε φυλακίσει με σκοπό να τον θανατώσει. Τη νύχτα πριν τη μέρα που ο Ηρώδης θα παρουσίαζε τον Πέτρο στο λαό, ο Κύριος έστειλε άγγελο στο δεσμωτήριο και ελευθέρωσε τον Πέτρο (Πράξεις,ιβ΄:5-17).
Συνεπώς η προσευχή της εκκλησίας δεν πήγε στο κενό αλλά έπιασε τόπο, γιατί η εκκλησία του Ιησού Χριστού είναι προικισμένη με το πνευματικό όπλο της δια του Αγίου Πνεύματος αδιάλειπτης προσευχής και με αυτό αντιμετωπίζει τις δύσκολες καταστάσεις. Μπορεί ο Ηρώδης να είχε δεμένο τον Πέτρο με αλυσίδες και με τέσσερεις τετράδες στρατιωτών να τον φρουρούν, αλλά η δύναμη της εκκλησίας είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος είναι πάνω από όλους και όλα. Μπορεί το προσωπικό πρόβλημα του καθενός να φαίνεται παραπάνω από τις δυνάμεις του, αλλά επειδή είμαστε μέλη της εκκλησίας του Κυρίου, όταν πονά ένα μέλος πονάνε όλα τα μέλη και εδώ είναι που πρέπει να κινούνται τα σπλάγχνα όλων υπέρ του ενός ασθενούς μέλους.
Ο απόστολος Πέτρος δεν μπορούσε να ελευθερώσει τον εαυτό του, αλλά εκεί στη φυλακή δεν φοβήθηκε για τη ζωή του, γιατί την είχε εμπιστευμένη στον Θεό. Όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας ένα πρόβλημα, να έχουμε εμπιστευμένους τους εαυτούς μας στον Θεό και Εκείνος θα φροντίσει για εμάς, γιατί είμαστε παιδιά Του. Ο Κύριος μας έχει χαρίσει αδέλφια που θα μας βοηθήσουν στο πρόβλημά μας, γιατί θα εφαρμόζουν το γραμμένο: ‘Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού’ (Γαλάτας, ς΄:2).
Ο Δανιήλ ήταν ένα δούλος του Θεού και επί των ημερών του βασιλιά Δαρείου ήταν πρόεδρος σε σατράπες. Επειδή οι άλλοι πρόεδροι και οι σατράπες τον μισούσαν, ήθελαν να βρουν κάποια παράβαση καθήκοντος στον Δανιήλ, για να τον κατηγορήσουν, αλλά δεν έβρισκαν. Έτσι επειδή ήξεραν ότι ήταν Εβραίος και λάτρευε τον αληθινό Θεό, επιδίωξαν να γίνει βασιλικό ψήφισμα ότι όποιος κάνει αίτηση σε θεό ή άνθρωπο, εκτός από τον βασιλιά για τριάντα ημέρες, να ρίχνεται στο λάκκο των λεόντων. Ο βασιλιάς Δαρείος πείστηκε και υπέγραψε τη συγκεκριμένη απαγόρευση. Ο Δανιήλ παρ’ όλο που έμαθε την απαγόρευση, συνέχισε να προσεύχεται και να δοξάζει τον Θεό, σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε, τρεις φορές την ημέρα. Αυτοί οι άνθρωποι τον βρήκαν να προσεύχεται και τον κατηγόρησαν στον βασιλιά Δαρείο. Ο βασιλιάς αν και προσπάθησε να ελευθερώσει τον Δανιήλ, τελικά αναγκάστηκε να ενδώσει και πρόσταξε να ριχτεί ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων. Όμως ο Θεός έστειλε άγγελο που έφραξε τα στόματα των λεόντων και δεν έβλαψαν τον Δανιήλ. Όταν είδε αυτό το θαύμα ο Δαρείος έγραψε προς κάθε έθνος και λαό της επικράτειάς του, να φοβούνται τον Θεό του Δανιήλ διότι είναι ελευθερωτής, σωτήρας και κάνει θαυμάσια (Δανιήλ,ς΄:1-28).
Σήμερα, στην οικονομία της χάρης που ζούμε, καλούμαστε όλοι οι αναγεννημένοι χριστιανοί, όπως τα πρώτα αδέλφια μας, να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και ένθερμα στον Ουράνιο Πατέρα μας. Να γνωρίζουμε ότι η επιλογή μας να λατρεύουμε αδιάλειπτα τον αληθινό Θεό, προκαλεί την αντίδραση του εχθρού της ψυχής διαβόλου, ο οποίος προσπαθεί μέσω των οργάνων του, να σταματήσει ή να υποβαθμίσει αυτή τη λατρεία. Να έχουμε επίσης υπόψη ότι απαραίτητος βοηθός στο να διατηρούμε αλλά και να αναβαθμίζουμε την επικοινωνία με τον Ουράνιο Πατέρα μας, είναι ο άλλος Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, το οποίο απέστειλε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτό διότι ‘το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών• επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ' αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων•’(Ρωμαίους, η΄:26).
Συνεπώς δεν οικοδομεί απλά να προσευχόμαστε πολλή ώρα και λέγοντας πολλά λόγια, αλλά να προσευχόμαστε και να δεόμαστε ένθερμα καθημερινά, με τη βοήθεια και τη πλήρωση του Αγίου Πνεύματος (Εφεσίους, ς:18). Τότε μόνο στη ζωή μας θα υπάρχει ο καρπός του Αγίου Πνεύματος (Γαλάτας, ε΄:22,23), που αποτελεί το χαρακτηριστικό γνώρισμα του αληθινού χριστιανού.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι ο Θεός τον οποίο πιστεύουμε και ακολουθούμε, μπορεί να λύσει κάθε πρόβλημα και να κάνει δυνατά, τα αδύνατα σε μας. Ας μη πάρουμε τα μάτια μας από τον Πατέρα μας τον Ουράνιο εξαιτίας των προβλημάτων μας, αλλά να συνεχίζουμε αδιάλειπτα να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν και να έχουμε υπόψη ότι ‘εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ’ (Γαλάτας,ς΄:9). Αμήν!
|
«Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα∙ ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5).
«Ο δε Κύριος είθε να κατευθύνη τας καρδίας σας εις την αγάπην του Θεού και εις την προσδοκίαν του Χριστού» (Β΄ Θεσσσαλονικείς, γ΄:5).
Το καινούργιο έτος ήρθε και όλοι ευχόμαστε ‘καλή χρονιά’, εννοώντας να πάνε όλα καλά για μας, για τις οικογένειές μας και γενικά για όλο τον κόσμο. Όμως έχουν ήδη περάσει δύο χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, έχουμε ζήσει πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις με παρατεταμένα lockdown και πολλούς νεκρούς και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο μέσον της νέας πολύ μεταδοτικής μετάλλαξης ‘όμικρον’, με τους ειδικούς να δηλώνουν ότι βλέπουν κάποιο ‘φως στο τούνελ’ με την προϋπόθεση του γενικευμένου εμβολιασμού. Βέβαια πιστεύουμε, όπως είναι γραμμένο ότι 'Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής' (Ιακώβου,γ΄:17), αλλά επίσης πιστεύουμε ότι θα εκπληρώνονται αυτά που ο ίδιος ο Κύριος αναφέρει, όπως ‘θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους• πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων’ (Ματθαίος,κδ΄:7,8).
Σίγουρα οι ευχές είναι καλές, αλλά για να εκπληρωθούν στη ζωή μας, αυτό που συστήνουμε σε όσους λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, είναι να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά προς τον Ύψιστο Θεό και τις ευχές μας να τις κάνουμε προσευχές ώστε Εκείνος να αναλάβει τα πάντα. Είναι αναγκαίο καλό να διατηρούμε επαφή με τον αληθινό Θεό, για να διακρίνουμε τις ενέργειές Του στη ζωή μας και για να λαμβάνουμε δύναμη Πνεύματος Αγίου, ώστε να αγωνιστούμε τον καλό αγώνα της πίστης μέχρι τέλους.
Αυτή τη χρονιά ας επιδιώξουμε να έρθουμε πιο κοντά στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, γιατί μόνο ενωμένοι μαζί Του θα καρποφορήσουμε τον πνευματικό καρπό που Αυτός θέλει να φέρουμε στη ζωή μας και θα αντέξουμε τις όποιες δοκιμασίες θα έρθουν σε εμάς και στην οικογένειά μας. Να θυμόμαστε τον Ιώβ, ο οποίος δεν χάλασε τη σχέση του με τον Κύριο αλλά υπέμεινε τις μεγάλες δοκιμασίες που τον βρήκαν, διατήρησε την πίστη του στο Θεό και στο τέλος ο Κύριος τον αντάμειψε.
Προσπαθώντας με τη βοήθεια του λόγου του Κυρίου να εξηγήσουμε πώς πλησιάζουμε τον Κύριο και παραμένουμε ενωμένοι μαζί Του, λέμε τα εξής: Στην παραβολή των δέκα παρθένων που ο Κύριος είπε, βλέπουμε ότι ενώ και οι δέκα εξήλθαν για να προϋπαντήσουν τον νυμφίο, μόνο οι πέντε φρόνιμες παρθένες λάβανε εφεδρικό λάδι στα αγγεία τους, το οποίο ήταν απαραίτητο για να παραμένουν οι λαμπάδες τους αναμμένες, στην περίπτωση που ο νυμφίος θα βράδυνε να έλθει. Γεγονός που συνέβη, με αποτέλεσμα οι μωρές παρθένες να ζητήσουν από το εφεδρικό λάδι των φρόνιμων, οι δε φρόνιμες να αρνηθούν να δώσουν φοβούμενες μήπως δεν φθάσει και γι’ αυτές και χρησιμοποιώντας το λάδι τους, προϋπάντησαν με αναμμένες τις λαμπάδες τον νυμφίο και εισήλθαν μαζί του στους γάμους. Οι δε μωρές όταν επέστρεψαν αφού αγόρασαν λάδι, βρήκαν την πόρτα κλειστή και στην επίκλησή τους στον Κύριο να ανοίξει και σ’ αυτές, ο Κύριος απάντησε ότι δεν τις γνωρίζει (Ματθαίος, κε΄:1-14).
Από την παραβολή αυτή, λέμε σαν γνώμη, ότι ο επιπόλαιος τρόπος που σκέφτηκαν και ενήργησαν οι πέντε μωρές παρθένες, έχει να κάνει με το χρονικό όριο που έθεσαν στην προσδοκία του νυμφίου. Δεν πίστευαν ότι μπορεί να βραδύνει, γι’ αυτό θεώρησαν περιττό το εφεδρικό λάδι. Δεν φαίνεται να ήταν λόγω οικονομίας ή οκνηρίας, μιας που στη συνέχεια ήταν πρόθυμες να κοπιάσουν και να πάνε να αγοράσουν. Από την άλλη η σοφία των φρόνιμων παρθένων έγκειται πρώτα στο ότι έλαβαν υπόψη την περίπτωση να βραδύνει ο νυμφίος και πήραν εφεδρικό λάδι μαζί τους και στη συνέχεια στο ότι διέκριναν ότι η εντολή του Κυρίου,‘Εις τον ζητούντα παρά σου δίδε και τον θέλοντα να δανεισθή από σου μη αποστραφής’, (Ματθαίος, ε΄:42), εφαρμόζεται με την προϋπόθεση να λύνει το πρόβλημα επάρκειας του ζητούντα, χωρίς να δημιουργεί ανεπάρκεια στον δίδοντα και δεν έδωσαν από το λάδι τους, στις μωρές παρθένες που τις ζήτησαν.
Έτσι και σήμερα, όσοι λέμε ότι περιμένουμε τον Κύριο, καλό είναι να μη βάζουμε χρονικά όρια στη προσδοκία Του, αλλά να ετοιμαζόμαστε κάθε μέρα, προσευχόμενοι δια του Πνεύματος, μελετώντας και εκτελώντας τον λόγο Του και έχοντας προ οφθαλμών την προτροπή Του: ‘γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου’ (Ματθαίος,κδ΄:44).
Ο πνευματικός αγώνας γίνεται αρεστός στον Κύριο όταν Αυτός είναι προτεραιότητα σε εμάς, χωρίς να βάζουμε υποκατάστατα στη σχέση μας μαζί Του. Επίσης το να μην αγωνιζόμαστε νόμιμα ή το να αγωνιζόμαστε αμελώς, δεν μας συμφέρει γιατί είναι γραμμένο: ‘Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή’ (Β΄ Τιμόθεον, β΄:5). Ο νόμιμος πνευματικός αγώνας συνεπάγεται σωστή εξαγορά του χρόνου, η οποία απαιτεί κόπο, αφιέρωση, αυταπάρνηση και διαρκή εκζήτηση των πνευματικών, ώστε να ανανεώνεται ο εσωτερικός μας άνθρωπος και να αυξάνεται η επιθυμία της έλευσης του Κυρίου μέσα μας.
Όσοι πιστεύουμε ότι είναι πλησίον η ημέρα του Κυρίου, καλό είναι να βάλουμε στην καρδιά μας την προτροπή του Κυρίου, “ …ο δίκαιος ας γείνει έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνει έτι άγιος” (Αποκάλυψις,κβ΄:11). Γραφικά παραδείγματα ανθρώπων που περίμεναν του Κύριο, στην πρώτη έλευσή Του, είναι αυτά του Συμεών και της Άννας. Ο Συμεών ήταν ένας άνθρωπος δίκαιος, ευλαβής και Άγιο Πνεύμα ήταν μέσα του. Σε αυτόν είχε αποκαλυφθεί από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πεθάνει μέχρι να δει τον Ιησού Χριστό. Δεν ξέρουμε πόσος χρόνος πέρασε από τότε που του ειπώθηκε η υπόσχεση, αλλά με βάση το ήταν δίκαιος, μπορούμε να πούμε ότι φρόντιζε να υπακούει στις εντολές του Κυρίου και να εκτελεί το θέλημα του Θεού στην καθημερινότητά του, μιας και μόνο με αυτή την προϋπόθεση ενεργεί η χάρη του Θεού και γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος. Επίσης, φρόντιζε να είναι και ευλαβής, δηλαδή να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος με φόβο Θεού, λογίζεται ως σοφός, μιας και ‘Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου•’. Όσο αφορά την Άννα λέμε, ότι μετά τον θάνατο του άντρα της, εξαγόραζε τον καιρό της με νηστείες και προσευχές, έχοντας σαν προτεραιότητα να πηγαίνει εκεί που ήταν η παρουσία του Θεού.
Έτσι και εμείς σήμερα, να έχουμε υπόψη ότι η σωστή εξαγορά του χρόνου εκ μέρους μας, αποδεικνύεται από το πόσο εφαρμόζουμε τα γραμμένα,
‘Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου’(Λουκάς, κα΄:36), ‘Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού’(Β΄ Κορινθίους,ζ΄:1) και ‘ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν’(Εβραίους,ι΄:24).
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι για να είναι ευλογημένο και καρποφόρο το νέο έτος, αυτή την πανδημία που περνάμε, να τη δούμε σαν μια ευκαιρία που μας δίνει ο Θεός, να συλλογιστούμε εξετάζοντας το πνευματικό μας περπάτημα και να διακρίνουμε τις λάθος προτεραιότητες που έχουμε στη ζωή μας, έτσι ώστε να επανακαθορίσουμε τους στόχους μας και να διορθώσουμε την πορεία μας προς το θέλημα του Κυρίου. Αμήν!
|
|
| 
| 
