«αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν∙ το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής» (Μάρκος,ιδ΄:38).
Ο αναγεννημένος χριστιανός σαν παιδί του Θεού, όσο μορφώνεται ο χαρακτήρας του Ιησού Χριστού στον εσωτερικό του άνθρωπο, αποκτά πνευματική όραση και γνωρίζει ότι μόνο κοντά στο Θεό μπορεί να περάσει επιτυχώς τις δοκιμασίες που θα έρχονται στη ζωή του. Κοντά στον Θεό είναι ο χριστιανός όταν έχει σαν πρώτη προτεραιότητα στη ζωή του, το να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα Θεού, έτσι όπως αυτό φανερώνεται στο γραμμένο λόγο Του, την Καινή Διαθήκη. Η παρουσία του Θεού στη ζωή του χριστιανού εξασφαλίζει την σωστή αντιμετώπιση εκ μέρους του, δύσκολων καταστάσεων που μέλλουν να συμβούν στη ζωή του και που ο ίδιος δεν γνωρίζει. Άλλωστε ο Κύριος Ιησούς έδωσε στους μαθητές, στο εδάφιο που αναφέρουμε αρχικά, αυτή την προληπτική εντολή, δείχνοντας τη σημασία της πνευματικής επαγρύπνησης ώστε να μη μπουν σε πειρασμό που θα έχει σαν αποτέλεσμα την πνευματική τους πτώση.
Ο απόστολος Πέτρος δια Πνεύματος Αγίου, πάνω στο ίδιο θέμα, μας αναφέρει: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς•….Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε∙ διότι ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη» (Α΄ Πέτρου, δ΄:7,ε΄:8). Ο πονηρός θέλει να μη πράττουμε το θέλημα του Θεού αλλά την αμαρτία, ώστε να λυπούμε τον Θεό και να απομακρυνόμαστε από κοντά Του. Γι’ αυτό ο χριστιανός οφείλει για το δικό του καλό να σταθεί όπως θέλει ο Πατέρας του ο Ουράνιος, οδηγούμενος από το λόγο Του, ώστε να διακρίνει τις μεθοδίες του πονηρού και να μη πέφτει στις παγίδες του.
Συνεπώς το φρόνιμο παιδί του Θεού αγρυπνεί και προσεύχεται, γιατί στην προσευχή θα λάβει δύναμη Πνεύματος Αγίου, για να μη πέσει σε αμαρτία. Η πνευματική επαγρύπνηση βοηθάει τον χριστιανό να μη χάσει το στόχο του, όταν βομβαρδίζεται η διάνοιά του από μηνύματα εξωτερικά αλλά και από διαλογισμούς που σκοπό έχουν να τον εκτρέψουν από το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό, μόνο όταν ο χριστιανός προσεύχεται πληρούμενος δια του Αγίου Πνεύματος, αποκτά σωστή αντίληψη του πνευματικού κόσμου διότι τότε ο Θεός του δίνει νόηση ώστε να είναι προσεχτικός και προνοητικός. Επί πλέον δυναμωμένος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και οπλισμένος με τη γνώση του λόγου του Θεού, που είναι ‘η μάχαιρα του Πνεύματος’ μπορεί να αντιμετωπίζει νικηφόρα κάθε πειρασμό.
Γενικότερα λέμε ότι η πνευματική επαγρύπνηση του πιστού, αφορά την πίστη σε όλο το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Ο φρόνιμος αναγεννημένος χριστιανός, δια της πίστεως στο λόγο του Θεού, πρέπει να προσέχει τον εαυτό του από οτιδήποτε μπορεί να τον απομακρύνει από τον Κύριο. Ο ίδιος ο Κύριος μας εφιστά την προσοχή λέγοντας: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη∙ διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» (Λουκάς,κα΄:34-36). Ο κίνδυνος για τον χριστιανό ξεκινάει από την ώρα που αφήνει το πνευματικό του αγώνα, χαλαρώνει και δεν προσεύχεται. Τότε στην πνευματική καρδιά του ανθρώπου, που είναι το κέντρο των εκβάσεων της ζωής του ανθρώπου (Παροιμίαι,δ΄:23), εισέρχονται επιθυμίες αντίθετες με το θέλημα του Θεού, τις οποίες ο άνθρωπος θα τις εκδηλώσει και προς τα έξω, κάνοντας τις σχετικές πράξεις. Διαβάζουμε σχετικά:
«Διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν• βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη• πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται και μολύνουσι τον άνθρωπον.(Μάρκος, ζ΄:21-23),
«επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας (Ματθαίος,ς΄:21),
« ο Θεός όμως γνωρίζει τας καρδίας σας• διότι εκείνο, το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού» (Λουκάς,ις΄:15).
Γι’ αυτό πρέπει να προσέχει ο χριστιανός το τι επιτρέπει να εισέλθει στην καρδιά του, γιατί αυτό που θεωρεί θησαυρό, δηλαδή πολύτιμο, σ’ αυτό θα είναι και η καρδιά του. Το ζητούμενο για κάθε χριστιανό είναι να κρατήσει μόνο έναν θησαυρό στην καρδιά του και αυτός να είναι ο Ιησούς Χριστός.
Όπως προαναφέραμε, σχετικά με το τί να προσέχουμε ώστε να μη βαρύνει καρδιά μας με κοσμικά φρονήματα, ο Κύριος μας λέει να αγρυπνούμε ‘δεόμενοι εν παντί καιρώ’, δηλαδή να προσευχόμαστε πάντοτε. Αυτό διότι όταν δεν προσευχόμαστε χάνουμε σε πνευματική δύναμη, οπότε υπερισχύει το σαρκικό φρόνημα που επιθυμεί αντίθετα από το Πνεύμα του Θεού και όταν επιθυμούμε αντίθετα από αυτά που θέλει ο Θεός, τότε η ψυχή μας κινδυνεύει, γιατί όταν αυτά τα εκτελούμε επέρχεται ο πνευματικός μας θάνατος και δυστυχώς πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε. Ένα τέτοιο αρνητικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του ποιμένα της εκκλησίας των Σάρδεων. Ο Κύριος τον ελέγχει και τον συμβουλεύει λέγοντας: «Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης και είσαι νεκρός. Γίνου άγρυπνος και στήριξον τα λοιπά, τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι• διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού. Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας, και φύλαττε αυτά και μετανόησον. Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε» (Αποκάλυψη, γ΄:1-3). Δηλαδή ο Κύριος τον ελέγχει μεν αλλά δεν τον καταδικάζει μιας και του λέει να αγρυπνήσει και να μετανοήσει ώστε να λάβει πάλι δύναμη Πνεύματος Αγίου και να φέρει εις πέρας το έργο που του ανέθεσε ο Θεός.
Ακόμη είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο Κύριος αυτό που μας δίδαξε, πρώτος το εφάρμοσε στην επίγεια ζωή Του. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια:
« Και το πρωΐ ενώ ήτο όρθρος βαθύς, σηκωθείς εξήλθε• και υπήγεν εις έρημον τόπον και εκεί προσηύχετο» (Μάρκος, α΄:35).
«Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθεν εις το όρος να προσευχηθή, και διενυκτέρευεν εν τη προσευχή του Θεού (Λουκάς,ς΄:12).
«Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού, καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε, και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν, ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ •» (Εβραίους, ε΄:7-10).
Τέλος αναφέρουμε κάποια χαρακτηριστικά της εν Πνεύματι Αγίω προσευχής, που φανερώνουν την πνευματική επαγρύπνηση του πιστού:
«Θέλω λοιπόν να προσεύχωνται οι άνδρες εν παντί τόπω, υψόνοντες καθαράς χείρας χωρίς οργής και διαλογισμού. Ωσαύτως και αι γυναίκες με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην..» (Α΄ Τιμόθεον, β΄:8-10).
«πάντοτε χαίρετε αδιαλείπτως προσεύχεσθε εν παντί ευχαριστείτε τούτο γαρ θέλημα θεού εν χριστώ Ιησού εις υμάς» (Α΄ Θεσσαλονικείς, ε΄:16-18).
Συνοψίζοντας λέμε ότι η πνευματική επαγρύπνηση εκ μέρους μας, σαν αναγεννημένοι χριστιανοί, επιτυγχάνεται μόνο όταν προσευχόμαστε αδιαλείπτως, επιζητώντας την καθημερινή μας πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα και προσέχοντας ώστε το θέλημα του Θεού, όπως αυτό αποκαλύπτεται στο γραπτό Του λόγο και η προσδοκία του Χριστού να έχουν τη πρώτη θέση μέσα στην πνευματική μας καρδιά. Αμήν!
|
«Σας λέγω ότι ούτω θέλει είσθαι χαρά εν τω ουρανώ δια ένα αμαρτωλόν μετανοούντα, μάλλον παρά δια εννενηκονταεννέα δικαίους, οίτινες δεν έχουσι χρείαν μετανοίας» (Λουκάς,ιε΄:7)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ένας σπλαχνικός Θεός που αγαπάει τον άνθρωπο και επιδιώκει να έχει μια πνευματική σχέση μαζί του. Θέλει να τον φροντίζει και να τον εκπαιδεύει με σκοπό τον αγιασμό του, ώστε να νοήσει ο άνθρωπος την αγάπη Του για αυτόν. Όταν όμως ο άνθρωπος φεύγει από την χάρη Του και πηγαίνει στην αμαρτία, ο Κύριος λυπάται για αυτή την επιλογή του και κάνει έναν μεγάλο αγώνα να τον επαναφέρει πάλι πίσω.
Ο Κύριος μας πληροφορεί σχετικά λέγοντας: «Δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Λουκάς,ε΄:32). Σε μία από τις παραβολές που είπε, αναφέρει για έναν άνθρωπο που είχε 100 πρόβατα, έχασε το ένα και αφήνει τα 99 μόνα τους και πηγαίνει να ζητήσει αυτό που έχει χαθεί και όταν το βρει προσκαλεί τους φίλους και τους γείτονες του για να χαρούν μαζί του. Για τον ίδιο λόγο, μεγαλύτερη χαρά γίνεται στον ουρανό για ένα αμαρτωλό που μετανοεί παρά για 99 δικαίους, δηλαδή για ανθρώπους που ήδη έχουν μετανοήσει και επιστρέψει στον Κύριο. Επίσης σε άλλη παραβολή αναφέρει για μια γυναίκα που είχε 10 δραχμές και έχασε τη μια, οπότε σκουπίζει όλο το σπίτι μέχρι να την βρει και όταν την βρει προσκαλεί τις φίλες και τις γειτόνισσές της, για να δείξει την χαρά της για την χαμένη δραχμή που βρέθηκε. Όμοια χαίρονται και οι άγγελοι του Θεού για κάθε αμαρτωλό που μετανοεί (Λουκάς, ιε΄:3-10).
Ακόμη και στην προ Χριστού περίοδο, που ίσχυε ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης που δόθηκε δια του Μωυσέως στο λαό Ισραήλ, ο Κύριος φανερώνει την αγάπη και το έλεος Του, λέγοντας μέσω του προφήτη Ιεζεκιήλ: «Εγώ θέλω βοσκήσει τα πρόβατά μου, και εγώ θέλω αναπαύσει αυτά, λέγει Κύριος ο Θεός. Θέλω εκζητήσει το απολωλός, και επαναφέρει το πεπλανημένον, και επιδέσει το συντετριμμένον, και ενισχύσει το ασθενές∙ το παχύ όμως και το ισχυρόν θέλω καταστρέψει∙ εν δικαιοσύνη θέλω βοσκήσει αυτά» Μέσω του ίδιου προφήτη ο Κύριος φανερώνει ότι θα κάνει και έργο αγιασμού δίνοντας σε κάθε πιστό, μια νέα σπλαχνική καρδιά και πλήρωση Αγίου Πνεύματος, ώστε να μπορεί να εκτελεί το θέλημα Του: «Διότι θέλω σας λάβει εκ μέσου των εθνών, και θέλω σας συνάξει εκ πάντων των τόπων, και σας φέρει εις την γήν υμών. Και θέλω ράνει εφ’ υμών καθαρόν ύδωρ, και θέλετε καθαρισθή∙ από πασών των ακαθαρσιών σας, και από πάντων των ειδώλων σας, θέλω σας καθαρίσει. Και θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν νέαν∙ και πνεύμα νέον θέλω εμβάλει εν υμίν, και, αποσπάσας την λιθίνην καρδίαν από της σαρκός σας, θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν σαρκίνην. Και θέλω εμβάλει εν υμίν το Πνεύμα μου, και σας κάμει να περιπατήτε εν τοις διατάγμασί μου, και να φυλάττητε τας κρίσεις μου, και να εκτελήτε αυτάς» (Ιεζεκιήλ,λς΄:24-27,λδ΄:15-16).
Σχετικά με τη ‘νέα καρδιά’, το νέο πνεύμα’ και τη συγχώρεση των αμαρτιών, προφητεύει και ο προφήτης Ιερεμίας λέγοντας: « αλλ' αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ• μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος, θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών• και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Και δεν θέλουσι διδάσκει πλέον έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων, Γνωρίσατε τον Κύριον• διότι πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών, λέγει Κύριος• διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον» (Ιερεμίας, λα΄:33,34).
Αυτές οι προφητείες εκπληρώθηκαν με το λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο Κύριος με το αναμάρτητο αίμα που έχυσε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Γι’ αυτό, επειδή δεν υπήρξε άλλος άνθρωπος αναμάρτητος, μόνο αίμα του Κυρίου, είναι ‘το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών’ (Ματθαίος,κς΄:28).
Έτσι σε κάθε άνθρωπο που θα μετανοήσει για τις αμαρτίες του και θα πιστέψει σ’ Αυτόν, θα κάνει δυνατή αλλαγή μέσα στη ψυχή του, διότι έχει τη δύναμη με το αίμα που έχυσε να καθαρίσει τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία και να θέσει το Άγιο Πνεύμα μέσα του, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να κάνει το θέλημα του Θεού. Αυτή την αλλαγή ο Κύριος την ονομάζει ‘άνωθεν γέννηση’, δηλαδή γέννηση από τον Πατέρα Θεό, γεγονός που σημαίνει ότι μόνο μέσω αυτής της ενέργειας του Θεού, ο πιστός άνθρωπος γίνεται παιδί Θεού. Γι’ αυτό άλλωστε ο Κύριος είπε: ‘εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού’ (Ιωάννης, γ΄:3)
Διδακτική είναι και η παραβολή του ασώτου υιού, ο οποίος ζήτησε από τον πατέρα του το μέρος της περιουσίας που του ανήκε και ο πατέρας μοίρασε την περιουσία του, σ’ αυτόν και στον μεγαλύτερο αδελφό του. Ο νεότερος γιός πήρε την περιουσία του και έφυγε σε μια μακρινή χώρα όπου την διασκόρπισε ζώντας άσωτη ζωή. Αφού δαπάνησε την περιουσία του, έγινε πείνα σε εκείνη την χώρα και πήγε σε έναν άνθρωπο ο οποίος τον έβαλε να βόσκει τους χοίρους του. Στην πείνα του επιθυμούσε να τρώει από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι και κανείς δεν έδινε σε αυτόν. Μετά αφού ήρθε στον εαυτό του, σκέφτηκε τους μισθωτούς του πατέρα του οι οποίοι είχαν περίσσεια άρτου ενώ αυτός χανόταν από την πείνα. Τότε αποφάσισε να γυρίσει στον πατέρα του, μετανιωμένος για το λάθος του που έφυγε από αυτόν και σκεφτόταν να του πει ότι αμάρτησε και ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του άξιο να ονομάζεται υιός του και ότι ήθελε να τον κάνει τουλάχιστον σαν έναν από τους μισθωτούς του. Έτσι πήρε το δρόμο της επιστροφής και ενώ ήταν ακόμα μακριά, ο πατέρας του που τον περίμενε, έτρεξε τον αγκάλιασε και τον καταφίλησε. Ο νεότερος γιός του είπε πως αμάρτησε στο Θεό και σ’ αυτόν και δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο να ονομάζεται γιός του. Όμως ο πατέρας έδωσε εντολή στους δούλους του να φέρουν την πρώτη στολή, να τον ντύσουν και να του φορέσουν δακτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια του. Ακόμη ζήτησε να σφάξουν και να φάνε το σιτευτό μοσχάρι και να χαρούν όλοι γιατί ότι ο γιός του ήταν νεκρός και έζησε και χαμένος και βρέθηκε (Λουκάς,ιε΄:11-24).
Στην παραβολή αυτή βλέπουμε ότι η επιθυμία του νεώτερου γιου ήταν να κάνει μια ζωή που δεν μπορούσε να την ζήσει στο σπίτι του πατέρα του. Όμως εκεί στην μακρινή χώρα που πήγε, κατάλαβε αφού έπαθε, την φτώχεια την πνευματική και υλική που του έδωσε αυτή χώρα, δηλαδή οι άνθρωποι που γνώρισε. Το καλό όμως είναι ότι συνήλθε και έκανε μια σύγκριση μεταξύ της κατάστασης που περνούσε στη χώρα εκείνη με αυτή στο σπίτι του πατέρα του. Τότε εννόησε ότι στο σπίτι του πατέρα του, υπάρχει αληθινή χαρά και ευτυχία. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, ο πατέρας τον σπλαχνίστηκε, τον αγκάλιασε και τον περιέθαλψε. Η αγάπη του Πατέρα Θεού ποτέ δεν παύει να υπάρχει, γιατί σαν καλός πατέρας, πάντοτε περιμένει να επιστρέψει κάθε παιδί Του που έφυγε απ’ Αυτόν και πήγε στο κόσμο της αμαρτίας. Ο Πατέρας Θεός είναι πάντοτε πρόθυμος να δείξει την αγάπη Του σε όποιον Τον ζητήσει και να του δώσει ‘πάντα τα προς ζωήν και ευσέβειαν’, ώστε να ζήσει σύμφωνα με το θέλημά Του σ’ αυτή τη ζωή και να είναι αιώνια μαζί Του (Β΄ Πέτρου, α΄:3).
Πιστεύουμε ότι Κύριος στις δύσκολες μέρες που περνάμε, θα προσθέσει στην εκκλησία Του πολλές ψυχές που μετανοούν και θέλουν να έχουν τη ζεστασιά της αγάπης Του μέσα στην καρδιά τους. Επίσης εργάζεται τη μετάνοια πολλών ψυχών που έφυγαν από κοντά Του, ώστε να επιστρέψουν και να τους δώσει πάλι ‘την πρώτη στολή’. Ο Θεός δεν θα σταματήσει να μας αγαπά γιατί το θέλημα Του είναι ‘να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας’ (Α΄ Τιμόθεον,β΄:4). Αμήν!
|
|
| 
| 
