Μενού

Φόρμα Σύνδεσης



Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow

«Ο φόβος του Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας∙ και η ταπείνωσις προπορεύεται της δόξης» (Παροιμίαι,ιε΄:33)

«Διότι πας ο υψών εαυτόν θέλει ταπεινωθή∙ και ο ταπεινών εαυτόν θέλει υψωθεί»(Λουκάς,ιδ΄:11)

Η λέξη ‘ταπείνωση’ έχει δυο έννοιες, η μια αφορά την ντροπή ή τον εξευτελισμό που υφίσταται κάποιος, ενώ η άλλη αφορά την ταπεινοφροσύνη, δηλαδή την ιδιότητα του χαρακτήρα του ανθρώπου, που φανερώνει ότι αυτός έχει ταπεινό φρόνημα χωρίς εγωισμό. Με την έννοια   της ταπεινοφροσύνης και με τα οφέλη της θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το άρθρο.

Στο λόγο του Θεού το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εκούσιας ταπείνωσης  το βλέπουμε στο πρόσωπο του Κύριου μας Ιησού Χριστού. Διαβάζουμε σχετικά : «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού∙ όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν∙ αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους∙ και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος  εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπερ παν όνομα∙ δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων∙ και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός» (Φιλιππησίους, β΄:5-11).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδειξε πρώτος την ταπεινοφροσύνη του ως άνθρωπος, με την υπακοή Του στο θέλημα του Θεού γι’ Αυτόν, το οποίο ήταν να φέρει σε πέρας,  με την αναμάρτητη ζωή Του, με τη διδασκαλία, με τα θαύματα  και τελικά με τη σταυρική θυσία και την ανάστασή Του, το δύσκολο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Πατέρας Θεός Τον υπερύψωσε ώστε να είναι ο μόνος Κύριος και Σωτήρας εις δόξα Θεού Πατρός. Συνεπώς είναι προφανές, ότι για να σωθεί κάποιος πρέπει να πιστέψει στον Ιησού Χριστό και στο ευαγγέλιό Του. Από κει και πέρα, όσοι έχουμε γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό μας  Σωτήρα, αν εκτιμήσουμε σωστά το ανεκτίμητο δώρο Του, πρέπει να κοιτάμε να τον μιμηθούμε με το να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του, γεγονός που προϋποθέτει να  έχουμε το ίδιο φρόνημα με Αυτόν, που είναι η ταπεινοφροσύνη.

Ο Κύριος ο Θεός, εκείνο το οποίο βδελύττεται είναι η υπερηφάνεια. Αυτόν που δικαιώνει τον εαυτό του ενώπιον των ανθρώπων, ο Θεός δεν τον βλέπει με ευμένεια. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους Φαρισαίους: «… Σεις είσθε οι δικαιόνοντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων∙ ο Θεός όμως γνωρίζει τας καρδίας σας∙ διότι εκείνο το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού» (Λουκάς,ις΄:15). Παραδείγματα  υψηλοφροσύνης και ταπεινοφροσύνης βλέπουμε στην παραβολή του Φαρισαίου και του τελώνη: «Είπε δε και προς τινας, τους θαρρούντας εις εαυτούς ότι είναι δίκαιοι, και καταφρονούντας τους λοιπούς, την παραβολήν ταύτην∙ Άνθρωποι δυο ανέβησαν εις το ιερόν δια να προσευχηθώσιν∙ ο εις Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προσηύχετο καθ’ εαυτόν ταύτα∙ Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή καθώς ούτος ο τελώνης. Νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω. Και ο τελώνης μακρόθεν ιστάμενος,  δεν ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς να υψώση εις τον ουρανόν, αλλ’ έτυπτεν εις το στήθος αυτού, λέγων, Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Σας λέγω, Κατέβη ούτος εις τον οίκον αυτού δεδικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος∙ διότι πας ο υψών εαυτόν, θέλει ταπεινωθή∙ ο δε ταπεινών εαυτόν, θέλει υψωθή»(Λουκάς,ιη΄:9-14). Επίσης, λέει ο Ιάκωβος στην επιστολή του: «… Ο Θεός εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν» (Ιακώβου, δ΄: 6).

Είναι φανερό λοιπόν το πως σκέφτεται ο Θεός και το πώς θέλει να είμαστε. Ο Κύριος μόνο στους ταπεινούς δίνει χάρη και αυτούς ευλογεί, επισκέπτεται και κατοικεί εντός της ψυχής τους: «Διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Άγιος∙ Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς, και εν αγίω τόπω∙ και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν, και του ταπεινού το πνεύμα, δια να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών, και να ζωοποιώ την καρδίαν των συντετριμμένων» (Ησαΐας, νζ΄:15).

Επειδή όμως ταπεινός στο πνεύμα δεν μπορεί να γίνει από μόνος του κανείς μιας και «… πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμαίους,γ΄:23), γι’ αυτό ο Θεός έδωσε τον Υιό Του, Ιησού Χριστό για να θυσιαστεί  πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, πληρώνοντας σαν αναμάρτητος που ήταν για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Έτσι όποιος πιστεύει στον Ιησού Χριστό δικαιώνεται χωρίς έργα, μιας και ο Πατέρας Θεός, χωρίς άλλη προυπόθεση, τον ‘γεννάει άνωθεν’ δίνοντας του ‘νέα καρδιά και νέο πνεύμα’. Βέβαια όπως προαναφέραμε, ο αναγεννημένος πιστός αποδεικνύει τη νέα εν Χριστώ ζωή του, με το να είναι ζηλωτής και να προΐσταται καλών έργων ενώπιον Θεού και ανθρώπων (Τίτος, β΄:14,γ΄:8). Αυτό  που χρειάζεται ο κάθε πιστός για να μένει ταπεινός, είναι να έχει πάντα υπόψη του τα λόγια του Κυρίου: «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5).

Τέλος αναφέρουμε τη διάκριση ανάμεσα στο ‘ταπεινών εαυτόν’ και στο ‘θέλει ταπεινωθή’. Ταπεινώνω εγώ τον εαυτό μου σημαίνει ότι   συμπεριφέρομαι στον πλησίον μου με τρόπο που αποδεικνύει ότι τον θεωρώ ανώτερο από μένα και ότι δεν κρατώ κακία όπως το μικρό παιδί για κανένα, ούτε ακόμα και για τον εχθρό μου. Το ‘θέλει ταπεινωθή’ αναφέρεται σε ταπεινωτική ενέργεια προς το πρόσωπό μου, είτε ανθρώπων είτε του ίδιου του Θεού, σαν συνέπεια του ότι εγώ αντί να ταπεινώνω τον εαυτό μου, αντίθετα τον υψώνω, συμπεριφερόμενος στους άλλους σαν ανώτερος .

Συνοψίζοντας λέμε ότι εφόσον ο άνθρωπος μένει πιστός και ταπεινός πράττοντας τις εντολές του Θεού μέχρι τέλους της ζωής του, ο Πατέρας Θεός θα τον «δοξάσει» στην βασιλεία Του, δηλαδή θα τον συστήσει ενώπιον όλων των αγγέλων. Γι’ αυτό ποτέ να μη ξεχνάμε ότι η βασιλεία των Ουρανών είναι η κληρονομία των πιστών που θα παραμείνουν μέχρι τέλους ταπεινοί κάτω από το κραταιό χέρι του Κυρίου. Αμήν!

 

«Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία∙ διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξεις,δ΄:12)

Κάθε χρόνο γιορτάζεται το Πάσχα στην Ελλάδα και στα χριστιανικά κράτη. Ειδικά στην χώρα μας, μετά την Καθαρή Δευτέρα ακολουθούν σαράντα μέρες νηστείας, η δε τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής όπως λέγεται, είναι η Μεγάλη Εβδομάδα. Οι λειτουργίες με τις σχετικές Ευαγγελικές περικοπές και ύμνους που λαμβάνουν χώρα στην Ορθόδοξη Εκκλησία την Μεγάλη Εβδομάδα, αναφέρονται στην θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ, στο Μυστικό Δείπνο, στη σύλληψη, στη δίκη, στη σταύρωση, στη ταφή και τελικά στην Ανάσταση του Κυρίου η οποία γιορτάζεται   την Κυριακή του Πάσχα.  Η εορτή του Πάσχα συνοδεύεται με το παραδοσιακό φαγητό του ψημένου αρνιού ή κατσικιού και της μαγειρίτσας, με το τσούγκρισμα κόκκινων αυγών όπως και άλλων εθίμων. Από δε την Κυριακή του Πάσχα και για σαράντα μέρες μετά,  κυριαρχεί μεταξύ των πιστών ο χαιρετισμός «Χριστός ανέστη» και η απάντηση «αληθώς ανέστη» ή «αληθώς ο Κύριος», όπως και γνωρίζουμε τόσα χρόνια.

Όλα αυτά είναι σεβαστά, αλλά όμως καλό είναι να αναρωτηθούμε ποιο είναι το πνευματικό μήνυμα  του χριστιανικού Πάσχα. Όταν λέμε «Χριστός ανέστη» έχουμε καταλάβει την βαθιά έννοια της σημασίας ότι ο Κύριος Ιησούς είναι αληθινά αναστημένος εκ των νεκρών;

Ο λαός Ισραήλ για να λυτρωθεί από την σκλαβιά του Φαραώ και των Αιγυπτίων έλαβε εντολή από τον Θεό, κάθε οικογένεια να θυσιάσει ένα χρονιάρικο αρνί ή κατσίκι  και με το αίμα του θα έπρεπε βάψουν πάνω στην εξώπορτα του σπιτιού τους  και αυτό ήταν για τη σωτηρίας τους, μιας  και ο άγγελος που θα έστελνε ο Θεός για να εξολοθρεύσει τα πρωτότοκα κάθε σπιτιού (10η πληγή), μόνο αν έβλεπε το αίμα στην εξώπορτα θα προσπερνούσε και δεν θα τα θανάτωνε. Το προσπέρασμα αυτό του αγγέλου από το σπίτι  που είχε το αίμα από το σφαγμένο αρνί, ήταν η εορτή του Πάσχα που γιόρταζαν οι Εβραίοι σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος που απετέλεσε την αιτία της απελευθέρωσής τους (Έξοδος,ιβ΄). Η απελευθέρωση όμως κάθε ανθρώπου από την αμαρτία και την εξουσία του διαβόλου και η συμφιλίωσή του με τον Θεό, έγινε με τη θυσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Πατέρας Θεός έδωσε τον Υιό Του να θυσιαστεί για μας πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά, έτσι ώστε να γίνει Αυτός το ‘Πάσχα μας’ χύνοντας το αίμα Του το άγιο για την δική μας λύτρωση. Διαβάζουμε σχετικά:

«Και εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας∙ εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου∙ όστις ήτο μεν προορισμένος προ καταβολής κόσμου, εφανερώθη δε εν τοις εσχάτοις καιροίς δια σας, τους πιστεύοντας δι’ αυτού εις τον Θεόν τον αναστήσαντα αυτόν εκ των νεκρών, και δόντα εις αυτόν δόξαν, ώστε η πίστις σας και η ελπίς να ήναι εις τον Θεόν» (Α΄ Πέτρου, α΄:17-21),

«Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, διά να ήσθε νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι. Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός  ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας»(Α΄ Κορινθίους, ε΄:7,8).

Η Σταυρική θυσία του κυρίου Ιησού ήταν προφητευμένη. Ο βασιλιάς Δαυίδ (~1000 π.Χ.) αναφέρει δια Πνεύματος Αγίου: «…ετρύπησαν τας χείρας μου και τους πόδας μου. Δύναμαι να αριθμήσω πάντα τα οστά μου ούτοι με ενατενίζουσι και με παρατηρούσι. Διεμερίσθησαν τα ιμάτιά μου εις εαυτούς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (Ψαλμός κβ΄:16-18).

Επίσης ο προφήτης Ησαΐας(~730 π.Χ.), που δικαιολογημένα χαρακτηρίζεται σαν πέμπτος ευαγγελιστής,   αναφέρει πολύ χαρακτηριστικά για το έργο τη θυσία και την ανάσταση του Κυρίου Ιησού: «… και είδομεν αυτόν, και δεν είχεν ωραιότητα ώστε να επιθυμώμεν αυτόν. Καταπεφρονημένος και απερριμένος υπό των ανθρώπων∙ άνθρωπος θλίψεων, και δόκιμος ασθενείας∙…. Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε, και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη∙ ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού, και τεταλαιπωρημένον. Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών∙ η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν∙ και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα∙ εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού∙ και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών. Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος, αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού∙ εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφονον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού…. Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων∙ πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου∙ διότι δεν έκαμεν ανομίαν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Αλλ’ ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν∙ εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας, θέλει ιδεί έκγονα, θέλει μακρύνει τας ημέρας αυτού, και το θέλημα του Κυρίου θέλει ευοδωθή εν τη χειρί αυτού. Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής αυτού, και θέλει χορτασθή∙ ο δίκαιος δούλος μου θέλει δικαιώσει πολλούς διά της επιγνώσεως αυτού∙ διότι αυτός θέλει βαστάσει τας ανομίας αυτών. Διά τούτο θέλω δώσει εις αυτόν μερίδα μετά των μεγάλων, και τους ισχυρούς θέλει μοιρασθή λάφυρον, διότι παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον, και μετά ανόμων ελογίσθη, και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών, και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων» (Ησαΐας,νγ΄:2-7,9-12).

Ο Θεός είναι αγάπη και έδωσε για την σωτηρία του ανθρώπου τον μονογενή Του Υιό, που έγινε άνθρωπος, κήρυξε το ευαγγέλιο της σωτηρίας, πέθανε για όλους τους ανθρώπους  πάνω στο Σταυρό και αναστήθηκε σαν αναμάρτητος που ήταν, για να δικαιώσει όποιον πιστέψει σ’ Αυτόν. Αυτό που θέλει συνεπώς ο Πατέρας Θεός από εμάς είναι να πιστέψουμε στον Υιό Του Ιησού Χριστό και να Τον θέσουμε αρχηγό στη ζωή μας έτσι ώστε Αυτός να μας δίνει δύναμη να πράττουμε το λόγο Του. Όλοι μας φταίμε σε πολλά, αλλά στις πτώσεις μας, εφόσον μετανοούμε,  έχουμε βοηθό τον Ιησού Χριστό που είναι ιλασμός για τις αμαρτίες μας(Α΄ Ιωάννου, β΄:1-2). Ο Ιησούς Χριστός πέθανε και αναστήθηκε και τώρα είναι στα δεξιά του Θεού και μεσιτεύει για μας (Α΄Τιμόθεον,β΄:5-6). Ας δούμε λοιπόν  το Χριστιανικό Πάσχα με την σταυρική θυσία και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού σαν τη μόνη γέφυρα  σωτηρίας που γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ του αμαρτωλού ανθρώπου και του Πατέρα  Θεού. Αμήν!

 
Περισσότερα Άρθρα...

Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν. (Αποκάλυψις Ιωάννου δ' 11)

Χριστιανισμός Live

Δημοσκόπηση

Τί πιστεύετε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός;
 
mod_vvisit_counterΣήμερα1845
mod_vvisit_counterΕχτές1879
mod_vvisit_counterΑυτή την βδομάδα11820
mod_vvisit_counterΤην προηγούμενη εβδομάδα17722
mod_vvisit_counterΑυτό τον μήνα80451
mod_vvisit_counterΤον προηγούμενο μήνα47667
mod_vvisit_counterΟλές τις ημέρες3239059

We have: 33 guests, 1 bots online
Η IP: 44.223.37.137
 , 
Σήμερα : Μαρ 29, 2024