artos-zois.gr

«Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην∙ διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών»(Α΄ Πέτρου,δ΄:8).

Ο Πατέρας Θεός έδειξε την αγάπη Του προς τον κόσμο, στέλνοντας τον μονογενή Υιό Του να θυσιαστεί πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, πληρώνοντας σαν αναμάρτητος για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, έτσι ώστε να μη χαθεί όποιος  πιστέψει σ’ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Καθώς εμέ ηγάπησεν ο Πατήρ, και εγώ ηγάπησα εσάς, μείνατε εν τη αγάπη μου. Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου∙ καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου, και μένω εν τη αγάπη αυτού. Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου και η χαρά υμών να ήναι πλήρης. Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα» (Ιωάννης, ιε΄:9-12).

Συνεπώς ο Ιησούς Χριστός θέλει να αγαπάμε και εμείς ο ένας τον άλλον, καθώς αυτός μας αγάπησε. Ο Θεός είναι αγάπη (Α΄ Ιωάννου, δ΄: 8,16) και      αν αγαπάμε ο ένας τον άλλον είμαστε εκ του Θεού: «Αγαπητοί, ας  αγαπώμεν αλλήλους∙ διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού∙ και πας όστις   αγαπά,    εκ του Θεού εγεννήθη, και γνωρίζει τον Θεόν» ( Α΄ Ιωάννου, δ΄:7).   Βέβαια η αγάπη προς αλλήλους φανερώνεται με έργα: «Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγο, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν ( Α΄ Ιωάννου, γ΄:18). Τα έργα της αγάπης μπορούμε να τα δούμε μέσα στο λόγο του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού που λέει ότι αγαπάει τον Θεό θα έχει και κοινωνία με τον αδελφό του: «Εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιωάννου, α΄:7). Εδώ ο λόγος του Κυρίου μας φανερώνει ότι αν κάποιος περπατάει στο φως, θα έχει κοινωνία με τα εν Χριστώ αδέλφια του. Συνεπώς όποιος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται κοντά στον Θεό, θα επιδιώκει να έχει κοινωνία με τα αδέλφια του γιατί αυτό θέλει ο Θεός που είναι φως και αγάπη.

Επίσης, η αγάπη προς τον αδελφό έχει σπλάχνα: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πως η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ;» (Α΄ Ιωάννου, γ΄:17). Δηλαδή, αν κάποιος έχει περίσσευμα υλικών αγαθών και γνωρίζει ότι ο αδελφός του εν Χριστώ στερείται, διότι συγκυρίες ανεξάρτητες από τη θέλησή του τον έφεραν στην κατάσταση αυτή, καλό είναι να αναπληρώσει, στο μέτρο που μπορεί, την ανάγκη του αδελφού του.

Επιπρόσθετα με τα παραπάνω, αυτός που αγαπάει δεν πρέπει να προσωποληπτεί: «Αδελφοί μου, μη έχετε με προσωποληψίας την πίστιν του δεδοξασμένου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Διότι εάν εισέλθη εις την συναγωγήν σας άνθρωπος έχων χρυσούν δακτυλίδιον με λαμπρόν ένδυμα, εισέλθη δε και πτωχός με ρυπαρόν ένδυμα, και επιβλέψητε εις τον φορούντα το ένδυμα το λαμπρόν, και είπητε προς αυτόν, Συ κάθου εδώ καλώς∙ και προς τον πτωχόν είπητε, Συ στέκε εκεί, ή, Κάθου εδώ υπό το υποπόδιόν μου∙ δεν εκάμετε άρα διάκρισιν εν εαυτοίς, και εγείνατε κριταί πονηρά διαλογιζόμενοι;» (Ιακώβου,β΄:1-4).

Ακόμη εν Χριστώ αγάπη φανερώνει κάποιος πιστός όταν επιστρέψει στην αλήθεια του ευαγγελίου κάποιον αδελφό που πλανήθηκε: «Αδελφοί, εάν τις μεταξύ σας αποπλανηθή από της αληθείας, και επιστρέψη τις αυτόν, ας εξεύρη ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν από της πλάνης της οδού αυτού, θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών» (Ιακώβου, ε΄:19-20).

Πιο γενικά, διακριτικά και επιτακτικά, ο Ιούδας στην επιστολή του γράφει: «Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν∙ άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός» (Ιούδα, α΄:22-23).

Εύλογα τίθεται το ερώτημα με βάση τα προηγούμενα εδάφια: ‘μπορεί ένας άνθρωπος να σώσει άλλον και να καλύψει τις αμαρτίες του;’ Σαν απάντηση αναφέρουμε το εδάφιο: «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν», που αναφέρεται στο όνομα του Ιησού Χριστού (Πράξεις, δ΄:12 ). Συνεπώς κάθε αναγεννημένος χριστιανός γνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνη κεφαλή της εκκλησίας, ο μόνος σωτήρας, το μόνο φως του κόσμου και ότι μόνο το τίμιο και άγιο αίμα Του καθαρίζει τις αμαρτίες κάθε αμαρτωλού ανθρώπου που μετανοεί. Οπότε  γραφικές φράσεις όπως ‘θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών’ αναφέρονται σε άγιους ανθρώπους  του Θεού μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο των οποίων έχει μορφωθεί ο Ιησούς Χριστός, με συνέπεια στα έργα και τα λόγια τους να λάμπει το φως του Χριστού. Αυτό το φως βλέπουν ειλικρινείς ψυχές  που βρίσκονται όμως σε πνευματικό σκοτάδι, με αποτέλεσμα να μετανοούν, να επικαλούνται το όνομα του Κυρίου και να σώζονται.

Η αγάπη έχει συγχώρεση σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου: «Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε, Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου, θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, Δεν σοι λέγω, έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά» (Ματθαίος, ιη΄:21-22). Οπότε το θέλημα του Κυρίου είναι να  συγχωρούμε με τη καρδιά μας, όσους αμάρτησαν σε μας, όπως εκείνος μας συγχώρησε .

Η συγχώρηση επεκτείνεται και εκτός των ορίων της εκκλησίας, δηλαδή στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε στην κοινωνικό μας περιβάλλον. Κάποιοι  μας συμπεριφέρονται άσχημα  και άδικα, αλλά επειδή ο Θεός συγχώρεσε τις αμαρτίες μας έτσι θέλει να συγχωρούμε και εμείς τις αμαρτίες των άλλων σε εμάς: «Και όταν ίστασθε προσευχόμενοι, συγχωρείτε, εάν έχητέ τι κατά τινός, δια να συγχωρήση εις εσάς και ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς τα αμαρτήματά σας. Αλλ’ εάν σεις δεν συγχωρήτε, ουδέ ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς θέλει συγχωρήσει τα αμαρτήματά σας» (Μάρκος,ια΄:25-26). Γι’ αυτό ο Κύριος στην προσευχή που μας άφησε μας προτρέπει να λέμε  ‘και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς  συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς’ (Ματθαίος, ς΄:12).

Επί πλέον ο Πατέρας Θεός θέλει η αγάπη που Αυτός θα δώσει στα παιδιά Του, να φθάσει μέχρι και στη βοήθεια στους εχθρούς τους: «Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν∙ εάν διψά, πότιζε αυτόν∙ διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν» (Ρωμαίους, ιβ΄:20-21).

Η αγάπη λοιπόν καλύπτει πλήθος αμαρτιών, όταν εμείς ενδιαφερόμαστε για τους άλλους, όταν συγχωράμε, όταν δεν προσωποληπτούμε και όταν πράττουμε καλά έργα που φανερώνουν τον Χριστό στη ζωή μας. Αμήν!