Μενού

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα

Αγαπητέ μας φίλε,
με την αγάπη του Χριστού στην καρδιά μας είμαστε ανάμεσά σας για να σας φέρουμε τα εσχατολογικά μηνύματα, που προέρχονται μέσα από το λόγο του Θεού, την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη.

Περισσότερα...

 

Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια, ή από τριβόλων σύκα; ούτω παν δένδρον καλόν κάμνει καλούς καρπούς,  το δε σαπρόν δένδρον κάμνει κακούς καρπούς. (Ματθ ζ’ 15-17)


 Αγαπητοί,
βλέπουμε πόσο μας τονίζει ο Κύριος Ιησούς Χριστός την ύπαρξη ανθρώπων, που δεν είναι εργάτες του Θεού αλλά ψευδοπροφήτες ή ψευδοδιδάσκαλοι. Οι άνθρωποι αυτοί δημιουργούν τα σκάνδαλα μέσα στον χριστιανικό κόσμο. Σε πολλά σημεία μέσα στις επιστολές οι απόστολοι μας ξεκαθαρίζουν τις προθέσεις αυτών των ανθρώπων:

“…διότι οι τοιούτοι δεν δουλεύουσι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά την εαυτών κοιλίαν. και δια λόγων καλών και κολακευτικών εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων.” (Ρωμαίους ις’ 17-18)

 Ο απόστολος Παύλος ενώ έχει προσκαλέσει όλους τους πρεσβυτέρους στη Μίλητο για να τους αποχαιρετίσει τους λέει μεταξύ άλλων:

“Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησιν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς , μη φειδόμενοι του ποιμνίου.” (Πράξεις κ’ 29)

 Στις ημέρες μας υπάρχουν εκατοντάδες χριστιανικά δόγματα και αιρέσεις.Οι απλοί ανθρώποι βομβαρδίζονται καθημερινά από πληροφόρηση την οποία πρέπει να αξιολογούν με μεγάλη προσοχή. Στόχος του πονηρού είναι να εξαπατήσει τον πιστό, τον άνθρωπο του Θεού και έτσι χρησιμοποιεί εργάτες δόλιους για να πλανήσουν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.

 Διαβάζουμε: “… αλλ’ υπάρχουσιν τινές οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού.»   (Γαλάτας α’ 7),επίσης διαβάζουμε:
«Βλέπετε μη σας εξαπατήσει τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης κατά την παράδοσιν των ανθρώπων κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν». (Κολοσαείς β’ 8)

 Το φοβερό είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί εισάγουν αιρέσεις απωλείας με σκοπό το κέρδος, καθώς διαβάζουμε «…και δια πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.» (Β΄ Πέτρ β’ 3).

·         Τι θα κάνουμε εμείς όταν μας πλησιάζουν ?

·         Πώς θα αντιμετωπίσουμε το πλήθος των αιρέσεων ?

·         Πώς θα προφυλαχθούμε να μην πέσουμε στην παγίδα τους ?

·         Πού θα πάμε να αναζητήσουμε βοήθεια ?


 Η απάντηση σε όλους αυτούς τους προβληματισμούς είναι μία. Προσευχή και μελέτη (σπουδή) του Λόγου του Θεού. Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται και μελετά το Λόγο, αναπτύσσει καθαρή καρδιά γεμάτη πίστη στην αλήθεια του ευαγγελίου.

 Χρειαζόμαστε να είμαστε μέσα στην ποίμνη των προβάτων, την εκκλησία που είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας (Α΄ Τιμοθέου γ΄15). Μέσα στην αγία εκκλησία του Χριστού εποικοδομούμεθα επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και προφητών, με ακρογωνιαίο λίθο τον Κύριο μας Ιησού Χριστό (Εφες. Β’ 20).  Η αληθινή εκκλησία του Χριστού έχει εργάτες του Θεού, κεχρισμένους, που φροντίζουν να διαμείνει στους πιστούς η αλήθεια του ευαγγελίου χωρίς να υποχωρούν σε πρόσωπα ανθρώπων αγωνιζόμενοι με χαρά ποιμένοντες το λαό του Θεού επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλά εκουσίως’ μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως (Β’ Πετρ ε’ 2).

 
Αγαπητέ μας, ευχόμεθα να οδηγηθείτε μετά από προσευχή στην αληθινή εκκλησία του Χριστού, εκείνη που ο Χριστός θα έλθει να παραλάβει «δια να παραστήσει αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσα κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων αλλά δια να είναι αγία και άμωμος» (Εφες. 3’ 27)    

 Ο Θεός να σας ευλογήσει.

 

 

Συ όμως, όταν προσεύχησαι, είσελθε εις το ταμείον σου, και κλείσας την θύραν σου προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ. (Ματθαίος 6:6)

 

Έλεγε δε και παραβολήν προς αυτούς περί του ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχωνται και να μη αποκάμνωσι, (Λουκάς 18:1)

 

Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς. (Πράξεις 2:42)

 

Ο μεν λοιπόν Πέτρος εφυλάττετο εν τη φυλακή· εγίνετο δε υπό της εκκλησίας ακατάπαυστος προσευχή προς τον Θεόν υπέρ αυτού. (Πράξεις 12:5)

 

Και αφού είπε ταύτα, γονατίσας προσηυχήθη μετά πάντων αυτών. (Πράξεις 20:36)

 

Αφού δε ετελειώσαμεν τας ημέρας εκείνας, εξελθόντες επορευόμεθα και προέπεμπον ημάς πάντες συν γυναιξί και τέκνοις έως έξω της πόλεως, και γονατίσαντες επί τον αιγιαλόν προσηυχήθημεν, (Πράξεις 21:5)

 

… προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως διά του Πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων, (Εφεσίους 6:18)

 

Εμμένετε εις την προσευχήν, αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας, (Κολοσσαείς 4:2)

 

… αδιαλείπτως προσεύχεσθε, … (Α’ Θεσσαλονικείς 5:17)

 

 Μελετώντας το λόγο του Θεού, βλέπουμε και καταλαβαίνουμε την αξία της προσευχής στο να κατοικήσει μέσα μας η δύναμη του Ιησού Χριστού.

Μελετώντας από το 6ο κεφάλαιο προς Εφεσίους, τα εδάφια:

«Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού.»

«διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»

 Μέσα από τη ζωή των πρώτων μαθητών της πρώτης αποστολικής εκκλησίας, βλέπουμε την δίψα και την ανάγκη για προσευχή. Βέβαια οι εξηγήσεις είναι πολλές: η πρώτη αγάπη, ο πρώτος ζήλος, οι διωγμοί, κλπ.           

 

Όμως σήμερα το 2011, γιατί προσευχόμαστε;

 

Υπάρχουν άραγε, κοινά σημεία με αυτά των πρώτων μαθητών;

 

Γιατί μας λέει «αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διά να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.»;

 

Γιατί ο απόστολος Παύλος στην Έφεσο «γονατίσας προσηύχετο»;

 

Γιατί πρέπει να προσκαρτερούμε στην προσευχή;

 

Έχουμε άραγε προσωπική εμπειρία από τις μεθόδους του Σατανά;

 

Έχουμε άραγε αποφασίσει ότι χωρίς νηστεία και προσευχή, δεν μπορούμε να τερματίσουμε τον καλόν αγώνα της πίστεως;

 

 Γνωρίζουμε άραγε, ότι μέσα στην ελευθερία, που ο Χριστός μας χάρισε, διότι μας αναγέννησε σε ζωντανή ελπίδα, κάνουμε ένα πνευματικό αγώνα απέναντι στις επιθυμίες της καρδιάς και της οράσεως των οφθαλμών μας;

 Έτσι λοιπόν, όσο είμαστε στη νεότητα και απολαμβάνουμε υγεία και δύναμη σωματική, ας σκεφτούμε τι λέγει ο Εκκλησιαστής στα κεφ. ια και ιβ:

«Και αφαίρεσον τον θυμόν από της καρδίας σου, και απομάκρυνον την πονηρίαν από της σαρκός σου· διότι η νεότης και η παιδική ηλικία είναι ματαιότης. Και ενθυμού τον Πλάστην σου εν ταις ημέραις της νεότητός σου· πριν έλθωσιν αι κακαί ημέραι, και φθάσωσι τα έτη εις τα οποία θέλεις ειπεί, Δεν έχω ευχαρίστησιν εις αυτά·»

 

Και καταλήγει:

 

«Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου. Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν.»

 

 

 

 Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε· ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως· κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης και ώμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων. Α’ Τιμοθέου στ: 11-12

 

 Τας δε νεανικάς επιθυμίας φεύγε και ζήτει την δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας. Τας δε μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας παραιτού, εξεύρων ότι γεννώσι μάχας· ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν, και να ανανήψωσιν από της παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου. Β’ Τιμοθέου β: 22-26

 

 Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δίδασκε δια παραβολών το λαό, στις ημέρες της επίγειας διακονίας του, και επιπλέον όταν βρισκόταν αποκλειστικά με τους δώδεκα μαθητάς του, έλεγε: «Εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε το μυστήριον της βασιλείας του Θεού· εις εκείνους δε τους έξω διά παραβολών τα πάντα γίνονται, διά να βλέπωσι βλέποντες και να μη ίδωσι, και να ακούωσιν ακούοντες και να μη νοήσωσι, μήποτε επιστρέψωσι και συγχωρηθώσιν εις αυτούς τα αμαρτήματα.»

και μάλιστα τονίζει ο λόγος του Θεού:

«Και διά τοιούτων πολλών παραβολών ελάλει προς αυτούς τον λόγον, καθώς ηδύναντο να ακούωσι, χωρίς δε παραβολής δεν ελάλει προς αυτούς· κατ ιδίαν όμως εξήγει πάντα εις τους μαθητάς αυτού.»

 

 Το μυστήριο της βασιλείας του Θεού ή η βασιλεία των ουρανών και σήμερα, αποκαλύπτεται μόνον στους μαθητάς του Ιησού Χριστού.

Όταν έρθει η ώρα του Θεού και σε καλέσει ο Κύριος σε μετάνοια, επιστροφή και υπακοή στο θέλημα του. Αυτό γίνεται με ατομική πρόσκληση.

 

Δεν είναι μια διαδικασία ανθρώπινη, αλλά θεϊκή.

 

 Ο Κύριος Ιησούς Χριστός σήμερα στέλνει τους δούλους του, ανθρώπους απλούς και αγίους να σου μιλήσουν να σε προτρέψουν και να σε ευαγγελίσουν την βασιλεία των ουρανών. Από κει και πέρα είναι η δική σου απόφαση να δεχθείς την πρόσκληση ή να την απορρίψεις.

 Εάν την απορρίψεις ο Κύριος θα προσπαθήσει και πάλι σε άγνωστο χρόνο να σου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία μετάνοιας και επιστροφής. Εάν δεχθείς την πρόσκληση αρχίζει η μαθητεία.

Μαθητεία στο λόγο του Θεού και στην προσευχή δια πίστεως.

Διαβάζουμε στις «πράξεις των αποστόλων» ότι οι πρώτοι Ισραηλίτες, που επίστευσαν μαζικά στον Ιησού Χριστό ήσαν 3,000 ψυχές την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής.

Στη συνέχεια βλέπουμε ότι όλοι μαζί, συνήθιζαν σε τέσσερα πράγματα: να εμμένουν στην διδαχή των αποστόλων, στην κοινωνία μετ’ αλλήλων, στην κλάση του άρτου και στις προσευχές.

 

 Μετά από 35 χρόνια προόδου στο έργο του Θεού, ο απόστολος Παύλος γράφει προς τον νεώτερο εργάτη και πιστό σύντροφο στο αποστολικό έργο, τον Τιμόθεο αυτά που διαβάσαμε ανωτέρω.

 

Ας προσέξουμε τις προτροπές:

 

«Ζήτει …

…Αγωνίζου …

…Κράτει την αιώνια ζωή εις την οποία και προσεκλήθης.»

 

 Αυτό δείχνει την σπουδαιότητα αυτού που κρατάμε στα χέρια μας και είναι δικό μας.   

Φανερώνει ένα πιστό άνθρωπο, που γνωρίζει καλά τι βαστά, και με πολύ κόπο και αγώνα το διατηρεί έως την ημέρα που θα έλθει η ανάπαυση και το βραβείο της άνω κλήσεως.

 

Όμως, Πολλοί χριστιανοί σήμερα σε όλο το Δυτικό κόσμο, που μετρά κάπου 2 δισεκατομμύρια χριστιανούς «κατ΄ όνομα» δεν έχουν πάρει σοβαρά αυτή τη πρόσκληση ή και ίσως την έχουν … απορρίψει!

 

Και πώς αποδεικνύεται αυτό;

 

 Από την πνευματική ζωή και τον χαρακτήρα, που ο Ιησούς Χριστός μας δίδαξε να φανερώνουμε: «ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να είναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος…»

 Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ζούμε στις ημέρες μας, όχι με την παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά με την κρίση απιστίας και ασέβειας του δυτικού πολιτισμού.

  Το βλέπουμε και προφητικά από την επιστολή του Ιούδα α:18, και είναι ένα ακόμη σημείο των εσχάτων ημερών: «ότι σας έλεγον, ότι εν εσχάτω καιρώ θέλουσιν είσθαι εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών.»

 

Ας αγαπήσουμε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, τον πατέρα μας τον ουράνιο και τον θείο λόγο του με όλη μας την καρδιά, Αμήν.

  

 

Όθεν και φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες είτε αποδημούντες, να ήμεθα ευάρεστοι εις αυτόν. Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.                                                                                       Β΄ Κορινθίους 5: 9, 10

 

 Αν διαβάσουμε από το ευαγγέλιο του Χριστού, την Καινή Διαθήκη, τη περικοπή από Β΄ Κορινθίους 4:13 έως 5:8, θα δούμε το πλούτο της αλήθειας του λόγου του Θεού. Ο «λόγος» που μας γεμίζει με πίστη, θάρρος, εμπιστοσύνη στον ουράνιο πατέρα μας.

 

 Η κατάληξη της περικοπής, είναι το εδάφιο (9) «Όθεν και φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες είτε αποδημούντες, να ήμεθα ευάρεστοι εις αυτόν.»

 

 Πράγματι, είτε ζούμε μέσα σε αυτό το σώμα (ενδημούντες), ή αναχωρούμε προς τον Κύριο (αποδημούντες) έχουμε φιλότιμο, ώστε να είμεθα ευάρεστοι στον ουράνιο πατέρα μας.

 

 Το κίνητρο είναι η σχέση μας, η αγάπη και η τιμή προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του οποίου τη ζωή ανακαλύπτουμε μέσα από τη μελέτη των γραφών. Το παράδειγμα μας το έδωσαν πρώτοι οι δώδεκα μαθητές. Όταν τους κάλεσε ο Ιησούς δεν δίστασαν να πουν «ναι Κύριε» και ακολούθησαν τον Ιησού για τρία ολόκληρα χρόνια. Όπως γνωρίζουμε ακολούθησαν φιλότιμα τον Ιησού και διέδωσαν παντού το λόγο του ευαγγελίου, καθώς ο Ιησούς τους απέστειλε.

 

Σήμερα, έχουμε και εμείς την ίδια πρόσκληση

και αποστολή από τον Ιησού Χριστό:

«…μαθητεύσατε πάντα τα έθνη»

 

 Όταν λοιπόν γνωρίσουμε τον Ιησού, μας σώσει από τον αιώνιο θάνατο και την καταδίκη της ανομίας και μας συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες μας τότε αισθανόμαστε μια τέτοια ευγνωμοσύνη και από φιλότιμο υπηρετούμε τον Θεό και τον πλησίον μας με αγάπη, με πίστη, με ελπίδα.

 

 Όταν ο ουράνιος πατέρας, μας παρατηρεί να υπηρετούμε, τότε γινόμαστε ευάρεστοι.  Όπως αναφέρει για τον υιό του «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε»

 

Άρα λοιπόν αυτό που διακρίνει τα πιστά παιδιά του Θεού είναι το φιλότιμο!

 

 Και επειδή το φιλότιμο συνδέεται με την επιβράβευση και την τιμή, πράγματι βλέπουμε και τους δώδεκα μαθητές να ανησυχούν, για το ποιος είναι μεγαλύτερος, αλλά ακόμη και για το εάν καθίσουν ο ένας εκ δεξιών και ο άλλος εξ αριστερών. Όμως στο εδάφιο (10) δίδεται η εξήγηση «Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.»

 

 Αυτό είναι η δικαιοσύνη του Θεού: Η δόξα που μας περιμένει στον ουρανό περνά από το βήμα του Χριστού, όπου θα ανταμειφθεί ο καθένας για όσα έκαμε σωματικά εδώ στη γη, είτε αγαθόν είτε πονηρό.

 

 Και πάνω σε αυτό το σπουδαίο γεγονός μπροστά μας, θα πρέπει να έχουμε μια ανησυχία, όπως οι νέοι μας στις πανελλήνιες εξετάσεις, που αγωνίζονται και προσδοκούν την είσοδό τους στις καλύτερες σχολές των ΑΕΙ / ΤΕΙ.

 

Η ανησυχία μας, είναι πώς θα μας βρει η ημέρα εκείνη μπροστά στο βήμα του Χριστού:

 

Ø  Πλήρεις καρπών δικαιοσύνης;

Ø  Εργαζόμενους στο έργο του Θεού ή περιεργαζόμενους;

Ø  Έχοντας φυλάξει την παρακαταθήκη;

 

Ας το σκεφτούμε σοβαρά, τώρα.
        

 
Περισσότερα Άρθρα...

Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού· οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν. (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον α' 12)