artos-zois.gr

«και θέλουσι παραδώσει αυτόν εις τα έθνη δια να εμπαίξωσι και μαστιγώσωσι και σταυρώσωσι∙ και τη τρίτη ημέρα θέλει αναστηθή» (Ματθαίος,κ΄:19)

Το σχέδιο σωτηρίας του ανθρώπου, αναφέρεται για πρώτη φορά στην Αγία Γραφή στο  βιβλίο της Γένεσης, όταν ο Θεός απευθυνόμενος στον  διάβολο, ο οποίος μέσω του φιδιού πλάνησε την Εύα, είπε, ‘…έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής• αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού’ (Γένεσις,γ΄:15). Αυτή η προφητεία που είπε ο Θεός, εκπληρώθηκε με τη σταύρωση και την ανάσταση του Κύριου Ιησού Χριστού.

Αυτό συνέβη διότι ο Άγιος Τριαδικός Θεός σαν παντογνώστης, πάνσοφος και δίκαιος, προγνωρίζοντας την πτώση των πρωτοπλάστων και τις συνέπειές της, σχεδίασε προ καταβολής κόσμου, το σχέδιο της σωτηρίας των ανθρώπων. Αυτό βασιζόταν στην εκούσια ενανθρώπιση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Υιού και Λόγου του Θεού, Ιησού Χριστού, μέσω του ‘σπέρματος της γυναικός’, δηλαδή της παρθένου Μαρίας και της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος. Μόνο ο Κύριος Ιησούς, σαν υιός Θεού και υιός ανθρώπου, θα μπορούσε να ικανοποιήσει συγχρόνως την δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού, μιας και η μεν δικαιοσύνη επιβάλλει την καταδίκη του ενόχου η δε αγάπη επιθυμεί την αθώωσή του. Το σωτηριακό αυτό έργο του Κυρίου το περιγράφει θαυμαστά ο προφήτης Ησαΐας, 700 περίπου χρόνια πριν εκπληρωθεί, αναφέροντας μεταξύ των άλλων, ‘Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη• ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών• η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν• και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα• εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού• και ο Κύριος έθεσεν επ' αυτόν την ανομίαν πάντων ημών. Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού• εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού. Από καταθλίψεως και κρίσεως ανηρπάχθη• την δε γενεάν αυτού τις θέλει διηγηθή; διότι εσηκώθη από της γης των ζώντων• διά τας παραβάσεις του λαού μου ετραυματίσθη. Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου• διότι δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Αλλ' ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας, θέλει ιδεί έκγονα, θέλει μακρύνει τας ημέρας αυτού, και το θέλημα του Κυρίου θέλει ευοδωθή εν τη χειρί αυτού. Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής αυτού και θέλει χορτασθή• ο δίκαιος δούλός μου θέλει δικαιώσει πολλούς διά της επιγνώσεως αυτού• διότι αυτός θέλει βαστάσει τας ανομίας αυτών’  (Ησαΐας,νγ΄:4-11).

Επίσης χαρακτηριστική είναι και η προφητική ρήση του Ιωάννου του βαπτιστού, όταν είδε τον Κύριο Ιησού, να έρχεται προς αυτόν για να βαπτιστεί, που είπε: ‘Ιδού, ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’ (Ιωάννης,α΄:19). Συνεπώς ο Κύριος Ιησούς ήρθε στον κόσμο για να πάρει τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, ώστε όσοι θα πιστέψουν σ’ Αυτόν, να σωθούν και να ζήσουν αιώνια μαζί Του. Ο ουράνιος Πατέρας έδωσε τον Υιό του για να γίνει ο μόνος μεσίτης και η μόνη οδός μεταξύ Αυτού και των ανθρώπων, για αυτούς που θα μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και θα ζητήσουν να συμφιλιωθούν και να ζήσουν μαζί Του. Δεν υπάρχει προσωποληψία στον Θεό αλλά όποιος Τον επικαλεστεί θα σωθεί (Πράξεις, β΄:21). Πρώτο και αξιοθαύμαστο παράδειγμα της κατά χάρη σωτηρίας που ο Κύριος έκανε με τη σταυρική Του θυσία, είναι αυτό του ενός από τους  δύο συσταυρωθέντες με Αυτόν ληστές, ο οποίος παραδέχθηκε  ότι αυτός δίκαια τιμωρήθηκε ενώ ο Κύριος όχι και στην επίκλησή του,‘Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου’,ο Κύριος του απάντησε,‘Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω’ (Λουκάς, κγ΄:42,43).

Ο Κύριος Ιησούς σαν άνθρωπος πειράστηκε με κάθε πειρασμό,  μαστιγώθηκε, εμπαίχθηκε, θανατώθηκε με σταύρωση και αναστήθηκε, γεγονότα που είχε πει στους μαθητές Του πριν γίνουν, γιατί σαν Θεός γνώριζε μεν τα μέλλοντα να Του συμβούν, αλλά σαν άνθρωπος αγωνιζόταν προσευχόμενος ένθερμα στον Πατέρα για να τα αντιμετωπίσει νικηφόρα. Βέβαια με δεδομένο ότι αρκετοί άνθρωποι αντιμετώπισαν παρόμοια σωματικά βασανιστήρια όπως π.χ. για τα τα ιδανικά τους, πρέπει να τονίσουμε ότι το αίτημα της προσευχής του Κυρίου στον κήπο της Γεσθημανή, ‘Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ' εμού το ποτήριον τούτο• πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ' ως συ’ (Ματθαίος,κς΄:39),  αφορούσε την αποφυγή της εγκατάλειψής Του από τον Πατέρα, μιας και πάνω στον σταυρό ήταν ο ‘επικατάρατος’ που πλήρωνε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και γι’ αυτό, έστω και για λίγο, ο Πατέρας Θεός τον εγκατέλειψε. Όμως επειδή ο Κύριος ήταν αναμάρτητος, ο θάνατος δεν είχε εξουσία επάνω Του, γι’ αυτό ο Πατέρας τον ανέστησε. Έτσι όταν ο άνθρωπος πιστέψει και επικαλεστεί τον αναστημένο Ιησού Χριστό, ο Πατέρας Θεός τον ‘γεννάει άνωθεν’ κάνοντάς τον παιδί Του, δίνοντάς του συγχρόνως προσωπική απόδειξη της ύπαρξης του Ιησού Χριστού στην ζωή του. Τότε, ξεκινά η νέα εν Χριστώ ζωή του αναγεννημένου χριστιανού, γιατί ο Κύριος δεν συγχωρεί μόνο αμαρτίες, αλλά αφαιρεί με τη δική Του δύναμη, πάθη από τα οποία δεν μπορεί ο άνθρωπος να ελευθερωθεί μόνος του, σύμφωνα με το γραμμένο, ‘Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι’ (Ιωάννης, η΄:36).

Όπως ο Κύριος επέλεξε και εκτέλεσε το θέλημα του Πατέρα Θεού, θέλει και από εμάς να επιλέγουμε και με τη βοήθειά Του να εκτελούμε μέχρι το τέλος της ζωή μας το θέλημα του ουράνιου Πατέρα, ώστε να εισέλθουμε στην βασιλεία Του. Επίσης να ξέρουμε ότι όπως ο Κύριος έπαθε και αδικήθηκε σαν άνθρωπος, έτσι και εμείς μέσα στον πνευματικό μας αγώνα θα πάθουμε και θα χρειαστεί να πονέσουμε από τους συνανθρώπους μας για κάτι που θα μας κάνουν, αλλά όπως ο Κύριος Ιησούς συγχώρεσε όλους, ακόμα και τους σταυρωτές Του, έτσι θέλει και εμείς να συγχωρούμε τους αμαρτάνοντες σε εμάς, όπως άλλωστε ο ίδιος συγχώρησε τις δικές μας αμαρτίες(Ματθαίος,ς΄:12).

Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Κύριος πριν παραδώσει το Πνεύμα Του στον Πατέρα είπε, ‘τετέλεσται’. Αυτή η λέξη, αποτελεί μία θριαμβευτική δήλωση ότι ο Κύριος με τη αναμάρτητη ζωή, τα έργα και τη θυσία Του, εκτέλεσε μέχρι τέλους το θέλημα του Πατέρα, που ήταν η σωτηρία των ανθρώπων.  Γι’ αυτό ο Πατέρας Θεός τον ανέστησε, ‘και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος’ (Εφεσίους, α΄:22,23). Αυτό που θέλει από εμάς  είναι να  γνωρίσουμε τον Κύριο Ιησού σαν προσωπικό μας σωτήρα και να τρεφόμαστε πνευματικά  με το ευαγγέλιό Του, ώστε να  να καρποφορούμε έως τέλους τον καρπό του Αγίου Πνεύματος (Γαλάτας,ε΄:22),  για να να εισέλθουμε στην βασιλεία των Ουρανών. Αμήν!