Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Παλαιοπάνος. Γεννήθηκα τον Ιούνιο του 1961 στην Χρυσοβίτσα Μετσόβου και μεγάλωσα στο χωριό μέχρι το 1994 που βρήκα δουλειά στα Ιωάννινα και εγκατασταθήκαμε εκεί οικογενειακώς. Είμαι παιδί πολύτεκνης οικογένειας, συνολικά ήμασταν τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και μια αδερφή, η οποία πέθανε το 1985 από καρκίνο του μαστού. Η ζωή στο χωριό ήταν δύσκολη. Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας ο οποίος ήταν κτηνοτρόφος, μας έστελνε και βοσκούσαμε τα γίδια και τα πρόβατα, πριν ακόμα πάω στο σχολείο. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός πήγαινα στην εκκλησία και αγαπούσα τον Θεό και παρότι δεν είχα επίγνωση του θελήματός Του, φοβόμουν τον Θεό. Δυστυχώς, από την άλλη πλευρά, έκανα και την αμαρτία, έκλεβα, έλεγα ψέματα, κατηγορούσα τους άλλους και βλασφημούσα. 

 Ένα συμβάν που μου συνέβη όταν ήμουν στην 1η Δημοτικού, όταν πήγα με τη μητέρα μου στα γίδια, με έβαλε πάνω σε ένα γαϊδούρι, εκείνο μ’ έριξε κάτω και χτύπησα στο χέρι και αισθάνθηκα ότι μετακινήθηκε το κόκαλο και παρότι δεν πήγαμε στον γιατρό, δόξα στο Θεό, είμαι μια χαρά μέχρι και σήμερα.  Όταν τελείωσα το Δημοτικό, ο αδερφός μου, με πρότρεψε να πάω Γυμνάσιο, αλλά ο πατέρας δεν ήθελε. Μετά γνώρισα τη γυναίκα μου με προξενιό, παντρευτήκαμε και κάναμε τέσσερα παιδιά (δυο αγόρια και δυο κορίτσια). Υπήρξανε προβλήματα μεταξύ της γυναίκας μου, της μητέρας και της γιαγιάς μου ώσπου το 1989 αποφασίσαμε να ζήσουμε χώρια από τους γονείς μου στο δικό μου σπίτι. Έπιασα δουλεία αρχικά σε εταιρίες που βρίσκονταν στο χωριό, τότε βάζαμε και πατάτες όπου με βοηθούσε και ο πεθερός μου.   Λίγο καιρό αργότερα η κόρη μου Λαμπρινή παρουσίασε σπασμούς, ώσπου έμεινε κατάκοιτη και δεν μπορούσε καν να μιλήσει. Χειρουργήθηκε στην Αθήνα, το 1998 έκανε το πρώτο χειρουργείο και το 2001 το δεύτερο. Ευχαριστώ τον Θεό που την φύλαξε.Μετά έπιασα δουλειά στη ΔΕΗ, ως φύλακας, όπου με διώξανε αργότερα. Το 1996 έκανα αίτηση στο Ίδρυμα Άγιος Γεώργιος (Ανιάτων) όπου με πήρανε και δουλεύω μέχρι σήμερα ως θαλαμηπόλος.

Εκεί, με μια συνάδελφο γίναμε πολύ καλοί οικογενειακοί φίλοι. Αυτή μου είπε πως άκουγε ένα ραδιοφωνικό σταθμό για αρκετό διάστημα, αλλά δεν της άρεσε επειδή μιλούσανε πολύ για τον Χριστό και όχι τόσο για την Παναγία και τους Αγίους. Της ζήτησα την συχνότητα και από την πρώτη στιγμή που τον άκουσα με άγγιξε ο Λόγος του Θεού.   Ο Κύριος άρχισε να εργάζεται στη ζωή μου μέσω του σταθμού. Από αυτόν τον σταθμό άκουσα ότι ο Κύριος αναγεννάει, συγχωρεί αμαρτίες, βαπτίζει με Άγιο Πνεύμα και  ότι ο άνθρωπος με προσωπική απόφαση πρέπει να βαπτιστεί στο νερό. Όλα όσα άκουγα τα έβρισκα στο Λόγο του Θεού, στην Καινή Διαθήκη. Κάποια βράδια άκουγα ομολογίες αδελφών ότι ο Κύριος τους θεράπευσε  από καρκίνο, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά, τους ελευθέρωσε από την εξάρτηση τσιγάρων και ναρκωτικών, τους φύλαξε  από τροχαία κλπ.

Κάποια στιγμή γονάτισα και σήκωσα  τα χέρια μου ψηλά και είπα στον Κύριο: «είμαι και εγώ ένας αμαρτωλός και αν υπάρχεις και είσαι ζωντανός όπως λένε αυτοί οι άνθρωποι στο σταθμό, θέλω να έρθεις και στη δική μου ζωή και να μου δείξεις ένα σημάδι και εγώ θα σε ακολουθήσω» Το πρώτο σημάδι που μου έδειξε ο Κύριος ήταν ότι ενώ πριν προσευχηθώ με πονούσε  η μέση μου, μετά την προσευχή έφυγε ο πόνος. Στη συνέχεια ενώ ήμουν στη δουλεία μου, είχα νυχτερινή βάρδια και εκεί που διάβαζα την Καινή Διαθήκη, ξαφνικά ήρθε ένα δυνατό φως στο δωμάτιο και αισθάνθηκα ότι κουνήθηκε το κτίριο. Τρόμαξα πολύ και μετά άκουσα τη φωνή του Κυρίου να μου λέει : «εγώ πέθανα για σένα, εγώ σταυρώθηκα για σένα, εγώ συγχωρώ τις αμαρτίες σου, αν εσύ με ακολουθήσεις». Γέμισα από αγάπη, χαρά και ειρήνη εκείνη τη στιγμή. Την άλλη μέρα ομολόγησα σε αρκετούς φίλους και γνωστούς για τον Χριστό, αλλά δεν πίστεψαν.                                                                        

Ο Κύριος με αναγέννησε εκείνη τη βραδιά. Από το σταθμό έμαθα για την Εκκλησία της Πεντηκοστής, αρχικά πήγα δυο με τρεις φορές και στη συνέχεια παρακολουθούσα τις συναθροίσεις της εκκλησίας τακτικά. Βαπτίστηκα στο νερό, με προσωπική απόφαση και σε μια συμπροσευχή στο σπίτι ενός αδελφού, βαπτίστηκα και με Πνεύμα Άγιο. Αργότερα πίστεψαν και οι γονείς μου, ενώ από τους συγγενείς είχα μεγάλο διωγμό. Η κατάσταση της κόρης μου Λαμπρινής άρχισε να βελτιώνεται, με τη χάρη του  Κυρίου. Προσεύχομαι ο Κύριος να σώσει την οικογένεια και την συγγένεια μου και να μας αρπάξει όλους στον ουρανό. Αμήν!