«…Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; Δεν είναι εδώ αλλά ανέστη ενθυμήθητε πως ελάλησε προς εσάς, ενώ ήτο έτι εν τη Γαλιλαία, λέγων ότι πρέπει ο Υιός του ανθρώπου να παραδοθή εις χείρας ανθρώπων αμαρτωλών και να σταυρωθή και την τρίτην ημέραν να αναστηθή» (Λουκάς,κδ΄:5-7).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του,  έλεγε στους μαθητές Του ότι έπρεπε να πάθει πολλά, να καταφρονηθεί από τους πρεσβυτέρους, αρχιερείς και γραμματείς, να θανατωθεί και την τρίτη μέρα να αναστηθεί (Μάρκος, η΄:31). Αυτό διότι έτσι θα εκπλήρωνε  την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Πατέρα Θεού και θα έδινε τη δυνατότητα της κατά χάρη σωτηρίας, σε κάθε άνθρωπο αμαρτωλό που μετανοεί και  πιστεύει σ’ Αυτόν. Η ανάσταση του Κυρίου είχε προφητευθεί, όπως διαβάζουμε στη Παλαιά Διαθήκη: «Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν». Αυτά τα λόγια τα είπε προφητικά ο πατριάρχης Δαβίδ και  σύμφωνα με την ερμηνεία του αποστόλου Πέτρου, ‘προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω άδη ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν’ (Πράξεις,β΄:27,31). Άλλη γραμμένη στο λόγο του Θεού σχετική προφητεία του Δαβίδ, είναι όταν λέει: «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα∙ ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι συ∙ εγώ σήμερον σε εγγένησα» (Ψαλμός β΄:7). Σύμφωνα με την ερμηνεία του αποστόλου Παύλου και αυτά τα προφητικά λόγια αναφέρονται στην ανάσταση του Κυρίου Ιησού (Πράξεις,ιγ΄:33-34).

Όταν οι γυναίκες πήγαν  να αλείψουν με μύρα το νεκρό σώμα του Κυρίου, δυο άγγελοι τις ρώτησαν γιατί ζητούν έναν ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς και τις ενημέρωσαν ότι αναστήθηκε ο Κύριος. Στη συνέχεια ο Κύριος φανερώθηκε αναστημένος στις μυροφόρες γυναίκες, στους αποστόλους, στους δύο που πήγαιναν προς Εμμαούς και στους οποίους εξήγησε τα γραμμένα  στη Παλαιά Διαθήκη τα σχετικά  με το λυτρωτικό Του έργο και τελικά σε πάνω από 500 αδελφούς. Το ότι ο αναστημένος Κύριος φανέρωσε τον εαυτό Του ζώντα σε όλους όσους τον αγάπησαν, σημαίνει ότι και σήμερα ο Κύριος μπορεί να αποδείξει τον εαυτό Του ότι είναι ζωντανός σε οποιονδήποτε πιστέψει και τον επικαλεστεί. Μόνο  οι ενέργειες του Κυρίου προσωπικά σε κάθε ειλικρινή εκζητητή της αλήθειας, μπορεί να τον βεβαιώσουν, ότι ο Κύριος είναι αναστημένος και να εννοήσει ότι η Αγία Γραφή είναι ο γραμμένος λόγος του Θεού  και  ότι παίζει το ρόλο της πυξίδας και της απαραίτητης πνευματικής τροφής στη ζωή του (Ματθαίος, δ΄:4).

Ο αναστημένος  Κύριος Ιησούς ενεργεί και ας μη τον βλέπουμε. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε προαναγγείλει ότι ο Κύριος θα βαπτίζει ‘εν Πνεύματι Αγίω και πυρί’ (Ματθαίος,γ΄:11). Αυτή η προφητεία του Ιωάννη εκπληρώθηκε πρώτη φορά την ημέρα της Πεντηκοστής σε περίπου 120 μαθητές του Κυρίου. Τότε όλοι ήταν ομοθυμαδόν στον ίδιο τόπο και ήρθε ήχος από τον ουρανό σαν βίαιος άνεμος, φάνηκαν σαν γλώσσες φωτιάς πάνω στον καθένα τους, πληρώθηκαν όλοι με το Άγιο Πνεύμα και μιλούσαν ξένες γλώσσες (Πράξεις,β΄:1-4), οι οποίες αποτελούν ένα από τα  σημεία που ακολουθούν αυτούς που θα πιστέψουν στον Κύριο (Μάρκος, ις΄:17). Αυτή η θαυμαστή επαγγελία του Κυρίου, αποτελεί απόδειξη της αναστάσεως Του και της επανόδου Του στον Ουρανό (Ιωάννης, ις΄:7). Σύμφωνα δε με τη προτροπή του αποστόλου Πέτρου, στο συγκεντρωμένο πλήθος τη μέρα της Πεντηκοστής που αναφέρουμε: ‘Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών’(Πράξεις,β΄:27,31), φαίνεται καθαρά ότι αφορά και όλους τους ανθρώπους που προσκαλεί ο Κύριος σήμερα.

Ο Κύριος με την ανάστασή Του έγινε απαρχή των κεκοιμημένων (Α΄ Κορινθίους, ιε΄:20) και πρωτότοκος μεταξύ των νεκρών (Κολοσσαείς,α΄:18). Έτσι  όπως  έγινε  η δική Του  ανάσταση  θα  γίνει  ομοίως  και  η  ανάσταση εκείνων που πέθαναν με τη πίστη του Χριστού στη καρδιά τους, η οποία θα λάβει χώρα κατά την αποκαλούμενη μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών, ‘αρπαγή της εκκλησίας’. Διαβάζουμε σχετικά: «επειδή αυτός ο Κύριος θέλη καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον∙ έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα∙ και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς,δ΄:16-17). Όπως διαπιστώνουμε κατά το φοβερό αυτό γεγονός, προηγείται η ανάσταση των αποθανόντων εν Χριστώ και μετά  γίνεται η αρπαγή των ζώντων ανθρώπων του Θεού οι οποίοι κάνουν το θέλημά Του. Σε όλους αυτούς ο Κύριος θα δώσει καινούργιο άφθαρτο σώμα, αναστάσιμο, για να ζουν μαζί Του αιώνια, στη Βασιλεία των Ουρανών.
Το ότι ο Κύριος πέθανε στη θέση μας, σημαίνει ότι όσοι δεχόμαστε αυτή τη θυσία, θα πρέπει να «πεθάνουμε» ως προς το σώμα των αμαρτιών μας, ώστε να «αναστηθεί» ένα καινούργιο σώμα με νέο πνεύμα που θα επιθυμεί να κάνει το θέλημα του Θεού, χωρίς τις πράξεις και τις επιθυμίες του παλιού ανθρώπου. Αυτό γίνεται όταν ο άνθρωπος ‘γεννιέται άνωθεν’ από τον Πατέρα Θεό και στη συνέχεια παίρνει απόφαση να βαπτιστεί στο νερό. Διαβάζουμε σχετικά: «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζώην.  Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας•  διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας. Εάν δε απεθάνομεν μετά του Χριστού, πιστεύομεν ότι και θέλομεν συζήσει μετ' αυτού, γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών δεν αποθνήσκει πλέον, θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον. Διότι καθ' ο απέθανεν, απέθανεν άπαξ διά την αμαρτίαν, αλλά καθ' ο ζη, ζη εις τον Θεόν. Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμαίους,ς΄:3-4).

Το ότι ο Πατέρας Θεός ανάστησε  τον Κύριο, αποδεικνύει ότι ο Κύριος δεν είχε πράξει αμαρτία, ώστε ο θάνατος και ο άδης να είχαν εξουσία πάνω Του. Όμως ο Κύριος είναι ο μόνος αναμάρτητος, γι’ αυτό άλλωστε είναι ο μόνος σωτήρας. Όλοι όσοι έχουμε αναγεννηθεί από τον Πατέρα Θεό, θα εξακολουθούμε σαν άνθρωποι να φταίμε σε πολλά. Γι’ αυτό καλό είναι να έχουμε υπόψη και να εφαρμόζουμε το γραμμένο: ‘Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας’ (Α΄ Ιωάννου, α΄:8,9). Μόνο τότε θα εξακολουθούμε να κρατάμε την αιώνια ζωή που μας έδωσε με τη θυσία και ανάστασή Του ο Κύριος, έτσι ώστε να μη περάσουμε από κρίση αλλά να μεταβούμε από το θάνατο στη αιώνια ζωή της Βασιλείας των Ουρανών.