«Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, διά να ήσθε νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι. Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός• ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας»  (Α΄ Κορινθίους, ε:7,8).

Εδώ και ένα μήνα περίπου, η χώρα μας όπως και οι περισσότερες χώρες του κόσμου, βιώνουν πρωτόγνωρες καταστάσεις, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και των μέτρων αντιμετώπισής της. Μεταξύ αυτών των επιστημονικώς ορθών μέτρων είναι  και το κλείσιμο των χώρων λατρείας, όλων των χριστιανικών δογμάτων και άλλων θρησκειών. Έτσι στα περισσότερα χριστιανικά κράτη, η εορτή του Πάσχα εορτάστηκε ή θα εορταστεί, χωρίς την παρουσία των πιστών στους χώρους λατρείας.

Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, άσχετα με τον τρόπο εορτασμού του Πάσχα, είναι ότι το γεγονός που εορτάζεται, δηλαδή η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού, είναι ένα γεγονός που έλαβε χώρα πριν περίπου δύο χιλιάδες χρόνια, απόδειξη του οποίου είναι οι ενέργειες καθαρισμού και απελευθέρωσης, του αναστημένου Ιησού Χριστού, στη ζωή όλων όσων Tον έχουν πιστέψει και επικαλεστεί, από τότε μέχρι και σήμερα.

Σίγουρα είναι πολύ άσχημα τα γεγονότα που συμβαίνουν, δηλαδή να πεθαίνουν συνάνθρωποί μας από τον ιό, να κλείνουν επιχειρήσεις, σχολεία, καταστήματα, πολλοί άνθρωποι να χάνουν τη  δουλειά τους και να παραμένουμε πολλές ώρες κλεισμένοι στα σπίτια μας. Όμως πιστεύουμε ότι είναι ευκαιρία, αυτό τον επί πλέον ελεύθερο χρόνο που οι περισσότεροι έχουμε, αντί να τον σπαταλήσουμε σε ανούσια τηλεοπτικά και διαδικτυακά θεάματα και ακούσματα, να τον αξιοποιήσουμε στο να γνωρίσουμε καλύτερα τον Ιησού Χριστό και τη δύναμη της ανάστασής Του, ώστε να εορτάζουμε ουσιαστικά και όχι τυπικά την εορτή του Πάσχα.  Κινούμενοι προς αυτή τη κατεύθυνση, θα  αναφερθούμε, όπως κάνουμε συνήθως τέτοιες μέρες  κάθε χρόνο, στην εορτή του Πάσχα, από τότε που καθιερώθηκε μέχρι σήμερα.

Όσο αφορά την λέξη Πάσχα, στην Αγία Γραφή αναφέρεται πρώτη φορά στο βιβλίο της Εξόδου και η βιβλική της ερμηνεία είναι προσπέρασμα. Για την κατανόηση του όρου αναφέρουμε περιληπτικά τα σχετικά γεγονότα:
Ο Θεός είχε αποστείλει τον Μωυσή να βγάλει τον λαό Ισραήλ από την γη της Αιγύπτου. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου(Φαραώ) δεν ήθελε να αφήσει τον λαό  να φύγει, παρ’ όλες τις θεομηνίες  που ο Θεός επέφερε στο λαό της Αιγύπτου. Έτσι, ο Κύριος κάλεσε τον Μωυσή και τον Ααρών τον αδερφό του να αναγγείλουν στο λαό Ισραήλ την τελική θεομηνία. Στις 10 του μήνα που διένυαν  να διαλέξει κάθε οικογένεια του Ισραήλ ένα υγιές αρσενικό αρνί ή κατσίκι ενός έτους και στις 14 του ίδιου μήνα να το σφάξουν προς το βράδυ και από το αίμα του να βάψουν τους δυο παραστάτες και το ανώφλι της εξώπορτας των σπιτιών τους. Το αρνί, βάσει της εντολής του Κυρίου, έπρεπε να ψηθεί και να φαγωθεί με άζυμο ψωμί και με πικρά χόρτα. Ο λόγος που έπρεπε να γίνει αυτό το βάψιμο με αίμα, ήταν ότι ο Κύριος για να κάμψει την αντίσταση του Φαραώ, αποφάσισε να εξολοθρεύσει κάθε πρωτότοκο άνθρωπο και πρωτότοκο ζώο στην Αίγυπτο και μόνο όσοι είχαν βάψει με το αίμα του αρνιού, τους δυο παραστάτες και το ανώφλι της πόρτας τους, θα ήταν γι’ αυτούς σημάδι ώστε ο άγγελος να προσπερνούσε το σπίτι τους και να μην θανάτωνε κανένα πρωτότοκο. Έτσι και έγινε, κάθε πρωτότοκο αρσενικό ανθρώπου και ζώου στην Αίγυπτο πέθανε και ο Φαραώ παρακάλεσε  τον Μωυσή και τον Ααρών να πάρουν το λαό και να φύγουν. Ο λαός έφυγε, στη συνέχεια ο Φαραώ τους καταδίωξε, αλλά  ο Κύριος με δυναμική ενέργεια στην Ερυθρά Θάλασσα, θανάτωσε τους Αιγυπτίους που κατεδίωκαν και ελευθέρωσε οριστικά τον λαό Ισραήλ από αυτούς.

Συνεπώς το Εβραϊκό Πάσχα είναι μια εορτή που ο Θεός καθιέρωσε να εορτάζει ο λαός Ισραήλ, σε ανάμνηση της προσπέρασης του αγγέλου  από τα σπίτια των Ισραηλιτών όπου υπήρχε το αίμα στην εξώπορτα, ενώ αντίθετα έμπαινε στα σπίτια  των Αιγυπτίων που δεν είχαν αίμα στις εξώπορτες και θανάτωνε τα πρωτότοκα αρσενικά, ανθρώπων και ζώων. Επί πλέον η ανάμνηση αυτού του γεγονότος ταυτιζότανε με την απελευθέρωση του λαού Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο (Έξοδος, ιβ΄,ιγ΄και ιδ΄ κεφάλαια).

Όσο αφορά το χριστιανικό Πάσχα αναφέρουμε τα εξής: Το θέλημα του Θεού είναι ‘να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας’(Α΄ Τιμόθεον, β΄: 4). Όμως ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, γνώριζε από την αρχή της δημιουργίας για τη πτώση και τον επακόλουθο με αυτή ηθικό ξεπεσμό του ανθρώπου, γι’ αυτό είχε σχεδιάσει τη θυσία του Υιού Του Ιησού Χριστού, σαν τον μοναδικό τρόπο ουσιαστικής απελευθέρωσης και σωτηρίας για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα φυλής και έθνους. Αυτό διότι για να ικανοποιηθούν η αγάπη και η δικαιοσύνη που χαρακτηρίζουν τη φύση και το θέλημα του Πατέρα Θεού, απαιτείτο  αντίστοιχα, από τη μια η τιμωρία όλων των ανθρώπων, μιας και όλοι αμάρτησαν και από την άλλη η συγχώρηση κατά χάρη όλων των αμαρτωλών. Αυτές οι εξ ορισμού ασύμβατες κατευθύνσεις του θελήματος το Θεού, απέκτησαν μοναδική χρυσή τομή που είναι η θυσία του αναμάρτητου Κύριου Ιησού Χριστού, ως αμνού άμωμου και ασπίλου, μέσω της οποίας δόθηκε η δυνατότητα της κατά χάρη συγχώρεσης, όλων των αμαρτωλών που μετανοούν και πιστεύουν σ’ Αυτόν. Ο Ιησούς Χριστός ικανοποίησε ταυτόχρονα τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Πατέρα Θεού, προσφέροντας τον εαυτό Του θυσία πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, πληρώνοντας έτσι σαν αναμάρτητος, για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Διαβάζουμε σχετικά εδάφια της Αγίας Γραφής:

«…Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη• ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών• η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν• και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα• εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού• και ο Κύριος έθεσεν επ' αυτόν την ανομίαν πάντων ημών δια των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν …» (Ησαΐας, νγ΄:4-7),

«διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού. » (Β΄ Κορινθίους, ε΄:21),

«… εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών δια φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά δια του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου» (Α΄ Πέτρου, α΄:18-19).

Δηλαδή ο Πατέρας Θεός προσέφερε τον Υιό του ‘ως αρνίον επί σφαγήν’, ώστε όποιος πιστέψει σε Αυτόν να σωθεί.  Όπως το αίμα του αρνιού στην εξώπορτα του σπιτιού ήταν απαραίτητο για να μη έμπαινε σ’ αυτό η οργή του Θεού, έτσι είναι απαραίτητο το αίμα του Χριστού να καθαρίζει την καρδιά του πιστού ανθρώπου από κάθε αμαρτία, ώστε  αυτός να παραμένει συμφιλιωμένος με το Θεό και να ζει ελεύθερος.

Ολοκληρώνοντας λέμε ότι η εορτή του Πάσχα αποκτά ουσιαστικό νόημα, όταν μπορούμε με παρρησία να ομολογήσουμε ότι: ‘το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός’. Αν δεν συμβαίνει αυτό ή αν ομολογούμε μεν, αλλά εορτάζουμε δε με ‘ζύμη παλαιά’ ή με ‘ζύμη κακίας και πονηρίας’, οι δύσκολες μέρες που περνάμε λόγω της πανδημίας, να μας δώσουν το έναυσμα, να συλλογιστούμε και να αξιολογήσουμε σωστά την πνευματική μας κατάσταση, να επανακαθορίσουμε τους στόχους μας, ώστε να ευθυγραμμίσουμε την πορεία μας με το θέλημα του Θεού. Αμήν!