«Μη φοβείσθε• διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν, διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος» (Λουκάς,β΄:10,11)
Τα Χριστούγεννα, όπως γνωρίζουμε γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου σε όλο το χριστιανικό κόσμο. Εορτάζεται η γέννηση του Ιησού Χριστού, ένα γεγονός σταθμός στην ιστορία της ανθρωπότητας που δικαιολογημένα αποτέλεσε την αφετηρία της χρονολόγησης σε πολλά κράτη.
Η ημέρα της έλευσης του Ιησού Χριστού ήταν προφητευμένη στην Παλαιά Διαθήκη σε πολλά σημεία και ο λόγος του Θεού εκπληρώθηκε όταν ήρθε ‘το πλήρωμα του χρόνου’. Ο Ιησούς Χριστός αν και γεννήθηκε στην Βηθλεέμ του Ισραήλ, στην πόλη Δαβίδ όπως ονομαζόταν, δεν ήρθε στο κόσμο μόνο για τους Ισραηλίτες αλλά για όλους τους ανθρώπους, όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Αυτό σημαίνει ότι το σωτήριο έργο Του αφορά και μας που ζούμε σήμερα, έτσι ώστε όσοι πιστέψουμε σ’ Αυτόν και Τον επικαλεστούμε, να σωθούμε. Ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός, απέδειξε με έργα την αγάπη του Θεού στους καταδυναστευομένους από τον διάβολο ανθρώπους, διότι ‘εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός’ (Φιλιππησίους, β΄: 6-11).
Συνεπώς για να έρθει ο Κύριος στη Γη, έλαβε ανθρώπινη μορφή γεγονός που αποτελεί το μεγάλο μυστήριο της ευσεβείας (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:16). Βέβαια για να γίνει αυτό έπρεπε να βρεθεί η ευλογημένη μεταξύ των γυναικών Μαριάμ, η οποία πίστεψε στον ευαγγελισμό του αγγέλου Γαβριήλ και δέχθηκε να συλλάβει τον Κύριο Ιησού δια Πνεύματος Αγίου, ενώ ήταν παρθένος και αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ. Επίσης αυτό το θαυμαστό γεγονός της ενανθρώπισης του Κυρίου απαιτούσε εκ μέρους της Μαριάμ, εκτός από τη πίστη και απόφαση θανάτου, μιας και όταν θα φαινότανε η εγκυμοσύνη της θα κατηγορούταν για μοιχεία, πράξη που σύμφωνα με τον ισχύοντα τότε Μωσαϊκό νόμο τιμωρούταν με θάνατο. Γι’ αυτό δικαιολογημένα, όπως άλλωστε και η ίδια προφητεύει, την μακαρίζουν όλες οι γενεές των χριστιανών (Λουκάς, α΄: 48). Έτσι μέσω της Μαριάμ, ‘ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας’ και επί πλέον ‘Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού• οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν.’ (Ιωάννης, α΄:14,12)
Γι’ αυτό καλό είναι η εορτή των Χριστουγέννων να είναι αιτία ο καθένας, αν δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα, να αναζητήσει τον Ιησού Χριστό, να ανοίξει το λόγο του Θεού και να προσευχηθεί στον Ιησού Χριστό ζητώντας να του φανερωθεί στη ζωή του. Ο Κύριος θα φανερωθεί σε αυτόν που Τον ζητάει γιατί ο ίδιος έχει υποσχεθεί: ‘Αιτείτε, και θέλει σας δοθή∙ ζητείτε, και θέλετε ευρεί∙ κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή∙ διότι πας αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθεί’ και ‘τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω’ (Ματθαίος,ζ΄:7-8),(Ιωάννης, ς΄:37).
Ο Ιησούς Χριστός θέλει να κάνει μια νέα αρχή με αυτόν που θα Τον ζητήσει, θέλει να τον ελευθερώσει από την αμαρτία και να τον βάλει στη στενή και τεθλιμμένη οδό που οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών, παρέα μαζί Του, έτσι ώστε να τον βοηθάει σε κάθε θλίψη και δοκιμασία που θα περνάει. Ο Πατέρας Θεός θέλει να μας μάθει το δύσκολο μάθημα της ταπείνωσης διότι κατ’ επανάληψη αναφέρει στο γραμμένο λόγο Του ότι ‘αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν’. Για το λόγο αυτό ‘επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού’ Μαριάμ και επέτρεψε να βγει το διάταγμα του Καίσαρα Αυγούστου για την απογραφή ενώ αυτή ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, να μετακινηθεί με τα μέσα της εποχής σε μια απόσταση 110 χιλιομέτρων περίπου και το κυριότερο να μη βρεθεί τόπος για κατάλυμα και να αναγκαστεί να γεννήσει τον Υιό του Θεού μέσα σε ένα στάβλο. Όμως μέσα σ’ αυτές τις δοκιμασίες, ο Θεός οδηγούσε και ενίσχυε πνευματικά τον Ιωσήφ και την Μαριάμ, με ενύπνια, με τις μαρτυρίες των ποιμένων, του Συμεών, της Άννας και των σοφών μάγων, αλλά και υλικά με τα δώρα των μάγων. Έτσι μπόρεσαν να ξεφύγουν από τον διωγμό του Ηρώδη και να αντιμετωπίσουν τις βιοτικές τους ανάγκες κατά τη παραμονή τους στην Αίγυπτο και κατά την επιστροφή τους στη Ναζαρέτ.
Ομοίως ο Πατέρας Θεός επιτρέπει δοκιμασίες και εκπαιδεύει όλα τα πιστά του παιδιά, αλλά ταυτόχρονα φροντίζει για τις μέριμνες και τα προβλήματά τους. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει σχετικά: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί∙ επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού∙ και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματθαίος,ς΄:31-34), «Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, διά να σας υψώση εν καιρώ∙ και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών» (Α΄ Πέτρου,ε΄:6-7).
Όλη η επίγεια ζωή του Κυρίου Ιησού ήταν γεμάτη παραδείγματα ταπείνωσης, υπηρεσίας, ιεράρχησης αναγκών και υπακοής στον Πατέρα, με αποκορύφωμα τη σταυρική θυσία και ανάσταση Του, μέσω των οποίων κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να γίνει παιδί Θεού και συγκληρονόμος Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό είναι καλό για μας τα λόγια Του να τα κρατάμε καλά μέσα στη καρδιά μας, όπως η μητέρα Του Μαριάμ (Λουκάς, β΄:19).
Συνοψίζοντας αναφέρουμε ότι το διαρκές μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η γέννηση του Χριστού δια της πίστεως μέσα στη πνευματική καρδιά κάθε ανθρώπου. Ο Κύριος που γεννήθηκε μέσα σε στάβλο με ακαθαρσίες ζώων, μπορεί να γεννηθεί μέσα σε κάθε άνθρωπο που μετανοεί, όσο αμαρτωλός και αν είναι. Ας μην αφήνουμε το χρόνο να περνάει και αυτή η γιορτή των Χριστουγέννων να μην είναι τυπική και μόνο για ξεκούραση, αλλά να είναι ουσιαστική για την σωτηρία της ψυχής μας. Να γνωρίσουμε τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό σωτήρα και απελευθερωτή μας από πάθη και κακές επιθυμίες, αποκτώντας συγχρόνως προσωπική μαρτυρία ότι είναι ζωντανός και αληθινός. Ας ζητήσουμε λοιπόν, όσοι δεν το κάναμε μέχρι σήμερα, τον Ιησού Χριστό ώστε να ζήσουμε προσωπικά Χριστούγεννα στην ζωή μας. Αλλά και όσοι έχουμε την εμπειρία των ‘προσωπικών Χριστουγέννων’, ας αξιολογήσουμε σωστά την αγάπη Του και τα λόγια Του, ώστε να ‘μορφωθεί’ μέσα μας, για να μπορέσουμε να υπομείνουμε έως τέλους. Αμήν!
«Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων» (Ρωμαίους, ιβ΄:4,5).
Η εκκλησία του Χριστού, στη Καινή Διαθήκη αναφέρεται σαν σώμα Χριστού, νύμφη του Χριστού, οίκος του Θεού και στύλος και εδραίωμα της αληθείας. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια:
«αυτός είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας• όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, διά να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα» (Κολλοσαείς,α΄:18),
«Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν• Ελθέ» (Αποκάλυψη,κβ΄:17),
«Ταύτα σοι γράφω, ελπίζων να έρθω προς σε ταχύτερον∙ αλλ’ εάν βραδύνω, δια να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:14-15).
Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την εσωτερική λειτουργία της εκκλησίας σαν σώμα Χριστού. Όπως γνωρίζουμε εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών και όχι τα κτήρια, τα αφιερώματα και τα έργα τέχνης. Βέβαια ο Ιησούς Χριστός θυσιάστηκε για όλο τον κόσμο, αλλά μόνο όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν, ο Πατέρας Θεός τους ‘γεννάει άνωθεν’ και τους κάνει μέλη της εκκλησίας του Υιού Του.
Ο Θεός, σαν καλός Πατέρας, φροντίζει για τη πνευματική αύξηση των παιδιών Του, γι’ αυτό μέσα σε κάθε εκκλησία Του, δίνει διακονίες δια του Ιησού Χριστού: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού∙ εωσού καταντήσομεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσίους,δ΄:11-13).
Αυτές οι διακονίες φανερώνουν τη παρουσία του Θεού μέσα στην εκκλησία, με την προϋπόθεση ότι αυτοί που τις έχουν, να ενεργούν και να διοικούν σύμφωνα με το θέλημα Του. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος, προτρέπει τους επισκόπους της Εφέσου λέγοντας: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος» (Πράξεις,κ΄:28). Βέβαια όλοι οι πιστοί, έχουμε μερίδιο ευθύνης μέσα στην εκκλησία, διότι είμαστε μέλη αλλήλων και μέλη του σώματος του Χριστού, που είναι η εκκλησία. Δεν πρέπει να αισθανόμαστε ότι η ύπαρξή μας μέσα στην εκκλησία είναι τυχαία. Ο καθένας πιστός έχει κάποιο ρόλο και έργο στη λειτουργία της εκκλησίας. Μέσα στην εκκλησία γίνεται η προσωπική οικοδομή και η οικοδομή όλων των αδελφών δια των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος: «Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον, εαυτόν οικοδομεί∙ ο δε προφητεύων, την εκκλησίαν οικοδομεί» (Α΄ Κορινθίους,ιδ΄:4).
Στη πρώτη αποστολική εκκλησία οι πιστοί που ονομαζόταν μαθητές ήταν όλοι μαζί ‘και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς' (Πράξεις,β΄:42). Συνεπώς κοινό έργο όλων των μελών της εκκλησίας του Κυρίου, είναι να διδάσκονται από τους αποστόλους που έχει θέσει ο Κύριος, να συναναστρέφονται μεταξύ τους και να συμμετέχουν στη Θεία Κοινωνία και στις προσευχές.
Μέσα στην εκκλησία, φανερώνεται ο Τριαδικός Θεός με τα χαρίσματα, τις διακονίες και τα ενεργήματα, σύμφωνα με το γραμμένο: «Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό∙ είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός∙ είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι» (Α΄ Κορινθίους,ιβ΄:4-6 και 7-30).
Με λίγα λόγια, μέσα στην εκκλησία ο Θεός θέλει να έχει ενεργό ρόλο για την πνευματική οικοδομή των πιστών και όλες οι ενέργειές Του αποβλέπουν στο να κάνει την εκκλησία, ένδοξη, αγία και άμωμο, ‘μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων’ (Εφεσίους, ε΄:27).
Ο Θεός ενεργεί με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, με τις διακονίες του Κυρίου Ιησού και με ενέργειες θαυμάτων, χρησιμοποιώντας πιστούς ανθρώπους αφιερωμένους σ’ Αυτόν. Η αφιέρωσή μας σαν παιδιά Θεού, ξεκινάει από τα γόνατα, δηλαδή από το πόσο προσευχόμαστε και δίνουμε από τον ελεύθερο χρόνο μας στον Θεό και από το πόσο αγαπάμε την εκκλησία του Θεού, δηλαδή τα εν Χριστώ αδέλφια μας και νοιαζόμαστε να έχουμε κοινωνία με αυτά. Αυτές τις υποχρεώσεις μας, καλό είναι να μη τις αισθανόμαστε ως καταπιεστικό νόμο μέσα μας αλλά με αγάπη να κινούμαστε προς αυτή τη κατεύθυνση. Όταν ο καθένας προσωπικά επιδιώκει την παρουσία του Θεού μέσα του, τότε ο Θεός θα επεμβαίνει στον χαρακτήρα του και θα τον αλλάζει μορφώνοντας τον χαρακτήρα του Ιησού μέσα του. Όσο περισσότερο νοιαζόμαστε για την παρουσία του Θεού στη ζωή μας και για την πρόοδο της εκκλησίας Του, τόσο περισσότερη ευλογία θα λάβουμε από τον Κύριο, γιατί με αυτό τον τρόπο βάζουμε σε πρώτη προτεραιότητα το θέλημα του Θεού.
Μέσα στην εκκλησία, εκτός από την ώρα της προσευχής και της ακροάσεως του λόγου του Θεού, καλό είναι να επιδιώκουμε και την ώρα της κοινωνίας μετ’ αλλήλων ώστε να μαθαίνουμε τις ανάγκες των αδελφών και τις δοκιμασίες που περνάνε. Στην προσευχή μας οφείλουμε να έχουμε, εκτός από τα δικά μας και τα αιτήματα των αδελφών μας. Να φερόμαστε με πραότητα και με αγάπη σε όλα μας τα αδέλφια και όλα τους τα λάθη να τα φέρνουμε στην προσευχή έχοντας υπόψη την προτροπή του λόγου ‘μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ' έκαστος και τα των άλλων’ (Φιλιππησίους, β΄:3,4). Να συγχωρούμε στην προσευχή μας όποιον αδελφό ή αδελφή ή οποιονδήποτε άνθρωπο έφταιξε σε μας, διότι αν δεν συγχωρούμε τους άλλους ούτε ο Θεός θα συγχωρήσει τα δικά μας αμαρτήματα (Μάρκος,ια΄:25-26).
Όλοι μπορούμε να έχουμε ενεργό ρόλο μέσα στην εκκλησία του Θεού και όλα ξεκινάνε από την ενότητα που έχουμε με τον Κύριο. Όταν επιζητάμε την ενότητα με τον Κύριο με την εν Πνεύματι Αγίω προσευχή και μελέτη του λόγου Του, τότε θα έχουμε περισσότερη ενότητα με τα αδέλφια στην εκκλησία που μας έχει θέσει ο Κύριος. Ο Κύριος θέλει να είμαστε ενωμένοι μαζί Του διότι μόνο τότε θα είμαστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλον και θα έχουμε περισσότερο πνευματικό καρπό στη ζωή μας (Ιωάννης,ιε΄:5,ιζ΄:21).
Συνοψίζοντας λέμε ότι όλα ξεκινάνε από τη πίστη και τη θέλησή μας. Για να έχουμε ίδια θέληση και ίδιο εν Κυρίω φρόνημα, όλοι θα ζητήσουμε από τον Κύριο, ο οποίος θα ενεργήσει και θα αποκαλύψει, ‘διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν, κατά την ευδοκίαν αυτού’..και ‘εάν φρονήτε τι άλλως πως, και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς ο Θεός’ (Φιλιππησίους, β΄:13, γ΄:15)). Όσο ζητάμε ο Κύριος θα μας δίνει νόηση και δύναμη να εννοούμε και να εφαρμόζουμε το θέλημά Του, ώστε ‘να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη’ (Εφεσίους, δ΄:15,16). Αν συμβεί αυτό στη ζωή μας, τότε είναι σίγουρο ότι θα ακούσουμε τον Κύριο όταν θα επιστρέψει, να λέει στον καθένα μας: ‘Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ• εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει• είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου' (Ματθαίος,κε΄:21,23). Αμήν!
|
«Και ημείς εγνωρίσαμεν και επιστεύσαμεν την αγάπην, την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς. Ο Θεός είναι αγάπη∙ και όστις μένει εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄ Ιωάννου, δ΄:16)
Ο Θεός είναι αγάπη γι’ αυτό αγαπάει όλο τον κόσμο και ‘θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας’(Α΄ Τιμόθεον, β΄:3). Όμως ενώ πολλοί άνθρωποι πιστεύουν γενικά ότι ο Θεός αγαπάει όλους τους ανθρώπους, δεν έχουν οι ίδιοι προσωπική εμπειρία της αγάπης του Θεού στη ζωή τους. Το ερώτημα συνεπώς που τίθεται είναι: έχουμε ο καθένας μας προσωπικά γνωρίσει ότι ο Θεός είναι αγάπη; Ο Ιωάννης είχε γνωρίσει προσωπικά τον Θεό όπως γράφει στο αρχικό εδάφιο, οπότε είχε εμπειρία της αγάπης του Κυρίου. Έτσι το ζητούμενο για κάθε άνθρωπο είναι να γνωρίσει προσωπικά το Θεό και να εννοήσει ότι ο Θεός είναι αγάπη. Είναι στο χέρι του καθενός να αποκτήσει αυτή την εμπειρία. Αρκεί να θέλει κάποιος να γνωρίσει τον Θεό και το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι να πιστέψει στον Υιό του Θεού και Σωτήρα του κόσμου, Ιησού Χριστό και να Τον επικαλεστεί ώστε να γίνει ο σωτήρας και αρχηγός της ζωής του. Ο Κύριος Ιησούς είπε:‘…τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω’(Ιωάννης,ς΄:37), γι’ αυτό ας μη αμφιβάλλει κανείς, όσο αμαρτωλός και αν είναι, ότι ο Ιησούς Χριστός θα τον δεχθεί. Ο Πατέρας Θεός θέλει να αναγεννήσει πνευματικά κάθε άνθρωπο και αυτό το κάνει όταν ο άνθρωπος δεχθεί τον Υιό Του Ιησού Χριστό, στη ζωή του. (Ιωάννης, α΄:12,13).
Ο Θεός έδειξε την αγάπη Του για τον κόσμο στέλνοντας τον Υιό του, Ιησού Χριστό, για να σώσει τον κόσμο, ώστε ο καθένας που πιστεύει σ’ Αυτόν να έχει ζωή αιώνιο. Αυτό το είπε ο ίδιος ο Κύριος: « Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, δια να κρίνη τον κόσμον, αλλ’ δια να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωάννης,γ΄:16-17). Αυτή η κατά χάρη σωτηρία δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Συνεπώς ο Κύριος Ιησούς αποτελεί την έκφραση της αγάπης του Πατέρα Θεού ‘διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού ’(Β΄ Κορινθίους,ε΄:21).
Ο Ιησούς έδωσε στον κόσμο, το σφραγισμένο με το άγιο αίμα Του ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης και ο σκοπός του έργου Του στη Γη ήταν η σωτηρία του ανθρώπου. Η επαγγελία της αιώνιας ζωής σημαίνει υπόσχεση για παντοτινή συνύπαρξη με τον Θεό στον παράδεισο ή αλλιώς στη βασιλεία των ουρανών. Ο Κύριος στη προσευχή που έκανε λίγο πριν σταυρωθεί, μεταξύ των άλλων είπε: ‘Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν’ (Ιωάννης, ιζ΄:3). Στη δε επί του όρους ομιλία Του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναφέρει: ‘Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς’(Ματθαίος,ζ΄:21).
Βέβαια, όπως έχουμε αναφέρει σε πολλά άρθρα, το θέλημα του Θεού ο άνθρωπος μπορεί να το πράξει μόνο όταν αναγεννηθεί από τον Πατέρα Θεό και με τη βοήθεια του Κυρίου Ιησού και του Αγίου Πνεύματος. Όταν εκτελούμε το θέλημα του Θεού, το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο την δικαιοσύνη του Θεού και τον χαρακτήρα που θέλει ο Θεός να έχουμε στην παρούσα ζωή. Ο λόγος του Θεού μας φανερώνει το θέλημα του Θεού για τα παιδιά Του, όσο αφορά τη συμπεριφορά τους μέσα στο σπίτι (Εφεσίους,ς:1-4), στην εργασία (Εφεσίους,ς΄:5-9), στην εκκλησία (Πράξεις,β΄:42), απέναντι στις αρχές και εξουσίες (Ρωμαίους,ιγ΄:1) και σε κάθε ζήτημα σχετικό με τη ζωή του ανθρώπου. Γενικά ο λόγος του Θεού φανερώνει τι είναι ευάρεστο και τι όχι ενώπιον του Θεού, ώστε όλοι όσοι είμαστε παιδιά Του να έχουμε πρώτο μέλημα και αίτημα της προσευχής μας, την εφαρμογή του θελήματος του Θεού στη ζωή μας, για να μορφώνεται ο χαρακτήρας του Ιησού μέσα μας (Γαλάτας,δ΄:19).
Όλη η Γραφή συγκεντρώνεται σε δυο εντολές: «….πρώτη πασών των εντολών είναι “Άκουε Ισραήλ∙ Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος. Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου” αύτη είναι η πρώτη εντολή. Και δευτέρα ομοία αύτη, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν”. Μεγαλυτέρα τούτων άλλη εντολή δεν είναι» (Μάρκος,ιβ΄:29-31).
Ο Θεός θέλει η αγάπη μας να είναι πρώτα προς Αυτόν, διότι τότε Αυτός που είναι αγάπη θα μας γεμίζει αγάπη για να αγαπάμε σωστά και τον πλησίον μας. Επίσης όταν αγαπάμε πάνω από όλους και όλα το Θεό, αυτό συνεπάγεται την παρουσία του Θεού μέσα μας, την ευλογία Του στην ζωή μας και την απάντησή Του στα αιτήματά μας. Η παρούσα επίγεια ζωή είναι μεν μια δύσκολη διαδρομή, αλλά έχει ουσιαστικό νόημα όταν ζούμε με τον Χριστό, είναι μια ζωή στην οποία μαθαίνουμε το θέλημα του Θεού αλλά και γνωρίζουμε τον ίδιο τον Θεό, και θα Τον γνωρίζουμε μια αιωνιότητα.
Η ζωή μας με τον Θεό έχει ευλογίες αλλά έχει και δοκιμασίες. Συνήθως η πρώτη δοκιμασία που περνάει ο χριστιανός όταν γνωρίσει τον Ιησού Χριστό είναι η εναντίωση και ο εμπαιγμός συγγενών και φίλων. Ο Κύριος είπε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γήν∙ δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού» (Ματθαίος,ι΄:34-36). Ίσως να φαίνεται δυσνόητο που λέει ότι «δεν ήρθα να βάλω ειρήνη αλλά μάχαιρα» και μάλιστα μεταξύ γονέων και παιδιών. Στην ουσία αυτό που εννοεί ο Κύριος είναι ότι θα υπάρξει διαχωρισμός φρονημάτων, διότι άλλο το φρόνημα του Θεού και άλλο του κόσμου. Η ζωή του χριστιανού αλλάζει και εκεί που έκανε αμαρτίες θα σταματήσει να τις κάνει, γιατί θα τον έχει αναγεννήσει ο Θεός και ο τρόπος ζωής του θα είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ο Κύριος δεν θέλει να δημιουργήσει μια εμπόλεμη κατάσταση στο σπίτι του χριστιανού, αλλά είναι δύσκολο κάποιος που λέει ότι γνώρισε τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα, να έχει ειρηνική αποδοχή από τα μέλη της οικογένειάς του, όταν αυτά δεν έχουν την ίδια εμπειρία. Άλλωστε διαβάζουμε μέσα στο λόγο: «Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή»(Β’ Τιμόθεον,γ΄:12). Ο Θεός είναι αγάπη και αγαπάει όλους, άρα και τους οικείους μας, όπως και τους εχθρούς μας. Απλά μας προειδοποιεί τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε όταν γνωρίσουμε τον Ιησού Χριστό, ώστε να μη σκανδαλιστούμε. Βέβαια, αν εμείς μείνουμε στο θέλημα του Θεού και προσευχόμαστε για τους εναντίους μας, αυτοί βλέποντας την αγάπη μας, μπορεί να δεχθούν τον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος, ώστε ο Κύριος να τους φέρει σε μετάνοια και να τους σώσει (Β΄ Τιμόθεον, β΄:24-26).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Τριαδικός Θεός αγαπάει τον άνθρωπο και τον δημιούργησε για να είναι μαζί Του αιώνια, στην βασιλεία των ουρανών. Θέλει και εμείς να Τον αγαπάμε, να επιδιώκουμε να είμαστε μαζί Του και τότε ο Θεός θα είναι μαζί μας σε όλη μας την ζωή, και στις ευλογίες και στις δοκιμασίες που θα περνάμε, δεν θα μας εγκαταλείψει αλλά θα μας ελευθερώνει, γιατί μας αγαπάει. Η ελπίδα και η πίστη μας ας είναι πάντοτε στον Θεό ο οποίος μας αγαπάει και είναι έτοιμος δείξει την αγάπη Του σε καθένα που θέλει να Τον γνωρίσει και να κάνει μια νέα αρχή μαζί Του. Αμήν!
«Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Θεού» (Δευτερονόμιο, η΄:3, Ματθαίος, δ΄:4)
«Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου» (Ψαλμός, ριλ΄:105)
Ο λόγος του Θεού, σύμφωνα με τα παραπάνω εδάφια, είναι η πνευματική τροφή της ψυχής και οδηγός του χριστιανού στη πορεία για την ουράνια βασιλεία. Είναι το βιβλίο οδηγιών του κατασκευαστή, του δημιουργού μας Θεού, που μας φανερώνει τις ενέργειες Του για την ευημερία και σωτηρία κάθε ανθρώπου. Συνοπτικά η κύρια ενέργεια της αγάπης του Θεού για όλο τον κόσμο, είναι το ότι απέστειλε τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, να θυσιαστεί για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και η κύρια οδηγία Του σε κάθε άνθρωπο είναι να πιστέψει σ’ Αυτόν που έστειλε και να Τον επικαλεστεί στη ζωή του, ώστε να σωθεί. (Ιωάννης, ς΄:29, Πράξεις,β΄:21).
Για τους χριστιανούς, ο γραμμένος λόγος του Θεού είναι η Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή αποτελείται από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Η Παλαιά Διαθήκη γράφηκε στην προ Χριστού περίοδο, το δε όνομά της οφείλεται στη Διαθήκη του νόμου των προσταγμάτων και εντολών που δόθηκε από τον Θεό στο λαό Ισραήλ, μέσω του Μωυσή, με την υπόσχεση ‘ότι ο άνθρωπος ο κάμνων ταύτα θέλει ζήσει δι' αυτών’(Λευιτικό,ιη΄:5).
Όμως ο προφήτης Ιεζεκιήλ προφητεύει για την Καινή Διαθήκη λέγοντας: ‘Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ και προς τον οίκον Ιούδα διαθήκην νέαν• …διότι αυτοί παρέβησαν την διαθήκην μου …. αλλ' αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ• μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος, θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών• (Ιεζεκιήλ,λγ΄: 31,32,33). Επί πλέον στη Καινή Διαθήκη αναφέρεται, ‘εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού• επειδή διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας’ (Ρωμαίους, ι΄:5) ….. Διά τι λοιπόν εδόθη ο νόμος; Εξ αιτίας των παραβάσεων προσετέθη, εωσού έλθη το σπέρμα, προς το οποίον έγεινεν η επαγγελία…..Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, διά να δικαιωθώμεν εκ πίστεως’ (Γαλάτες, γ΄:19,23).
Συνεπώς σήμερα το καταστατικό του χριστιανού είναι η Καινή Διαθήκη, γιατί μόνο με τη θυσία και ανάσταση του Κυρίου δόθηκε η δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να γίνει παιδί Θεού, με νέα καθαρή καρδιά και κληρονόμος της νέας διαθήκης, με επαγγελία αιώνιας ζωής. Γι’ αυτό σε βιβλία των προφητών και στους ψαλμούς της Π. Διαθήκης υπάρχουν πολλές προφητείες για τον ερχομό, το έργο, τη θυσία και την ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ακόμη στη Π. Διαθήκη υπάρχουν προφητείες που εκπληρώνονται στις μέρες μας και άλλες που θα εκπληρωθούν στο μέλλον.
Έτσι για όλη την Αγία Γραφή ισχύει το γεγραμμένο, «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης∙ διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν» (Β΄ Τιμ.,γ΄:16-17).
Όταν λέμε ότι ο λόγος του Θεού είναι η τροφή και η πυξίδα του χριστιανού, εννοούμε ότι όσοι επικαλούμαστε το Θεό Πατέρα, πρέπει καθημερινά να μελετάμε και να ακούμε προσεκτικά το λόγο του Θεού. Έχοντας υπόψη τα λόγια του Κυρίου ‘χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν’(Ιωαν.,ιε΄:5) και ‘ουχί διά δυνάμεως ουδέ διά ισχύος αλλά διά του Πνεύματός μου’ (Ζαχ. δ΄:6), να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και ένθερμα ζητώντας τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος για να εννοούμε σωστά το λόγο πρώτα και μετά να τον εκτελούμε.
Η εκτέλεση του λόγου του Θεού είναι προϋπόθεση για να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε∙ αλλ’ ο πράτων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. … Πας λοιπόν όστις ακούει τους λόγους μου τούτους, και κάμνει αυτούς, θέλω ομοιώσει αυτόν με άνδρα φρόνιμον, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν∙ και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και δεν έπεσεν∙ διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την την πέτραν. Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους, και μη κάμνων αυτούς, θέλει ομοιωθεί με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον∙ και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε∙ και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη» (Ματθ.,ζ΄:21,24-27).
Mε την έμπρακτη εφαρμογή του λόγου στη ζωή μας αυξάνεται η πνευματική μας οικοδομή, διότι έτσι μορφώνεται ο χαρακτήρας του Κυρίου Ιησού στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Έτσι οποιεσδήποτε αντίξοες συνθήκες και αν έρθουν θα βγούμε νικητές δια του Ιησού Χριστού. Όσο πράττουμε ακριβώς το θέλημα του Κυρίου τόσο θα ριζώνουμε μέσα Του και θα εξασφαλίζουμε την παρουσία του Θεού μέσα μας και θα είμαστε πιο δυνατοί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα φανερώνεται στη ζωή μας ο καρπός του Αγίου Πνεύματος και αυτόν τον καρπό θα τον αυξάνει ο Κύριος όσο μένουμε σε Αυτόν. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια: «…Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί, και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει…. Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ' εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί» (Ιωάννης,ιδ΄:23,ιε΄:4).
Είναι επομένως φανερό ότι ο Θεός θέλει να κάνει την ψυχή του ανθρώπου τόπο κατοικίας Του, αλλά περιμένει ο κάθε άνθρωπος με ελευθερία επιλογής να ζητήσει την παρουσία Του στη ζωή του. Ο Κύριος από την στιγμή που έρχεται στην ζωή του ανθρώπου, δίνει ανάπαυση στη ψυχή του και ελευθερία από τη δουλεία στην αμαρτίας και του ζητάει να σηκώσει το ζυγό Του, που ναι μεν περιλαμβάνει θλίψεις και δοκιμασίες αλλά θα τον βοηθήσει να γίνει πράος και ταπεινός όπως Αυτός (Ματ.ια΄:29)
Ολοκληρώνουμε λέγοντας ότι όπως ο Κύριος Ιησούς μας καθαρίζει δια του αίματός Του, μας καθαρίζει και δια του λόγου Του. Διαβάζουμε σχετικά:
«Τώρα σεις είσθε καθαροί διά τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς» (Ιωάν., ιε΄:3),
«Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, δια να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος δια του λόγου∙ διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος.» (Εφεσίους,ε΄:25-27).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο λόγος του Θεού καθοδηγεί κάθε αναγεννημένο χριστιανό πώς να περπατάει ακριβώς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ώστε η ζωή του να είναι φώς στον κόσμου. Όσοι επικαλούμαστε το Θεό Πατέρα πρέπει, εκτελώντας το λόγο να φανερώνουμε στο κόσμο ότι είμαστε παιδιά Του και ότι αγαπάμε τον Ιησού Χριστό. (Ιωάννης,ιδ΄:15). Ο Κύριος θέλει να έχουμε το λόγο Του ως την καθημερινή μας πνευματική τροφή. Να ανοίγουμε την Αγία Γραφή και ζητώντας τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος να τη διαβάζουμε, γιατί έτσι μόνο θα μάθουμε το θέλημα του Θεού και θα εννοήσουμε ότι ‘ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας• και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον’.Αμήν!
|
| 
| 
