Μενού

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα

«…Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, διά να ήσθε νέον       φύραμα,      καθώς είσθε άζυμοι. Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός•     ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας   και      πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας.» (Α΄ Κορινθίους,ε΄:7,8).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι ‘ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’(Ιωάννης,α΄:29). Όντας προγνωρισμένος προ καταβολής του κόσμου γι’ αυτό το δύσκολο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, ο Κύριος γνώριζε ότι για να το φέρει εις πέρας, έπρεπε να αφήσει τη δόξα του Ουρανού και να έρθει στη γη να γίνει άνθρωπος. Αυτό διότι έπρεπε να αισθανθεί τον ανθρώπινο πόνο και να δοκιμαστεί με όλους τους πειρασμούς όμοια με μας, αλλά χωρίς να αμαρτήσει, έτσι ώστε τελικά  να εκπληρώσει τη δικαιοσύνη και αγάπη του Πατέρα Θεού, με τη θυσία Του πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, σύμφωνα με το γραμμένο: ‘τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού’ (Β΄ Κορινθίους, ε΄:21). Έτσι με το αθώο αίμα της θυσίας του Κυρίου μπορεί να καθαριστεί από νεκρά έργα και αμαρτίες, όποιος θα πιστέψει σ’ Αυτόν, ώστε αποφύγει την οργή του Θεού και να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ελεύθερος από την αμαρτία, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να λάβει  αιώνια ζωή.

Γι’ αυτό το λόγο η θυσία του Χριστού είναι το Πάσχα των χριστιανών, διότι όπως τότε στην Αίγυπτο, το αίμα του αμνού στους παραστάτες του σπιτιού, ήταν το σημάδι που έπρεπε να δει ο άγγελος, ώστε να το προσπεράσει και να μη θανατώσει τα εντός του σπιτιού πρωτότοκα, έτσι και σήμερα το αίμα του αμνού Ιησού Χριστού στη πνευματική καρδιά του πιστού ανθρώπου είναι η προϋπόθεση για να συμφιλιωθεί αυτός με τον Πατέρα Θεό και να αποφύγει την οργή Του. Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει προφητικά,‘Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών• η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν• και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν’ ( Ησαΐας, νγ΄:6,7).

Είναι λοιπόν φανερό ότι ο Κύριος θυσιάστηκε όχι για να τον θυμόμαστε μόνο κατά την περίοδο των εορτών του Πάσχα και άλλων σχετικών με τη ζωή και το έργο Του εορτών, αλλά για να τον  επικαλεσθούμε  με  πίστη να  έρθει  στη ζωή μας, να μας καθαρίζει με το αίμα Του και να γίνει ουσιαστικά και σταθερά ο Κύριός μας. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει σχετικά: ‘Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς, διότι κρίνομεν τούτο, ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων, άρα οι πάντες απέθανον• και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών’(Β΄ Κορινθίους, ε΄:15,16). Γι’ αυτό ο Κύριος θέλει να έχουμε καθημερινή επικοινωνία μαζί Του, μέσω της προσευχής και μελέτης του ευαγγελίου Του, έτσι ώστε να εκτιμήσουμε σωστά τη θυσία Του και να τον ευχαριστούμε ακόμα και για τις θλίψεις και δοκιμασίες που επιτρέπει στη ζωή μας, διότι γνωρίζουμε ότι μέσω αυτών θέλει  να μας εκπαιδεύσει, ώστε να αυξηθούμε πνευματικά και να του μοιάσουμε. Στη συνέχεια θα αναφερθούμε στα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του Κυρίου, που συντέλεσαν στην επιτυχή έκβαση του λυτρωτικού έργου Του, ώστε στο μέτρο που μας αναλογεί, σαν παιδιά Θεού, να εκζητήσουμε και εμείς να τα αποκτήσουμε.

Ο Κύριος δέχθηκε να πληρώσει για τις αμαρτίες μας πάνω σταυρό του Γολγοθά, απαρνούμενος το θέλημα Του, γεγονός που διαπιστώνουμε από τα λόγια που προσευχόμενος στο κήπο της Γεσθημανή είπε: ‘Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ' εμού το ποτήριον τούτο• πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ' ως συ’(Ματθαίος,κς΄:39). Κάτι αντίστοιχο ζητάει και από εμάς όταν μας λέει: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώσει το σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν, και ας με ακολουθή» (Λουκάς,θ΄:23). Ο Κύριος προτάσσει το ‘εάν κάποιος θέλει’, για να διευκρινίσει ότι δεν εξαναγκάζει κανέναν αλλά αφήνει στην ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου, την απόφαση να Τον ακολουθήσει. Το να θέλει κάποιος να πηγαίνει πίσω από τον Κύριο και να ζει γι’ Αυτόν, προϋποθέτει  αυταπάρνηση,  δηλαδή απόφαση εκ μέρους  του ανθρώπου  να διοικείται όχι από τον εαυτό του αλλά από τον Κύριο και όπου πηγαίνει ο Κύριος εκεί να είναι και αυτός. Μόνο τότε ο άνθρωπος μπορεί να σηκώνει το βάρος  του δικού του σταυρού κάθε μέρα.

Ο Κύριος μας προτρέπει  και μας υπόσχεται σχετικά,  λέγοντας: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού∙ διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν∙ και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν» (Ματθαίος,ια΄:29-30). Μας ζητάει να σηκώσουμε τον ζυγό τον δικό Του και δεδομένου ότι ο ζυγός είναι μία κατασκευή σύζευξης δύο, με σκοπό την από κοινού εκτέλεση κάποιου έργου, αυτό μας βοηθάει να συμπεράνουμε ότι τον ζυγό-σταυρό που ο Κύριος μας καλεί να σηκώσουμε, τον σηκώνουμε ευρισκόμενοι σε σύζευξη μαζί Του. Μόνο τότε θα εννοήσουμε ότι ο ζυγός είναι καλός και το φορτίο του ελαφρύ. Αν όμως αντίθετα, νομίζουμε   ότι  ο ζυγός  του  Κυρίου  είναι  βαρύς  και  πάνω  από  τις   δυνάμεις  μας,  εξαιτίας των  προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, τότε αντί να τον απορρίψουμε από πάνω μας, να προσευχηθούμε στον αψευδή Κύριο να μας βοηθήσει να εννοήσουμε ότι δεν σκεπτόμαστε σωστά και να μετανοήσουμε.

Ο Κύριος εμπαίχθηκε, δέχτηκε φτύσιμο, γρονθοκοπήθηκε, χαστουκίσθηκε, μαστιγώθηκε και τελικά σταυρώθηκε. Υπέφερε όλα αυτά που του έκαναν και μάλιστα χωρίς να διεκδικήσει το δίκιο Του που σαν Υιός Θεού θα μπορούσε, αλλά αφέθηκε πλήρως στο θέλημα του Θεού, συγχωρώντας ακόμα και τους σταυρωτές Του. Γι’ αυτό παραγγέλλει και σε εμάς: «Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι∙ δια να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθαίος,ε΄:44-45).

Όταν ο Κύριος ήταν επάνω στο σταυρό, αυτοί που περνούσαν από κάτω τον λοιδορούσαν  λέγοντας, ‘Ο χαλών τον ναόν, και δια τριών ημερών οικοδομών, σώσον σεαυτόν∙ αν ήσαι Υιός του Θεού, κατάβα από του σταυρού’ (Ματθαίος,κζ΄:40). Πείραζαν τον Κύριο την πιο δύσκολη ώρα, λίγο πριν ολοκληρώσει με τη θυσία το σωτηριακό Του έργο.  Αν ο Κύριος κατέβαινε από το σταυρό, δεν θα υπήρχε σωτηρία στους ανθρώπους. Ο Κύριος έμεινε στο σταυρό μέχρι τέλους και έδωσε τη ζωή του για να έχουμε αιώνια ζωή όλοι όσοι πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Έτσι και εμείς μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής μας, θα αντιμετωπίζουμε επιθέσεις από τον πονηρό και τα όργανά του.

Αυτό διότι όπως γνωρίζουμε η σωτηρία δίνεται μεν κατά χάρη, αλλά όπως ο απόστολος Παύλος αναφέρει, ενεργείται ‘δια της υπομονής των παθημάτων τα οποία και ημείς πάσχομεν’ (Β΄ Κορινθίους, α΄:6). Γι’ αυτό άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος είπε μεν , ‘Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή’ (Μάρκος, ις΄:16), αλλά και ‘Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή’ (Ματθαίος, κδ΄:13).

Ολοκληρώνοντας λέμε ότι ‘το ποτήρι’ που  ο Κύριος δεν ήθελε να πιεί, δεν ήταν τόσο ο σωματικός πόνος των μαρτυρίων που υπέστη, αλλά ο ψυχικός λόγω της εγκατάλειψής Του από τον Πατέρα, διότι όπως προαναφέραμε πάνω στο σταυρό ήταν φορτωμένος με τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Αυτή είναι η βασική διαφορά του μαρτυρίου του Κυρίου με το μαρτύριο των χριστιανών αδελφών μας. Εκατομμύρια είναι οι αδελφοί μας ανά τους αιώνες που μαρτύρησαν και μαρτυρούν  και σήμερα, εξαιτίας της πίστης τους στον Κύριο. Όλοι όμως, όπως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, την ώρα του μαρτυρίου τους είχαν την παρουσία και ενίσχυση του Θεού μαζί τους (Πράξεις,ζ΄:55-56). Ακόμα και αν περνάμε μια δοκιμασία και επιτρέψει ο Θεός να μας εγκαταλείψουν όλοι, να μη απελπιστούμε αλλά να επικαλεστούμε πιο ένθερμα τον Κύριο, ώστε να δούμε την έκβαση του Κυρίου, όπως και ο απόστολος Παύλος που έλεγε: ‘Εν τη πρώτη απολογία μου δεν με παρεστάθη ουδείς, αλλά πάντες με εγκατέλιπον• είθε να μη λογαριασθή εις αυτούς•  αλλ' ο Κύριος με παρεστάθη και με ενεδυνάμωσε’ (Β΄Τιμόθεον, δ΄:16,17).

Να μη ξεχνάμε λοιπόν ότι ο Ιησούς Χριστός με τη θυσία Του, σαν αναμάρτητος πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και σαν αναμάρτητος νίκησε τον θάνατο, ο οποίος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας του ανθρώπου. Γι' αυτό αναστήθηκε και είναι ζωντανός και σήμερα, για να καθαρίζει με το άγιο αίμα Του, όλους τους αμαρτωλούς ανθρώπους που πιστεύουν  σ' Αυτόν, έτσι ώστε να ζουν μαζί Του αιώνια. Αμήν.

 

 

 

«Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν∙ και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ» (Λουκάς,α΄:31)..

Με την ευκαιρία του εορτασμού στις 25 Μαρτίου, του ευαγγελισμού της μητέρας του Κυρίου, θα δούμε κάποια μηνύματα γύρω από αυτό το θαυμαστό γεγονός, όπως και από τα σχετικά με τη γέννηση του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Από την αρχή της δημιουργίας, ο Πατέρας Θεός είχε προαναγγείλει για τον ερχομό του Κυρίου Ιησού όταν είπε στον όφη, μέσω του οποίου απάτησε ο διάβολος την Εύα:«..έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής• αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού» (Γένεση,γ΄:15).

Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που ο Πατέρας Θεός αποφάσισε για την έλευση του Υιού Του στην ανθρωπότητα, απέστειλε τον άγγελο Γαβριήλ προς την παρθένο Μαρία, που ήταν αρραβωνιασμένη με άνδρα ονομαζόμενο Ιωσήφ,  να της φέρει την καλή αγγελία ότι βρήκε χάρη ενώπιον του Θεού και ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιό, τον οποίο θα τον ονομάσει Ιησού. Εκείνη ρώτησε με απορία πως θα γίνει αυτό αφού δεν είχε σωματική επαφή με τον αρραβωνιαστικό της και ο άγγελος της είπε πως αυτό θα γίνει δια του Αγίου Πνεύματος και με τη δύναμη  του Θεού που θα την επισκιάσει. Ακόμη της είπε ότι η Ελισάβετ η συγγενής της, είναι έγκυος στα γηρατειά της, σαν απόδειξη  πως κανένα πράγμα δεν είναι αδύνατο στον Θεό. Η Μαρία πίστεψε και δέχτηκε να γίνει σ’ αυτή σύμφωνα με το λόγο του αγγέλου.

Μετά, αφού συνέλαβε δια του Αγίου Πνεύματος τον Κύριο, επισκέφθηκε την Ελισάβετ, η οποία όταν την είδε, πληρώθηκε με Άγιο Πνεύμα και την προσφώνησε λέγοντας μεταξύ των άλλων: ‘Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, να έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;…μακαρία η πιστεύσασα, διότι θέλει γείνει εκπλήρωσις των λαληθέντων προς αυτήν παρά Κυρίου’. Απαντώντας η Μαρία, δόξασε τον Θεό και Σωτήρα της, διότι επέβλεψε στη ταπείνωση της δούλης Του και εκτός των άλλων ανέφερε προφητικά, ότι θα την μακαρίζουν όλες οι γενεές (Λουκάς,α΄:26-56).

Σοβαρό πρόβλημα αντιμετώπισε η Μαρία όταν ο άντρας της Ιωσήφ, αντιλήφθηκε την εγκυμοσύνη της. Όπως  ήταν ανθρωπίνως λογικό, νόμισε ότι τον απάτησε, αλλά επειδή ήταν δίκαιος, δεν θέλησε να την διαπομπεύσει  σαν μοιχαλίδα, αλλά σκέφθηκε να τη διώξει κρυφά. Όμως, λύση στο πρόβλημα έδωσε ο Θεός, που έστειλε άγγελο και τον ενημέρωσε σε ενύπνιο, να μη φοβηθεί να δεχθεί τη γυναίκα του Μαρία, διότι το παιδί που κυοφορεί είναι δια του Αγίου Πνεύματος. Ο Ιωσήφ δέχθηκε τη γυναίκα του, αλλά δεν είχε συζυγικές σχέσεις μαζί της,μέχρι που γέννησε τον Κύριο(Ματθαίος,α΄:18-25).

Βέβαια και κατά τη γέννηση του Κυρίου υπήρξαν προβλήματα, που ο Πατέρας Θεός επέτρεψε ώστε να εκπληρωθούν προφητείες και συγχρόνως να πάρουμε διδακτικά μαθήματα. Σίγουρα δεν ήταν εύκολο για τη Μαρία, ενώ ήταν ετοιμόγεννη, να ταξιδέψει περίπου 110 χιλιόμετρα με τα μέσα της εποχής, ούτε να μη βρεθεί ανοικτό σπίτι στη Βηθλεέμ και να γεννήσει μέσα σε στάβλο. Ο Κύριος γεννήθηκε μέσα σε μια φάτνη και όχι σε σπίτι ή σε παλάτι, σαν νέος βασιλιάς των Ιουδαίων,  όπως πίστευαν οι μάγοι όταν είδαν το αστέρι Του και έφθασαν στα Ιεροσόλυμα από πολύ μακριά, για να Τον προσκυνήσουν. Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν εξέτασαν το μέρος και τις συνθήκες της γέννησης του Κυρίου, αλλά αφέθηκαν με εμπιστοσύνη στον Θεό, με αποτέλεσμα και να εκπληρωθεί η προφητεία για γέννηση του Κυρίου στη Βηθλεέμ και να δοθεί ένα πολύ μεγάλο μάθημα ταπείνωσης.

Είναι σημαντικό να μην εξετάζουμε τα πράγματα σύμφωνα με τα δεδομένα της δικής μας αντίληψης, αλλά να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού να εξελίξει Αυτός τα πράγματα, πώς θα έρθουν στη ζωή μας. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο  να διατηρούμε τους εαυτούς μας σε ενότητα μαζί Του, προσευχόμενοι δια του Αγίου Πνεύματος, έτσι ώστε να αποδεχόμαστε τον τρόπο με τον οποίο θέλει να μας μεταχειρίζεται. Αυτό πιστεύουμε ότι εννοεί ο Κύριος όταν λέει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να σηκώνουμε τον σταυρό Του κάθε μέρα και να τον ακολουθούμε (Λουκάς,θ΄:23).

Ο βασιλιάς Ηρώδης αφού πληροφορήθηκε από τους μάγους ότι γεννήθηκε ο βασιλιάς των Ιουδαίων, τους ζήτησε όταν τον βρουν  να τον ενημερώσουν  για να πάει να τον προσκυνήσει δήθεν και αυτός. Βέβαια ήθελε να μάθει που γεννήθηκε ο Κύριος, με σκοπό να τον θανατώσει. Τελικά οι μάγοι, οδηγούμενοι από τον αστέρα, βρήκαν τον Κύριο, τον προσκύνησαν και του πρόσφερα χρυσό, λίβανο και σμύρνα. Στη συνέχεια ο Πατέρας Θεός ενημέρωσε δια ενυπνίου για το σκοπό του Ηρώδη, πρώτα τους μάγους λέγοντάς τους να μη επιστρέψουν προς τον Ηρώδη και μετά τον Ιωσήφ λέγοντας  του να πάρει  τη γυναίκα του και το παιδί και να πάνε στην Αίγυπτο.

Έτσι σώθηκε ο Κύριος από την επιβουλή του Ηρώδη, ο οποίος θέλοντας να θανατώσει τον νεογέννητο βασιλιά, δεν δίστασε να φονεύσει όλα τα μωρά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, από 2 ετών και κάτω. Ένα τραγικό γεγονός, με πολύ θρήνο και οδυρμό, το οποίο είχε προφητευθεί εκατοντάδες χρόνια πριν (Ιερεμίας,λα΄:15). Αφού πήγε στην Αίγυπτο ο Ιωσήφ με την Μαρία και το μωρό Ιησού Χριστό, έμειναν εκεί μέχρι που πέθανε ο Ηρώδης (2 ή 3 χρόνια) και τότε οδηγήθηκαν από τον Θεό, να επιστρέψουν  στη γη Ισραήλ και τελικά κατοίκησαν στη πόλη Ναζαρέτ(Ματθαίος,β΄:1-23).

Ένα συμπέρασμα που βγαίνει από τα προαναφερθέντα είναι ότι όσοι ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό, θα αντιμετωπίσουμε θλίψεις και διωγμούς, διότι ο εχθρός της ψυχής θα χρησιμοποιεί δικά του πρόσωπα και μέσα για να αφαιρέσει τον Χριστό από τη ζωή μας. Όμως όσο και αν μας πολεμούν τα όργανα του εχθρού εμείς δεν πρέπει να υποχωρούμε στις επιθέσεις τους αλλά να τις αντιμετωπίζουμε νικηφόρα, υπακούοντας στο λόγο του Κυρίου και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος που έχει βάλει οδηγό στη ζωή του τον Θεό πρέπει και να οδηγείται από Αυτόν όταν έρχονται δύσκολες μέρες στη ζωή του.

Ο Κύριος προειδοποιεί για  μελλοντικούς κινδύνους  και καλούμαστε να  Τον εμπιστευθούμε και να πιστεύουμε στο λόγο Του,  είτε όταν τον ακούμε, είτε  όταν τον διαβάζουμε. Ακόμα  πριν πάρουμε σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας, καλό είναι να ρωτάμε τον Κύριο και να περιμένουμε απάντηση. Αν η απάντηση αργεί να έρθει, τότε ας περιμένουμε με υπομονή, χωρίς να αποφασίζουμε μόνοι μας,  γεγονός που  θα αποδεικνύει  ότι αληθινά λέμε τον Ιησού Χριστό Κύριο και όχι τυπικά.

Ο Ιωσήφ και η Μαρία είναι ένα παράδειγμα συζύγων που υπακούουν στο λόγο του Θεού και γενικά  που έχουν το Θεό Κύριο στη ζωή τους. Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν ήξεραν ότι θα τους επισκεφτούν οι μάγοι, ούτε ότι θα πήγαιναν για αρκετό διάστημα στην Αίγυπτο. Τα δώρα των μάγων πιστεύουμε ότι χρησίμευσαν στον Ιωσήφ και στη Μαρία και στο νεογέννητο Κύριο για τις ανάγκες τους στο διάστημα της παροικίας τους στην Αίγυπτο. Έτσι και σήμερα, όταν ο Χριστός είναι ο Κύριος μιας οικογένειας, θα αναλάβει τις πνευματικές και υλικές ανάγκες της. Ακόμα και όταν έρχονται απρόβλεπτες δύσκολες καταστάσεις, η βοήθεια του Θεού είναι ετοιμότατη, με τον τρόπο  και στο χρόνο που Αυτός έχει σχεδιάσει.

Συνοψίζοντας λέμε ότι και σήμερα ο Πατέρας Θεός ψάχνει ανθρώπους με ταπεινή καρδιά  που θα πιστέψουν, ώστε να «γεννήσει» τον Υιό Του μέσα τους και να  τους κάνει παιδιά Του.  Όλα τα παιδιά του Θεού, θα περάσουν την παιδεία των θλίψεων και των δοκιμασιών, ώστε να αποκτήσουν τον χαρακτήρα του Χριστού και να αποδειχθεί  η γνησιότητά τους. Σε κάθε οικογένεια  που έχει τον Χριστό Κύριο υπάρχει ασφάλεια και ειρήνη. Είναι στο χέρι μας να εκζητήσουμε τον Ιησού Χριστό με σκοπό να σωθεί η ψυχή μας πρώτα και να για να Τον θέσουμε οδηγό και φύλακα της ζωής μας. Αμήν!

 


«Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς• πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι• διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος• Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη. Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου;το δε κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος. Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α΄Κορινθίους,ιε΄:51-57).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, παρέδωσε τον εαυτό Του να πεθάνει στη θέση μας, για να μας σώσει από τον αιώνιο θάνατο. Απαρνήθηκε το θέλημά Του, για να κάνει το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα που ήταν να θυσιαστεί πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούσε να σωθεί ο κάθε άνθρωπος που θα πίστευε σ’ Αυτόν. Δίνοντας ο Κύριος τη ζωή του πάνω στο σταυρό, σαν αναμάρτητος που ήταν, έγινε ‘ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’(Ιωάννης, α΄:29) και με το άγιο αίμα Του καθαρίζει τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων που μετανοούν και πιστεύουν.    Ο αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς των έργων και των λόγων του Κυρίου, απόστολος Πέτρος, αναφέρει: “όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού”. Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως∙ όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας∙ “με του οποίου πληγή ιατρεύθητε” (Α΄ Πέτρου,β΄:22-24).

Βέβαια για να φθάσει  ο Κύριος σ’ αυτή τη νίκη εναντίον της αμαρτίας και του θανάτου και να αναφωνήσει πάνω στο σταυρό  το θριαμβευτικό ‘Τετέλεσται’, ακολούθησε μία πνευματική πορεία, έχοντας συνεχή επικοινωνία με τον Πατέρα Θεό. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε βασικoύς σταθμούς και χαρακτηριστικά αυτής της πορείας του Κυρίου Ιησού Χριστού, ώστε να διδαχθούμε πώς θα κρατήσουμε την αιώνια ζωή που μας έδωσε και να φθάσουμε και εμείς τελικά, στη νίκη εναντίον του θανάτου.
Αρχικά αναφέρουμε αυτό που συνέβη όταν ο Κύριος ήταν 12 ετών. Τότε μετά την καθιερωμένη από τον νόμο, κάθε χρόνο επίσκεψη την εορτή του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ, ο Κύριος  έμεινε πίσω στη πόλη, ενώ οι γονείς και οι συγγενείς Του επέστρεφαν. Όταν  οι γονείς τον αναζήτησαν και δεν τον βρήκαν, επέστρεψαν στα Ιεροσόλυμα και τελικά μετά από 3 μέρες τον βρήκαν στο ιερό να συζητά με διδασκάλους, οι οποίοι θαύμαζαν για τη σύνεση και τις αποκρίσεις Του. Όταν τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, ο Κύριος απάντησε,
‘Διά τι με εζητείτε; δεν ηξεύρετε ότι πρέπει να ήμαι εις τα του Πατρός μου;’. Αυτοί δεν κατάλαβαν τί εννοούσε ο Κύριος. Στη συνέχεια ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Και κατέβη μετ' αυτών και ήλθεν εις Ναζαρέτ, και ήτο υποτασσόμενος εις αυτούς. Η δε μήτηρ αυτού εφύλαττε πάντας τους λόγους τούτους εν τη καρδία αυτής.Και ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν και ηλικίαν και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις» (Λουκάς,β΄:41-52). Αυτό που διαπιστώνουμε από τα προαναφερθέντα είναι ότι ο Κύριος σε όλη την παιδική και νεανική ηλικία, προόδευε σε σοφία και χάρη ενώπιον Θεού και ανθρώπων και αυτό οφειλόταν στο ότι επέλεγε να είναι ‘εις τα του Πατρός Του’.

Συνεχίζοντας λέμε ότι όταν ο Κύριος ήταν να αρχίσει το σωτηριακό Του έργο, στην ηλικία των 30 ετών, αφού βαπτίστηκε από τον Ιωάννη τον βαπτιστή, φέρθηκε από το Άγιο Πνεύμα στην έρημο για να πειραστεί από τον διάβολο. Ο Κύριος όντας μόνος στη παρουσία του Πατέρα Θεού, προετοίμασε τον εαυτό Του για τις μάχες που θα αντιμετώπιζε, νηστεύοντας 40 μέρες και 40 νύχτες και προσευχόμενος. Έτσι πλήρης Πνεύματος Αγίου, αντιμετώπισε νικηφόρα τους πειρασμούς που του έβαλε ο διάβολος στην έρημο, χρησιμοποιώντας σωστά τον μέχρι τότε γραμμένο λόγο του Θεού (Ματθαίος,δ΄:1-11). Αυτό που συμπεραίνουμε είναι ότι τα πνευματικά όπλα με τα οποία ο Κύριος πολέμησε τον εχθρό της ψυχής ήταν η πλήρωση με Άγιο Πνεύμα, η νηστεία μαζί με προσευχή και η ορθά δομημένη γνώση και χρήση του λόγου του Θεού, ο οποίος λόγος είναι η μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος της πνευματικής πανοπλίας των παιδιών του Θεού(Εφεσίους, ς΄:17).

Άλλος πολύ σημαντικός σταθμός της πορείας του Κυρίου, ήταν η εκλογή των 12 αποστόλων. Ο λόγος του Θεού αναφέρει σχετικά: ‘Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθεν εις το όρος να προσευχηθή, και διενυκτέρευεν εν τη προσευχή του Θεού. Και ότε έγεινεν ημέρα, έκραξε τους μαθητάς αυτού και εξέλεξεν εξ αυτών δώδεκα, τους οποίους και ωνόμασεν αποστόλους’ (Λουκάς, ς΄: 12,13). Αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο Κύριος πριν από αυτή την εκλογή, ανέβηκε στο όρος μόνος και διανυκτέρευε προσευχόμενος στον Πατέρα Θεό. Η εκλογή των 12 αποστόλων ήταν πολύ σημαντική γιατί όπως ο ίδιος ο Κύριος είπε, ήταν αυτοί που  έμειναν μαζί Του στους πειρασμούς Του και επί πλέον ήταν αυτοί, με εξαίρεση τον Ιούδα, που θα αποτελούσαν, με ακρογωνιαίο λίθο τον Κύριο, τα θεμέλια της εκκλησίας Του, η οποία εκκλησία είναι η αθάνατη νύφη του Κυρίου, μιας και ‘πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής’(Ματθαίος, ις΄:18).

Συνεχίζοντας πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο να αναφέρουμε τα εδάφια του λόγου του Θεού που φανερώνουν τη συνεχή επικοινωνία του Κυρίου με τον Ουράνιο Πατέρα Του,  σε όλη τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του.

«…συνηθροίζοντο όχλοι πολλοί, διά να ακούωσι και να θεραπεύωνται υπ' αυτού από των ασθενειών αυτών• αυτός δε απεσύρετο εις τας ερήμους και προσηύχετο» (Λουκάς, ε΄:15,16).
«..Και ενώ αυτός προσηύχετο καταμόνας, ήσαν μετ' αυτού οι μαθηταί, και ηρώτησεν αυτούς λέγων•Τίνα με λέγουσιν οι όχλοι ότι είμαι;»(Λουκάς, θ΄:18).
«..παραλαβών τον Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον, ανέβη εις το όρος διά να προσευχηθή. Και ενώ προσηύχετο, ηλλοιώθη η όψις του προσώπου αυτού και τα ιμάτια αυτού έγειναν λευκά εξαστράπτοντα» (Λουκάς, θ΄:28,29).
«..ενώ αυτός προσηύχετο εν τόπω τινί, καθώς έπαυσεν, είπε τις των μαθητών αυτού προς αυτόν• Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα» (Λουκάς, θ΄:28,29).

Τέλος θα κάνουμε ειδική μνεία στην προσευχή του Κυρίου, λίγο πριν πάθει:

«…Και εξελθών υπήγε κατά την συνήθειαν εις το όρος των Ελαιών• ηκολούθησαν δε αυτόν και οι μαθηταί αυτού. Αφού δε ήλθεν εις τον τόπον, είπε προςαυτούς•Προσεύχεσθε, διά να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.Και αυτός εχωρίσθη απ' αυτών ως λίθου βολήν, και γονατίσας προσηύχετο, λέγων• Πάτερ, εάν θέλης να απομακρύνης το ποτήριον τούτο απ' εμού• πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη. Εφάνη δε εις αυτόν άγγελος απ' ουρανού ενισχύων αυτόν. Και ελθών εις αγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην.Και σηκωθείς από της προσευχής, ήλθε προς τους μαθητάς αυτού και εύρεν αυτούς κοιμωμένους από της λύπης, και είπε προς αυτούς• Τι κοιμάσθε; σηκώθητε και προσεύχεσθε, διά να μη εισέλθητε εις πειρασμόν»                      (Λουκάς, κβ΄:39-46).

Ο Κύριος αυτή τη δύσκολη ώρα της τελικής απόφασης πήρε τη νίκη προσευχόμενος ένθερμα και λέγοντας ‘πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη’, φράση που καλό είναι να συνοδεύει και τα δικά μας αιτήματα στον Ουράνιο Πατέρα μας.

Συνοψίζοντας λέμε ότι η νίκη μας εναντίον του θανάτου, ξεκινάει αφού μετανοήσουμε και πιστέψουμε, με την αναγέννησή μας, συνεχίζεται με την δια του Αγίου Πνεύματος, μόρφωση του χαρακτήρα του Ιησού Χριστού στον εσωτερικό μας άνθρωπο μέσω της υπομονής των παθημάτων και ολοκληρώνεται με την είσοδό μας στη βασιλεία των ουρανών. Τότε το φθαρτό θα ντυθεί αφθαρσία και το θνητό σώμα θα ντυθεί αθανασία και θα εκπληρωθεί ο λόγος που λέει ότι καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη.  Ευλογητός ο Θεός που μας δίνει τη νίκη δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν!

 

 

«Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον∙ διότι ο φόβος έχει κόλασιν∙ και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη» (Α΄ Ιωάννου,δ΄:18)

Πριν λίγες μέρες μπήκαμε στο 2021μ.Χ., με τον φόβο του νέου κορωνοϊού και τα περιοριστικά μέτρα αντιμετώπισής του, να κυριαρχούν τόσο στη χώρα μας, όπως και στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Βάσιμη ελπίδα για έξοδο από αυτή κρίση δίνουν τα εμβόλια τα οποία έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται σε πολλές χώρες. Με τη ευκαιρία αυτού του πρωτοφανούς σε μας φόβου της πανδημίας, θα ασχοληθούμε με τους φόβους που σαν άνθρωποι  έχουμε και  τον τρόπο αντιμετώπισής τους.

Όταν λέμε φόβους εννοούμε τα εξαιρετικά  δυσάρεστα συναισθήματα  που μας προκαλούνται εξαιτίας πραγματικών ή υποθετικών κινδύνων. Δεν αναφερόμαστε δηλαδή στον ‘φόβο του Θεού’, ο οποίος είναι απόρροια του σεβασμού μας προς Αυτόν και που σύμφωνα με τον λόγο του Θεού είναι ‘ή αρχή της σοφίας’ (Ψαλμός ρια΄:10, Παροιμίες, θ΄:10) και απαραίτητος για τη διατήρηση της σωτηρίας (Φιλιππησίους, β΄:12).

Παραδείγματα φόβων εξ αιτίας πραγματικού κινδύνου είναι αυτοί που σχετίζονται με την τωρινή πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα περιορισμού της εξάπλωσής της. Δηλαδή φοβόμαστε μήπως κολλήσουμε εμείς ή οι οικείοι μας την ασθένεια, μήπως αν είμαστε φορείς τη μεταδώσουμε σε ηλικιωμένους συγγενείς μας και γίνουμε αιτία άθελα μας να κινδυνεύσει η ζωή τους, μήπως εξαιτίας των μέτρων χάσουμε τη δουλειά μας και αρκετοί άλλοι που είναι συνεπακόλουθοι αυτών. Παραδείγματα  φόβων εξ αιτίας υποθετικών ή απροσδιόριστων κινδύνων είναι αυτοί που έχουμε όταν βλέπουμε ότι τα πράγματα έρχονται αντίθετα απ’ ότι τα περιμέναμε, όπως όταν ενώ με βάση τα προσόντα μας περιμέναμε να βρούμε δουλειά δεν βρίσκουμε και γενικά όταν βασικές ανάγκες μας μένουν για χρόνια ανεκπλήρωτες, αυτό γίνεται αιτία να μας κυριεύει ένας φόβος και αγωνία για το παρόν και το μέλλον μας.

Τέτοιους φόβους έχουν και οι αναγεννημένοι  χριστιανοί ορισμένες φορές, όταν αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις που έχουν να κάνουν με διωγμούς και ονειδισμούς από οικείους και φίλους, με  την επαγγελματική και οικογενειακή αποκατάσταση και διαβίωση τους, με την υγεία τους και  παρ’ όλο που προσεύχονται επί πολύ καιρό για την επίλυσή τους στον Πατέρα Θεό, δεν παίρνουν θετική απάντηση.

Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι οποιοδήποτε φόβο και αν έχει το παιδί του Θεού, ο Πατέρας Θεός μπορεί να το βοηθήσει να τον ξεπεράσει, εφόσον βέβαια αυτό πιστεύει και στηρίζεται στην υπόσχεση του λόγου Του που αναφέρει: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος• πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε» (Α΄ Κορινθίους, ι΄:13). Δηλαδή το παιδί του Θεού πιστεύει ότι ο Πατέρας του ο Ουράνιος, θα του δώσει τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος όταν προσεύχεται σ’ Αυτόν, να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κατάσταση και έτσι νικάει τον φόβο που μπορεί να έχει, μήπως αποκάμει. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε γραφικά παραδείγματα φόβων που αντιμετώπισαν άνθρωποι του Θεού και τις εκβάσεις που ο Κύριος έκανε.

Αρχικά αναφέρουμε τον Αβραάμ, ο οποίος σε κάποια φάση της ζωής αισθάνθηκε φόβο επειδή μετά από πολλά χρόνια γάμου δεν είχε παιδί, ότι όλη την κληρονομιά του θα την έπαιρνε ο δούλος του. Ο Κύριος διέκρινε τον φόβο του και του είπε σε όραμα, να μη φοβάται επειδή Αυτός είναι ο υπερασπιστής του και ότι θα έχει πολύ μισθό. Ο Αβραάμ εξέφρασε στον Κύριο τον φόβο του και ο Κύριος του είπε πως δεν θα τον κληρονομούσε ο δούλος του αλλά αυτός που θα βγει από τα σπλάχνα του. Στη συνέχεια  έβγαλε τον Αβραάμ έξω από τη σκηνή του και του έδειξε τα άστρα του ουρανού λέγοντας του ότι έτσι θα είναι το σπέρμα του. Ο Αβραάμ πίστεψε στην υπόσχεση του Θεού και λογίστηκε σ’ αυτόν σε δικαιοσύνη(Γέν.,ιε΄:1-6). Μια υπόσχεση του Κυρίου που μπορεί να πέρασαν χρόνια για να εκπληρωθεί, αλλά ο Αβραάμ, διατηρώντας  τη πίστη στα λόγια του Κυρίου, ξεπέρασε το φόβο του, μέχρι που τελικά απόλαυσε την εκπλήρωση αυτής της επαγγελίας.

Άλλη περίπτωση είναι αυτή του προφήτη Ηλία, ο οποίος φοβήθηκε  την βασίλισσα Ιεζάβελ, επειδή εκείνη είχε αναγγείλει ότι θα τον σκότωνε και από τον φόβο του έφυγε και αφού περπάτησε 40 μέρες και 40 νύχτες κατέληξε μια σπηλιά και εκεί έκαμε κατάλυμα. Εκεί τον επισκέφθηκε ο Κύριος, τον ενίσχυσε με την παρουσία Του και του έδωσε οδηγίες πώς να συνεχίσει να εργάζεται στο έργο Του. Έτσι, με την επέμβαση του Κυρίου, έφυγε ο φόβος και άλλαξε τελείως το σκεπτικό του προφήτη (Α΄ Βασιλέων,ιθ΄:1-21).

Επίσης ο Δαβίδ, ο οποίος επί χρόνια ήταν καταδιωκόμενος από τον Σαούλ και αντιμετώπιζε τον φόβο του θανάτου, βλέποντας τις εκβάσεις που έκανε ο Κύριος στις δοκιμασίες του, αναφέρει: ‘Εξεζήτησα τον Κύριον, και επήκουσέ μου, και εκ πάντων των φόβων μου με ηλευθέρωσεν’(Ψαλμός λδ΄:4).

Ακόμη αναφέρουμε τον Ιάειρο, που ήταν αρχισυνάγωγος. Όταν η κόρη του κινδύνευε να πεθάνει από ασθένεια, πήγε στον Κύριο Ιησού Χριστό να ζητήσει να την θεραπεύσει. Ενώ προχωρούσαν προς το σπίτι τον ενημέρωσαν ότι η κόρη του πέθανε. Τότε ο Κύριος του είπε να μη φοβάται αλλά μόνο να πιστεύει και στη συνέχεια πήγε στο σπίτι του και ανάστησε τη κόρη του (Μάρκος,ε΄:22-41). Είναι λογικό ένας γονέας να φοβάται για τη ζωή του παιδιού του όταν αυτό ασθενεί σοβαρά, όμως επειδή ο Κύριος έχει υποσχεθεί ότι ‘τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω’(Ιωάννης, ς΄:37), δεν είναι απλά θεατής των προβλημάτων των  ανθρώπων που Τον πλησιάζουν, αλλά έχει σπλάχνα και αγάπη προς αυτούς, γι’ αυτό επεμβαίνει  κάνοντας έκβαση στις δοκιμασίες τους,  απομακρύνοντας έτσι τους φόβους τους.

Υπάρχει και ο φόβος που μπορεί να αισθανόμαστε εξαιτίας ανθρώπων που απειλούν τη ζωή τη δική μας ή των οικείων μας, εξαιτίας της πίστης μας στον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Ο Κύριος  μας αναφέρει σχετικά: ‘Λέγω δε προς εσάς τους φίλους μου• Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα και μετά ταύτα μη δυναμένων περισσότερόν τι να πράξωσι. Θέλω δε σας δείξει ποίον να φοβηθήτε• Φοβήθητε εκείνον, όστις αφού αποκτείνη, έχει εξουσίαν να ρίψη εις την γέενναν• ναι, σας λέγω, τούτον φοβήθητε. Δεν πωλούνται πέντε στρουθία διά δύο ασσάρια; και εν εξ αυτών δεν είναι λελησμονημένον ενώπιον του Θεού• αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβείσθε λοιπόν• από πολλών στρουθίων διαφέρετε’ (Λουκάς,ιβ΄:4-7).

Η χριστιανική ιστορία από τα αποστολικά χρόνια μέχρι και σήμερα, είναι γεμάτη με αναρίθμητες περιπτώσεις χριστιανών μαρτύρων που δόξασαν τον Θεό με το θάνατό τους, εξαιτίας της πίστης τους στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του.

Συνοψίζοντας λέμε ότι όλοι σαν άνθρωποι έχουμε φόβους. Αν αγαπάμε και φοβόμαστε πάνω απ’ όλους και όλα τον Πατέρα μας τον Ουράνιο, Αυτός θα μας δώσει την  τέλεια αγάπη, σαν καρπό του Αγίου Πνεύματος, με την οποία θα διώξουμε τους φόβους μας. Ακόμα και αν φοβηθούμε μήπως δεν ικανοποιηθούν αιτήματα και επαγγελίες, που επί χρόνια  δεν έχουμε λάβει, να ξέρουμε ότι εφόσον έχουμε τον Κύριο μαζί μας, θα μας βοηθήσει να μη αποκάμουμε περιμένοντας και θα κάνει έκβαση προς το συμφέρον μας, όταν και όπως Εκείνος θέλει. Αμήν!

 

 

.

«θέλει δε γεννήσει υιόν, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν∙ διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθαίος,α΄:21)

Η γέννηση του Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός που γιορτάζεται σε όλες τις χριστιανικές χώρες του κόσμου. Αυτό διότι με τη διάδοση του ευαγγελίου στις περισσότερες χώρες του κόσμου, έγινε γνωστό το σωτηριακό έργο του Ιησού Χριστού, με  τη σταύρωση και την ανάστασή Του και καθιερώθηκε να εορτάζεται η γέννησή Του ως εορτή ανάμνησης αυτού του θαυμαστού γεγονότος και επί πλέον να αποτελεί την αρχή μέτρησης της χρονολογίας. Όμως στην εποχή μας, αυτή η εορτή είναι περισσότερο συνδεδεμένη με την εμπορικότητα και τα παραδοσιακά φαγητά και γλυκά  παρά με το πνευματικό μήνυμα του μεγάλου μυστηρίου της ενανθρώπισης του Θεού (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:16). Σ’ αυτό το άρθρο, όπως άλλωστε συνηθίζουμε να κάνουμε κάθε χρόνο, θα αναφερθούμε στο πνευματικό μήνυμα της γέννησης του Ιησού Χριστού.

Ο Κύριος γεννήθηκε και ήρθε στον κόσμο για να μη χαθεί όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν, αλλά να  έχει ζωή αιώνια (Ιωάννης,γ΄:16). Ο δε ορισμός της αιώνιας ζωής δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό, όταν είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάννης,ιζ΄:3).

Ο Κύριος όπως ήταν προφητευμένο, γεννήθηκε σαν άνθρωπος από τη παρθένο Μαρία, που ήταν απόγονος του βασιλιά Δαβίδ, δηλαδή ανήκε στο λαό Ισραήλ.  Όμως ο Κύριος, σαν Υιός Θεού, με τη σταυρική Του  θυσία, πλήρωσε σαν αναμάρτητος που ήταν, για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα της φυλής ή του έθνους που ανήκουν. Άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος λίγο πριν σταυρωθεί είπε: «Και εγώ εάν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν», ενώ μετά την ανάστασή Του είπε στους μαθητές Του: «Υπάγετε εις όλον τον κόσμον, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν. Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλη σωθή∙ όστις όμως απιστήση, θέλη κατακριθή» (Μάρκος,ις΄:15-16). Από τα λόγια αυτά του Κυρίου φαίνεται καθαρά ότι η σωτηρία αφορά όλους τους ανθρώπους και  δίνεται μέσω του ευαγγελίου δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Συνεπώς το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι κήρυγμα σωτηρίας, όπως και το βάπτισμα στο νερό του ανθρώπου που μετανοεί και πιστεύει στον Κύριο, είναι βάπτισμα σωτηρίας.

Ο Κύριος γεννήθηκε για να δώσει τη δυνατότητα σε όσους πιστέψουμε σ’ Αυτόν να ‘γεννηθούμε άνωθεν’ από τον Πατέρα Θεό και  να γίνουμε παιδιά Του. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια:

« Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού•  οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν» (Ιωάννης, α΄:12-13).

«Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα. Μη θαυμάσης ότι σοι είπον, Πρέπει να γεννηθήτε άνωθεν.  Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και που υπάγει• ούτως είναι πας, όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος.» (Ιωάννης,γ΄:5-8).

Το ‘εξ ύδατος’ πιστεύουμε ότι σημαίνει ‘δια του λόγου του Θεού’ (Εφεσίους,ε΄:26) και το ‘Πνεύματος’, ‘δια του Αγίου Πνεύματος’. Δηλαδή όπως η Μαρία πίστεψε στον λόγο του Θεού και δια του Αγίου Πνεύματος συνέλαβε τον Κύριο Ιησού Χριστό μέσα της, έτσι και ο Πατέρας Θεός ενεργεί όταν πιστέψουμε, με  τον λόγο Του και το Άγιο Πνεύμα, για να γεννηθεί ο Χριστός μέσα στην πνευματική μας καρδιά, με αποτέλεσμα να γίνουμε παιδιά Του, με μια νέα καθαρή καρδιά που θα θέλει να κάνει το θέλημά Του. Βέβαια, αφού γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας, το ζητούμενο είναι να παραμείνει μέσα μας έως τέλους και να μορφωθεί αυξανόμενος ‘εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού’ (Εφεσίους, δ΄:13). Αυτό ανήκει στη δική μας αποκλειστική ευθύνη και θα το επιτύχουμε εφόσον σε όλη μας τη ζωή θα εξακολουθούμε να τρεφόμαστε πνευματικά με το λόγο Του και εφόσον αγωνιζόμαστε με τη με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να εκτελέσουμε το θέλημά Του στη ζωή μας.

Όπως η μόρφωσή του Χριστού στη κοιλιά της Μαρίας φανερωνόταν από την αύξηση του μεγέθους της, έτσι και η μόρφωση του Χριστού μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο του αναγεννημένου χριστιανού φανερώνεται από την αύξηση του καρπού του Αγίου Πνεύματος μέσα στη ζωή του και από την δια του Αγίου Πνεύματος θανάτωση των έργων της σάρκας (Γαλάτας, ε΄:16-24).

Ένα από τα στοιχεία του καρπού του Αγίου Πνεύματος είναι η ειρήνη. Όταν ο ο Κύριος Ιησούς γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ, πλήθος αγγέλων υμνούσαν λέγοντας, ‘Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία’ (Λουκάς, β΄:14). Βέβαια η ειρήνη και η ευδοκία του Θεού βρίσκονται σε ανθρώπους που ομολογούν αυτό που προφητικά αναφέρει ο προφήτης Ησαΐας για τον Κύριο Ιησού: «Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών• η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν• και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας, νγ΄:5). Δηλαδή μέσω της θυσίας του Ιησού Χριστού, ο Πατέρας Θεός μας συμφιλίωσε με τον εαυτό Του, μη λογαριάζοντας τις αμαρτίες μας και μας έδωσε ειρήνη στη ψυχή μας  και θεραπεία στο σώμα μας. (Β΄ Κορινθίους, ε΄:18-19). Γι’ αυτό  και ο απόστολος Παύλος αναφωνεί  εκ μέρους όλων των πιστών λέγοντας: «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ρωμαίους, ε΄:1).

Από τα προαναφερθέντα είναι φανερό ότι ο Κύριος γεννήθηκε για να εκπληρώσει τη δικαιοσύνη του Πατέρα Θεού, πληρώνοντας με το αθώο αίμα της σταυρικής θυσίας Του για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Έτσι έδωσε την δυνατότητα σε όσους μετανοούν και Τον επικαλούνται στη ζωή τους να σωθούν και να αποτελέσουν την εκκλησία Του.  Όλα τα μέλη της εκκλησίας Του ο Κύριος τα εκπαιδεύει και τα περιθάλπει με σκοπό να αγωνιστούν τον καλό αγώνα της πίστης έως τέλους και μετά να τα παραλάβει μαζί Του στην αιώνια βασιλεία Του. Όπως ο Κύριος τελείωσε  νικηφόρα τον αγώνα Του (Ιωάννης,ις΄:33), θέλει και εμείς να νικήσουμε, γι’ αυτό δίνει  θαυμαστές επαγγελίες στους νικητές όπως ‘Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ' εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού’ (Αποκάλυψις, β΄:7,11,17,26 και γ΄:5,12, 21).

Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Κύριος γεννήθηκε και ήρθε στον κόσμο  για να εκπληρώσει την προσδοκία της κτίσης που είναι η αποκάλυψη των υιών του Θεού, δηλαδή της εκκλησίας Του.  Η εκκλησία είναι το σώμα και η νύμφη του Κυρίου και αναφέρεται και σαν ‘οίκος Θεού’ και ‘στύλος και εδραίωμα της αλήθειας’(Α΄ Τιμόθεον, γ΄:15). Ο νυμφίος Χριστός θέλει να εκπαιδεύσει και να καθαρίσει τη νύμφη Του εκκλησία, ώστε να τη φέρει στη βασιλεία των ουρανών και μια μέρα να γίνει ο γάμος Του μαζί της (Εφεσίους, ε΄:25-27,32). Ο Κύριος δεν γεννήθηκε για να γιορτάζεται για εμπορικούς λόγους, αλλά γεννήθηκε για να γεννηθεί στη δική μας πνευματική καρδιά, ώστε να αγωνιστούμε μαζί τον καλό αγώνα της πίστης μέχρι τέλους. Αυτά τα Χριστούγεννα ας αποτελέσουν εμπειρία, αληθινής γέννησης του Χριστού μέσα μας, δηλαδή αναγέννησής μας. Αμήν!

 
Περισσότερα Άρθρα...

Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής. (Αποκάλυψις Ιωάννου ιβ' 27)