Μενού

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα

 

«Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς∙ μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί»(Εφεσίους,ε΄:15-16)

Όσο πλησιάζουμε στο τέλος  του καλού αγώνα της πίστης, πρέπει σαν αναγεννημένοι χριστιανοί να ετοιμάζουμε τους εαυτούς μας όλο και περισσότερο, για την  ημέρα που θα συναντήσουμε τον Κύριο. Δηλαδή να διακρίνουμε και να εκτελούμε το θέλημα του Κυρίου, μελετώντας το λόγο του Θεού και προσευχόμενοι δια του Αγίου Πνεύματος, όλο και περισσότερο, έτσι ώστε να μην είμαστε ελλιπείς την ώρα εκείνη, αλλά να παρουσιαστούμε τακτοποιημένοι χωρίς ‘κηλίδα’ ή ‘ρυτίδα’, σαν νύφη στολισμένη για τον νυμφίο της. Αυτό  πιστεύουμε ότι μας το παραγγέλλει ο ίδιος ο Κύριος όταν μας λέει: ‘Ας ήναι αι οσφύες σας περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι• και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση. Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους ελθών ο κύριος θέλει ευρεί αγρυπνούντας. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει περιζωσθή και καθίσει αυτούς εις την τράπεζαν, και ελθών εις το μέσον θέλει υπηρετήσει αυτούς. Και εάν έλθη εν τη δευτέρα φυλακή και εν τη τρίτη φυλακή έλθη και εύρη ούτω, μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι. Τούτο δε γινώσκετε, ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης ποίαν ώραν ο κλέπτης έρχεται, ήθελεν αγρυπνήσει και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή ο οίκος αυτού.  Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι• διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου’ (Λουκάς, ιβ΄:35-40)

Αυτό που μπορούμε να πούμε  βεβαιότητα είναι ότι η σωστή πνευματική επαγρύπνηση και ετοιμασία του παιδιού του Θεού, ώστε να συναντήσει όπως πρέπει τον Κύριό του, αποδεικνύονται από τη σωστή εξαγορά του καιρού του, δηλαδή  από τη  διαχείριση του χρόνου του σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Συνεχίζοντας θα αναφέρουμε γραφικά παραδείγματα ανθρώπων που έδειξαν έμπρακτα ότι εξαγόρασαν σωστά τον καιρό τους και είδαν να εκπληρώνονται οι επαγγελίες του Κυρίου στη ζωή τους. Τέτοια παραδείγματα είναι ο Συμεών και η Άννα. Διαβάζουμε σχετικά στη Καινή Διαθήκη:
«Και ιδού, ήτο άνθρωπός τις εν Ιερουσαλήμ, ονομαζόμενος Συμεών∙ και ο άνθρωπος ούτος ήτο δίκαιος και ευλαβής, προσμένων την παρηγορίαν του Ισραήλ∙ και Πνεύμα Άγιον ήτο επ’ αυτόν. Και ήτο εις αυτόν αποκεκαλυμμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου, ότι δεν θέλει ιδεί θάνατον πριν ίδη τον Χριστόν του Κυρίου. Και ήλθε δια του Πνεύματος εις το ιερόν∙ και ότε οι γονείς εισέφεραν το παιδίον Ιησούν, δια να κάμωσι περί αυτού κατά την συνήθειαν του νόμου, αυτός εδέχθη αυτό εις τας αγκάλας αυτού, και ευλόγησεν τον Θεόν και είπε, Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου, εν ειρήνη διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, το οποίον ητοίμασας ενώπιον πάντων των λαών,φως εις φωτισμόν των εθνών και δόξαν του λαού σου Ισραήλ ….   Και υπήρχε τις Άννα προφήτις, θυγάτηρ Φανουήλ, εκ της φυλής Ασήρ∙ αυτή ήτο πολύ προβεβηκυία εις ηλικίαν, ήτις έζησε μετά του ανδρός αυτής επτά έτη από της παρθενίας αυτής∙ Και αυτή ήτο χήρα ως ετών οκδοήκοντα τεσσάρων, ήτις δεν απεμακρύνετο από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν εν νηστείαις και προσευχαίς. Και αύτη φθάσασα εν αυτή τη ώρα, εδοξολόγει τον Κύριον, και ελάλει περί αυτού προς πάντας τους προσμένοντας λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ» (Λουκάς,β΄:25-32,36-38).

Ο Συμεών είχε την πληροφορία από το Άγιο Πνεύμα ότι θα έβλεπε τον Κύριο Ιησού ζωντανός και έδειξε με τη ζωή του, ότι δεν επαναπαύθηκε απλά στην επαγγελία που είχε, αλλά ετοίμασε τον εαυτό του για την συγκεκριμένη μέρα, ζώντας ευάρεστα στα μάτια του Θεού. Εξαγόρασε σωστά τον καιρό της παροικίας του στην Ιερουσαλήμ, γεγονός που αποδεικνύεται από τα χαρακτηριστικά που ο λόγος του Θεού του προσδίδει. Όπως διαβάσαμε ήταν “δίκαιος”. Δίκαιος λογίζεται ο άνθρωπος που κάνει τη δικαιοσύνη του Θεού, δηλαδή το θέλημα του Θεού. Δηλαδή σε κάθε ώρα της καθημερινότητάς του ο Συμεών κοιτούσε να πράττει αυτό που ο Θεός ανάφερε στο γραμμένο λόγο Του. Ήταν επίσης “ευλαβής”. Ευλαβής είναι ο άνθρωπος που φοβάται και σέβεται τον Θεό, ακόμα και αν τα πράγματα στη ζωή του δεν πηγαίνουν  όπως θα τα ήθελε, όπως για παράδειγμα ήταν ο Ιώβ ο οποίος διατήρησε τον φόβο του Θεού παρά τα δεινά που του ήρθαν (Ιώβ, β΄:3). Ο Συμεών “προσέμενε την παρηγορίαν του Ισραήλ”, δηλαδή την έλευση του Κυρίου Ιησού. Δεν ξεχνούσε την επαγγελία που το Άγιο Πνεύμα του είχε δώσει, αλλά είχε στο νου και στη καρδιά του, το πότε θα συναντήσει τον Κύριο. Ακόμη αναφέρεται για τον Συμεών ότι “Πνεύμα Άγιον ήτο επ’ αυτόν”. Όπως γνωρίζουμε το Άγιο Πνεύμα δίνεται σε αυτούς που πειθαρχούν (Πράξεις,ε΄:32), οπότε ο Συμεών ήταν ένας άνθρωπος που πειθαρχούσε στο λόγο του Θεού και επειδή ήταν ευάρεστος στον Θεό, ο Θεός τον πλήρωνε με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα έπαιξε καθοριστικό ρόλο, μιας και τον οδήγησε τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα, όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν το παιδί Ιησού στο ιερό. Ο Συμεών, με τη ζωή του διατήρησε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος πάνω του, με αποτέλεσμα να εκπληρωθεί η επαγγελία που είχε να δει τον  Σωτήρα Ιησού Χριστό πριν πεθάνει. 
Όσο αφορά την Άννα, όπως διαβάζουμε ήταν “προφήτις”. Οι αληθινοί προφήτες του Κυρίου, μιλάνε πάντα κινούμενοι από το Άγιο Πνεύμα (Β΄ Πέτρου, α΄:21). Η Άννα είχε γνήσιο προφητικό χάρισμα, μιας και είχε φανέρωση από το Άγιο Πνεύμα, ότι το βρέφος Ιησούς ήταν ο Κύριος και Σωτήρας και γι’ αυτό τον δοξολογούσε. Επιπλέον η Άννα
“δεν απεμακρύνετο από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν εν νηστείαις και προσευχαίς ”. Αυτή η επιλογή της στο να μην απομακρύνεται από το ιερό στάθηκε αιτία να δει τον Κύριο, την ίδια ώρα που Τον είδε ο Συμεών. Συνεπώς  μπορούμε να πούμε, ότι εξαγόραζε σωστά τον καιρό της, έχοντας σαν πρώτη  προτεραιότητα να πηγαίνει εκεί που ήταν η παρουσία του Θεού, με νηστείες και προσευχές, για όλα τα χρόνια της ζωής της.

Όσο αφορά εμάς σήμερα, ο λόγος του Θεού μας πληροφορεί ‘ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί•’(Β΄ Τιμόθεον, γ΄:1) και ότι ‘επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή’(Ματθαίος, κδ΄:12,13). Γι’ αυτό καλούμαστε όλα τα παιδιά του Θεού, να λάβουμε σοβαρά τις προειδοποιήσεις του Κυρίου και να αγρυπνούμε δια του Αγίου Πνεύματος στις προσευχές, ώστε να διαχειριζόμαστε σωστά τον χρόνο μας και να διακρίνουμε τις περιττές μέριμνες και ασχολίες  που μας κλέβουν το χρόνο και με τη βοήθεια του Κυρίου να τις απορρίπτουμε από τη ζωή μας.  Σίγουρα αυτό δεν είναι  εύκολο, μιας και η διαχείριση του χρόνου  πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ισόβιων σπουδών των παιδιών του Θεού, σύμφωνα με το γραμμένο: ‘Διά τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη’ (Β΄Πέτρ.,γ΄:14).

Συνοψίζοντας λέμε ότι αυτός που εξαγοράζει σωστά τον καιρό του  είναι σοφός, γιατί αυτό συνεπάγεται ότι φρονεί τα άνω και ετοιμάζεται να συναντήσει τον Κύριο Ιησού. Ο Κύριος ανταμείβει τον άνθρωπο που αγρυπνεί δεόμενος σε κάθε καιρό και του υπόσχεται ότι θα εκφύγει όλα τα δεινά που πρόκειται να συμβούν και θα σταθεί μπροστά Του(Λουκάς,κα΄:36). Όπως ο Συμεών και η Άννα, με την εξαγορά του καιρού που έκαναν, ανταμείφθηκαν και είδαν τον Κύριο, έτσι και εμείς αν εξαγοράζουμε τον καιρό μας, διατηρώντας τη παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας,  είναι σίγουρο ότι και εμείς θα συναντήσουμε τον Κύριό μας  Ιησού, είτε μετά την απόθεση του φθαρτού μας σκηνώματος, είτε ενώ ζούμε, μεταμορφούμενοι  και αρπαγησόμενοι, σε απάντησή Του στις νεφέλες στον αέρα (Α΄ Θεσσαλονικείς, δ΄:13-18). Αμήν!

 

 


«…διότι οι ζώντες κατά την σάρκα τα της σαρκός φρονούσιν, οι δε κατά το πνεύμα τα του πνεύματος. Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος∙ το δε φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη» (Ρωμαίους,η΄:5,6).

Μέσα  στην Αγία Γραφή υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές για το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το Άγιο Πνεύμα και  για το ρόλο Του, στη ζωή του ανθρώπου και της εκκλησίας. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ο Πατέρας Θεός θέλει δια του Αγίου Πνεύματος να πλησιάσει κάθε άνθρωπο, με σκοπό να πιστέψει  σ’ Αυτόν και στον Υιό Του Ιησού Χριστό, έτσι ώστε να Τον αναγεννήσει και να τον κάνει παιδί Του. Στη συνέχεια  θέλει σαν καλός Πατέρας, μέσω του Αγίου Πνεύματος να έχει καθημερινή σχέση με τα παιδιά Του και να τα βοηθάει παρέχοντας τα απαραίτητα εφόδια στη δύσκολη  πορεία τους προς την Βασιλεία των Ουρανών.

Πιο αναλυτικά λέμε ότι το Άγιο Πνεύμα θέλει να διδάξει στο παιδί του Θεού το δικό Του το φρόνημα, το οποίο ευαρεστεί τον Πατέρα Θεό. Είναι αναγκαίο καλό για τον άνθρωπο του Θεού να φρονεί αυτά που θέλει ο Θεός και να ζει έχοντας  συνεχή κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, έτσι ώστε να έχει τον καρπό Του και να μη εκτελεί το φρόνημα της σάρκας (Γαλάτας,ε΄:16-24).

Το Άγιο Πνεύμα δίνει την εξ’ ‘ύψους δύναμη’ (Λουκάς, κδ΄:49) που χρειάζεται ο αναγεννημένος χριστιανός για να αγωνιστεί νικηφόρα τον καλό αγώνα της πίστης. Όσο ο άνθρωπος οπλίζεται με τη δύναμη που χορηγεί το Άγιο Πνεύμα τόσο ευκολότερα αντιστέκεται στις επιθυμίες της σάρκας. Προϋπόθεση για να συμβεί αυτό,  είναι το παιδί του Θεού να επιποθήσει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα του.  Ο Πατέρας Θεός γνωρίζει τις αδυναμίες της φύσης του ανθρώπου και θέλει να χορηγεί στα παιδιά Του τη δική Του δύναμη, έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν μαζί επιτυχώς τις οποιεσδήποτε δυσκολίες συναντούν στη πορεία τους με το Χριστό.

Μπορεί στην πορεία μας με τον Κύριο, κάποια περίοδο να χαλαρώνουμε και να μην έχουμε τον φόβο του Θεού όπως τον είχαμε παλιά, δηλαδή να παραμελούμε να έχουμε επικοινωνία με τον Πατέρα Θεό μέσω της δια του Αγίου Πνεύματος προσευχής και να τρεφόμαστε πνευματικά με τα λόγια Του. Τότε αναβιώνει ο παλιός μας άνθρωπος που τον είχαμε θαμμένο μέσα μας με τη δύναμη του Θεού, με  αποτέλεσμα τα έργα της σάρκας να εμφανίζονται πάλι και να επικρατούν στη ζωή μας, με άσχημες συνέπειες.

Ένα σχετικό γραφικό παράδειγμα είναι αυτό του Δαβίδ, το οποίο αναφέρουμε. Τότε τον καιρό που εκστράτευαν οι βασιλείς, ο Δαβίδ έστειλε τον αρχηγό του στρατού Ιωάβ να πολεμήσει, ενώ εκείνος έμεινε στο παλάτι του. Ένα απόγευμα, όταν σηκώθηκε από το κρεβάτι του και περπατούσε στο δώμα του παλατιού, είδε την όμορφη γυναίκα του αξιωματικού του Ουρία, να λούζεται. Ο Δαβίδ την επιθύμησε, έστειλε ανθρώπους και την έφεραν στο παλάτι του και κοιμήθηκε μαζί της, αφήνοντάς την έγκυο. Στη συνέχεια για να καλύψει την αμαρτία του, διέταξε να επιστρέψει ο Ουρίας από τη μάχη στο σπίτι του,  ώστε να κοιμηθεί με την γυναίκα του και να πιστέψει ότι το παιδί που θα γεννούσε η γυναίκα του ήταν δικό του. Όμως ο Ουρίας δεν πήγε σπίτι του γιατί σκεφτόταν τις μάχες που έδινε ο λαός του Θεού και επειδή ο Δαβίδ είδε ότι δεν πειθόταν, έστειλε επιστολή προς τον Ιωάβ να βάλει τον Ουρία στην πιο σκληρή μάχη και όταν τους επιτεθούν οι εχθροί, να στραφούν πίσω, αφήνοντας μόνο τον Ουρία, ώστε να χτυπηθεί  και να πεθάνει. Έτσι  και συνέβησαν τα γεγονότα, σκοτώθηκε ο Ουρίας και ο Δαβίδ πήρε την γυναίκα του Ουρία, σαν γυναίκα του. Ο Δαβίδ αρχικά δεν ελέγχθηκε για τις μεγάλες αμαρτίες που έκανε, όμως ο Θεός  έστειλε τον προφήτη Νάθαν, ο οποίος τον έλεγξε  με αυστηρό τρόπο και του προφήτεψε τις πολύ άσχημες συνέπειες που θα έχουν αυτές οι αμαρτίες του, στον ίδιο και στον οίκο του. Ο Δαβίδ μετάνιωσε ειλικρινά και ο Θεός δεν επέτρεψε να πεθάνει, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τον νόμο (Β΄ Σαμουήλ,ια΄:1-27,ιβ΄:1-24).

Αυτό που μπορούμε να πούμε, σαν συμπέρασμα από αυτή την ιστορία, είναι ότι αν ο Δαβίδ ηγείτο του στρατού του, όπως θα έπρεπε στις μάχες που έδινε, θα είχε αποφύγει αυτή τη μεγάλη πτώση και τις συνέπειές της. Η έλλειψη πνευματικής επαγρύπνησης εκ μέρους του Δαβίδ, έγινε αιτία να πέσει στον πειρασμό  και να κάνει αυτά που ούτε οι άπιστοι άνθρωποι κάνουν. Γι’ αυτό όταν μετανόησε, στον σχετικό με τη πτώση να΄ ψαλμό που έγραψε ο ίδιος, μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ• και πνεύμα ευθές ανανέωσον εντός μου. Μη με απορρίψης από του προσώπου σου• και το πνεύμα το άγιόν σου μη αφαιρέσης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν της σωτηρίας σου και με πνεύμα ηγεμονικόν στήριξόν με» (Ψαλμός να΄:10-12).

Σήμερα που βρισκόμαστε στην οικονομία της Καινής Διαθήκης, για τα παιδιά του Θεού, το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού αναφέρει: «Σεις όμως δεν είσθε της σαρκός, αλλά του πνεύματος, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοική εν υμίν. Αλλ' εάν τις δεν έχη το Πνεύμα του Χριστού, ούτος δεν είναι αυτού. Εάν δε ο Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν, το δε πνεύμα ζωή διά την δικαιοσύνην. Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν. Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα•  διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε• αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού. Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ' ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν• Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού.» (Ρωμαίους,η΄:9-16).

Από αυτά τα εδάφια φαίνεται καθαρά ο πρωταγωνιστικός ρόλος που πρέπει να έχει το Άγιο Πνεύμα, στη ζωή κάθε αναγεννημένου χριστιανού, στον αγώνα του κατά της αμαρτίας και για τη διατήρηση της κατά χάρη σωτηρίας.
Επί πλέον ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε:
«ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς» (Ιωάννης,ιδ΄:26). Για να συμβαίνει βέβαια αυτό, προϋπόθεση είναι η θέληση του ανθρώπου να αγωνιστεί να αποκτήσει χαρακτήρα σύμμορφο του Ιησού Χριστού και να διατηρεί τον εαυτό του κοντά στην παρουσία του Θεού, έτσι ώστε να εμπλουτίζεται συνεχώς η διάνοιά του με σκέψεις αγαθές και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος  να πράττει το θέλημα του Θεού.

Τέλος αναφέρουμε άλλα δύο εδάφια που επίσης αποδεικνύουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αγίου Πνεύματος, στο να προσευχόμαστε όπως πρέπει: «Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών• επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ' αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων•  ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων.» (Ρωμαίους,η΄:26,27).

Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Τριαδικός Θεός δεν είναι απόμακρος, αλλά θέλει να είναι κοντά σε κάθε άνθρωπο και να τον αλλάζει προς το καλύτερο, γιατί τον θέλει αιώνια κοντά Του. Γνωρίζει ότι σε πολλά φταίμε και δέχεται την προσευχή που έχει μετάνοια. Το φρόνημα του Αγίου Πνεύματος είναι προς μία ζωή  γεμάτη με ειρήνη και με όλα τα άλλα στοιχεία του καρπού Του. Σε εμάς ανήκει το να βάζουμε το εγώ μας κάτω από το θέλημα του Θεού, ώστε  να φθάσουμε να θέλουμε και  να ενεργούμε  με κύριο στόχο την επιδοκιμασία του Πατέρα Θεού (Φιλιππησίους,β΄:13). Αμήν!

 


«Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με Χριστού»    (Φιλιππησίους,δ΄:13)

Με τα λόγια αυτά ο απόστολος Παύλος εκφράζει με πλήρη επίγνωση, το εξαγόμενο συμπέρασμα από  αυτά που συνέβαιναν στη χριστιανική πορεία του, δηλαδή ότι ο ίδιος αντιμετώπιζε επιτυχώς όλες τις δοκιμασίες και τις θλίψεις, με τη βοήθεια της δύναμης που του χορηγούσε ο Ιησούς Χριστός.

Πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο και εμείς να αναρωτηθούμε, ‘Αλήθεια, έχουμε την παρρησία να λέμε και εμείς το ίδιο σήμερα ή μήπως κάτι μας εμποδίζει να το πούμε;’.  Σίγουρα θα συμφωνήσουμε ότι απέχουμε πολύ από την αφιέρωση του αποστόλου Παύλου και από τις ανάλογες με αυτή μεγάλες δοκιμασίες που  αντιμετώπισε. Όμως με βάση την προτροπή του ίδιου του αποστόλου Παύλου, ‘Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού’ (Α΄ Κορινθίους, ια΄:1), καλούμαστε όλοι όσοι έχουμε γνωρίσει τον Ιησού Χριστό, όπως  ο απόστολος Παύλος, σαν προσωπικό μας Σωτήρα, να διατυπώνουμε το ίδιο συμπέρασμα, κατά τη διάρκεια των ανάλογων με την πνευματική ηλικία και πίστη μας, απαραίτητων δοκιμασιών και θλίψεων που θα αντιμετωπίσουμε. Ακόμα και αν δεν έχουμε τη παρρησία να ομολογούμε αυτή την αλήθεια εξαιτίας των λαθών μας,  να ξέρουμε ότι όλα μπορούν να διορθωθούν γιατί η αγάπη του Πατέρα Θεού για μας είναι μεγαλύτερη από τα λάθη μας και γι’ αυτό όταν βλέπει ότι μετανοούμε για τις πτώσεις μας, μας βοηθάει να ανορθωθούμε και  συνεχίζει να μας αγαπάει.

Συνεχίζοντας θα αναφέρουμε γραφικά παραδείγματα στα οποία φαίνεται καθαρά η ενδυνάμωση του Κυρίου σε ανθρώπους δικούς Του, σε στιγμές που αυτοί βρισκόταν σε κατάσταση  πλήρους αδυναμίας ή ακόμα και θανάτου.
Είναι λογικό να ξεκινήσουμε πρώτα με εμπειρία του ίδιου του αποστόλου Παύλου, που αποδεικνύει την ενδυνάμωσή του από τον Κύριο σε στιγμές αδυναμίας και κατά συνέπεια την αλήθεια του προαναφερθέντος ισχυρισμού του. Συγκεκριμένα αναφέρουμε την περίπτωση που ο απόστολος Παύλος λιθοβολήθηκε στη Λύστρα από τους όχλους, παρόλο που προηγουμένως αυτοί είχαν δει το θαύμα της θεραπείας ενός εκ γενετής χωλού που έκανε ο Θεός δια του Παύλου. Σ’ αυτό συνέβαλλαν οι διώκτες των αποστόλων Ιουδαίοι, που με τις κατηγορίες τους ανέτρεψαν  το σκεπτικό των ανθρώπων που είδαν το θαύμα και τους έστρεψαν εναντίον του Παύλου, με αποτέλεσμα να τον λιθοβολήσουν. Στη συνέχεια  επειδή νομίζανε ότι ήταν νεκρός, τον σύρανε έξω από την πόλη και τον άφησαν. Εκεί κάτω στο χώμα και σε πλήρη αδυναμία που ήταν ο απόστολος Παύλος από τους λιθοβολισμούς, ο Κύριος τον δυνάμωσε και όταν τον περικυκλώσανε αδελφοί, σηκώθηκε, πήγε μαζί τους στην πόλη και την άλλη μέρα μαζί με τον Βαρνάβα πήγαν στη Δέρβη, όπου κήρυξαν το ευαγγέλιο (Πράξεις, ιδ΄: 8-23). Συνεπώς μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο Θεός ναι μεν επέτρεψε να λιθοβοληθεί ο Παύλος, αλλά τον θεράπευσε σωματικά και τον δυνάμωσε ψυχικά, ώστε να ολοκληρώσει το έργο που του είχε αναθέσει.

Επιπλέον αυτό που διαπιστώνουμε από αυτά τα γεγονότα είναι ότι ο εχθρός της ψυχής μας διάβολος, δεν θέλει να διακρίνουμε τα θαύματα που κάνει ο Θεός στη ζωή μας και προσπαθεί με τα όργανά του, να τα αποδώσει σε συμπτώσεις ή σε δύναμη ανθρώπου, με σκοπό να αφαιρέσει την πίστη  στην δύναμη και κατά συνέπεια στην ύπαρξη του Θεού από μέσα μας. Γι’ αυτό να έχουμε υπόψη ότι επειδή ο Τριαδικός Θεός που  εκτελεί  θαυμαστές  ενέργειες είναι αόρατος, χρειάζεται πίστη για να πούμε π.χ. ότι η θεραπεία του χωλού και  του Παύλου  που συνέβησαν στη  Λύστρα, οφείλονταν  σε ενέργειες του παντοδύναμου Τριαδικού Θεού. Άλλωστε γι’ αυτό είναι γραμμένο: « χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν• διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν» (Εβραίους, ια΄:6).

Άλλο παράδειγμα είναι αυτό της Δορκάδας, η οποία ήταν μαθήτρια του Κυρίου που ζούσε στην Ιόππη και ήταν πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών. Όμως συνέβη να ασθενήσει και να πεθάνει. Τότε οι αδελφοί έστειλαν άνδρες να φέρουν τον απόστολο Πέτρο που βρισκόταν αυτές τις μέρες κοντά στην Ιόππη, στη πόλη Λύδδα, όπου μέσω αυτού ο Θεός θεράπευσε  τον Αινέα που ήταν παράλυτος από οκτώ ετών. Ο Πέτρος πήγε, προσευχήθηκε για αυτήν, είπε λόγο και η Δορκάδα αναστήθηκε, με αποτέλεσμα να παρηγορηθούν όλοι και αυτό το  θαύμα να γίνει αιτία να πιστέψουν πολλοί στον Κύριο Ιησού Χριστό (Πράξεις, θ΄:36-43).

Η Δορκάδα ήταν παράδειγμα προς μίμηση στην εκκλησία που υπηρετούσε, αλλά συνέβη το παράδοξο να αρρωστήσει και να πεθάνει. Μεγαλύτερη αδυναμία από το θάνατο  κάποιου ανθρώπου δεν υπάρχει. Όμως εκεί που όλα φαίνονται χαμένα και αδύνατα, εκεί ο Θεός φανερώνει τη δύναμή Του, γιατί η δύναμη του Θεού δεν τελειώνει όταν τελειώνει η δική μας, αλλά Αυτός είναι ο Κύριος της ζωής και των δυνάμεων, που μας ζωοποιεί και μας ενδυναμώνει. Ο Θεός έχει σχέδιο που εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε και όλα τα εκτελεί με βάση τη δική του πρόνοια, προς το δικό μας αιώνιο συμφέρον, το οποίο είναι συνυφασμένο  με τη δόξα του Αγίου Ονόματός Του. Γι’ αυτό όπως στη περίπτωση του Λαζάρου που ανέστησε ο  Κύριος, έτσι και στη περίπτωση της Δορκάδας, ίσχυε ο λόγος του Κυρίου, ‘Αύτη η ασθένεια δεν είναι προς θάνατον, αλλ' υπέρ της δόξης του Θεού, διά να δοξασθή ο Υιός του Θεού δι' αυτής’ (Ιωάννης, ια΄:4), μια αλήθεια που και στις δύο περιπτώσεις αποδείχθηκε από το γεγονός ότι αυτά τα θαύματα έκαναν πολλούς να πιστέψουν στον Κύριο Ιησού Χριστό.

Στον προφήτη Ησαΐα διαβάζουμε:«Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας, ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάμνει; δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού. Δίδει ισχύν εις τους ητονημένους και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους. Και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάμει, και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν• αλλ' οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών• θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί• θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει• θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει» (Ησαΐας,μ΄:28-31).

Στις δύσκολές μέρες που περνάμε είναι φανερή η ψυχική  αδυναμία και ατονία των ανθρώπων ακόμα και των νέων και τα ψυχολογικά προβλήματα πολλά. Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι η αιτία της ψυχικής αδυναμίας και ατονίας των ανθρώπων είναι η απιστία ή η νοθευμένη πίστη στον Κύριο Ιησού  Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, η δε λύση στο πρόβλημα της σωστής επιβίωσης είναι να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιό Του, προσμένοντάς Τον, όπως οι πέντε φρόνιμες παρθένες της παραβολής. Αυτό ισχύει διότι ο Ιησούς Χριστός θα ανανεώνει τις δυνάμεις μας, ώστε να έχουμε συνεχώς καρποφόρα ζωή, σύμφωνα με το λόγο Του: « Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5). Μένουμε μέσα στον Κύριο και Αυτός μένει μέσα μας, πιστεύουμε σημαίνει ότι διατηρούμε συνεχή επαφή μαζί Του, αφενός στο προσωπικό μας ταμείο, δηλαδή προσευχόμενοι δια του Αγίου Πνεύματος και μελετώντας και εκτελώντας  το λόγο Του και αφετέρου συμμετέχοντας στις συναθροίσεις της εκκλησίας που μας έχει προσθέσει, σύμφωνα με το απ’ Αυτόν ειρημένο: «…Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Ματθαίος, ιη΄:20).

Συνοψίζοντας λέμε ότι αν ενώ θέλουμε να κάνουμε το θέλημα του Κυρίου, νιώθουμε αδύναμοι μπροστά σε ένα πρόβλημα, τότε ο καθένας μας ας λέει όπως ο απόστολος Παύλος: «…όταν ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός» (Β΄ Κορινθίους, ιβ΄:10) και να πιστεύουμε ότι ο Κύριος  θα μας δώσει τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα και ότι θα δώσει τη λύση, όταν και όπως Αυτός θέλει (Α΄ Κορινθίους, ι΄:13). Τα πάντα που πρέπει να κάνουμε, μπορούμε να τα κάνουμε δια της δυνάμεως του Ιησού Χριστού και αυτό θα το διαπιστώνουμε κάθε φορά που θα αντιμετωπίζουμε πειρασμούς και θα ζητάμε ένθερμα και με πίστη, ενδυνάμωση από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αμήν!

 


«Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην∙ διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών»(Α΄ Πέτρου,δ΄:8)

Η αγάπη που οφείλουμε να έχουμε ο ένας για τον άλλο, είναι κάτι που ζήτησε ο ίδιος ο Κύριος από τους μαθητές του, όταν τους είπε «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους∙ καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάννης,ιγ΄:34). Βέβαια η αγάπη είναι το βασικό γνώρισμα της φύσης του Κυρίου, επειδή σαν Θεός είναι αγάπη, την οποία αγάπη απέδειξε και φανέρωσε με την ενανθρώπηση, το έργο και τη θυσία Του πάνω στο σταυρό του Γολγοθά. Ο Κύριος αγάπησε  όλο τον κόσμο και με τη θυσία Του στο σταυρό του Γολγοθά, ικανοποίησε ταυτόχρονα αφενός τη δικαιοσύνη του Πατέρα Θεού πληρώνοντας σαν αναμάρτητος για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων  και αφετέρου την αγάπη Του, δίνοντας αιώνια ζωή σε όσους μετανοούν για τις αμαρτίες τους και πιστεύουν σ’ Αυτόν.

Είναι συνεπώς αυτονόητο ότι ο Πατέρας Θεός να θέλει και τα αναγεννημένα παιδιά Του, να Του μοιάσουν και να αγαπάνε  και αυτά τα εν Χριστώ αδέλφια  τους, αλλά και όλους τους ανθρώπους, ακόμα και τους εχθρούς τους. Άλλωστε η αγάπη που πρέπει να έχουμε ο ένας για τον άλλον είναι το κύριο  χαρακτηριστικό γνώρισμα που οι άλλοι θα διακρίνουν σε εμάς, για να παραδεχθούν ότι είμαστε μαθητές του Ιησού Χριστού (Ιωάννης,ιγ΄:35). Επί πλέον, αυτή η αγάπη πρέπει να διατηρείται ένθερμη, ώστε να μη ανήκουμε σ’ αυτούς για τους οποίους ο Κύριος προφητικά αναφέρει:‘επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή’ (Ματθαίος, κδ΄:12).

Συνεχίζοντας, θα αναφέρουμε γραφικά παραδείγματα και οδηγίες σχετικά  με  το  πώς  η αγάπη καλύπτει πλήθος  αμαρτιών. 
Αρχικά αναφέρουμε την περίπτωση του Νώε, όταν μετά τον κατακλυσμό, μέθυσε από τον οίνο που παρήγαγε από τον αμπελώνα που φύτεψε και γυμνώθηκε μέσα στη σκηνή του. Εκεί τον είδε ο γιος του Χαμ και ενημέρωσε τα αδέλφια του  Σήμ και Ιάφεθ, για την γύμνωση του πατέρα τους. Τότε ο Σήμ και ο Ιάφεθ πήραν το ένδυμα του πατέρα τους, το βάλανε πίσω από την πλάτη τους και προχωρώντας πισώπλατα προς τον πατέρα τους,  τον σκέπασαν  με αυτό,  χωρίς να τον δουν γυμνό. Όταν στη συνέχεια ο Νώε ανάνηψε από τη μέθη και πληροφορήθηκε το γεγονός, ευλόγησε τον  Σήμ και τον Ιάφεθ ενώ ο Χάμ έλαβε κατάρα (Γένεσις,θ΄:20-27).

Αυτό που μας διδάσκει αυτή η ιστορία είναι ότι τη πνευματική ‘γύμνωση’ των αδελφών μας, εξαιτίας απερίσκεπτης πτώσης τους σε κάποια αμαρτία, δεν είναι καλό να την παρατηρούμε και να τη σχολιάζουμε σε άλλους με  κριτική ή ειρωνική διάθεση, αλλά ο σκοπός μας πρέπει να είναι να την καλύπτουμε δείχνοντας έμπρακτα την αγάπη μας. Δεν μας έβαλε ο Πατέρας Θεός κριτές των αδελφών μας, αλλά μελετητές του λόγου Του και εκτελεστές του θελήματός Του. Διαβάζουμε σχετικά στο Ευαγγέλιο: «Μη καταλαλείτε αλλήλους, αδελφοί. Όστις καταλαλεί αδελφόν και κρίνει τον αδελφόν αυτού, καταλαλεί τον νόμον και κρίνει τον νόμον και εάν κρίνης τον νόμον, δεν είσαι εκτελεστής του νόμου, αλλά κριτής.Εις είναι ο νομοθέτης, ο δυνάμενος να σώση και να απολέση• συ τις είσαι όστις κρίνεις τον άλλον;» (Ιακώβου,ε΄:11-12).

Επίσης  στην ίδια επιστολή διαβάζουμε: «Αδελφοί, εάν τις μεταξύ σας αποπλανηθή από της αληθείας, και επιστρέψη τις αυτόν, ας εξεύρη ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν από της πλάνης της οδού αυτού, θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών» (Ιακώβου,ε΄:19-20). Δηλαδή η αγάπη που καλύπτει αμαρτίες, εκδηλώνεται και όταν θέλουμε να επιστρέψουμε κάποιον από μια πλάνη στην οποία βρίσκεται. Μπορεί κάποιος αδελφός μας, σε κάποια φάση της πνευματικής του πορείας που δεν πρόσεξε, να εκτραπεί σε λάθος κατεύθυνση και να μην ακολουθεί την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση μπορεί ένας πνευματικός αδελφός  να δείξει την αγάπη του, ενεργώντας και μιλώντας του με την οδηγία και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έτσι ώστε να τον βοηθήσει να επιστρέψει στη σωστή πορεία  και  να σωθεί από  τον αιώνιο θάνατο. Γι’ αυτό το έργο, ο Κύριος χρησιμοποιεί αφιερωμένους εργάτες, όπως χρησιμοποίησε τον απόστολο Ιωάννη στο να γράψει την Αποκάλυψη και να μιλήσει στον κάθε ποιμένα που δεν βάδιζε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μετανοήσει για αμαρτίες, να αποβάλλει ψευδοδιδασκαλίες και να επιστρέψει στη πρώτη αγάπη. Ο Θεός θέλει να σώσει και όχι να απολέσει, γι’ αυτό δίνει ευκαιρίες ώστε να σωθούν αυτοί που πλανιούνται. Ο έλεγχος του  Κυρίου δεν είναι προς κατάκριση αλλά προς επανόρθωση και  οικοδομή.

Επιπλέον  και ο Ιούδας στην επιστολή του αναφέρει: «άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός» (Ιούδα,α΄:23). Χρειάζεται και σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδική μεταχείριση από αφιερωμένους εργάτες του Θεού, ώστε να εκτελέσουν σωστά αυτό το δύσκολο έργο, να βγάλουν δηλαδή ψυχές από τη φωτιά της αμαρτίας και να τις φέρουν στον Ιησού Χριστό.

Ακόμη αναφέρουμε την περίπτωση όπου ο απόστολος Παύλος παρακαλεί στην ομώνυμη επιστολή του τον Φιλήμονα να δεχτεί τον Ονήσιμο, ο οποίος κάποτε μπορεί να αδίκησε τον Φιλήμονα αλλά αργότερα αναγεννήθηκε από τον λόγο του αποστόλου Παύλου, μαζί με τον οποίο ήταν φυλακισμένος. Επιπλέον ο Παύλος του ζητάει να γίνει αποκατάσταση και σε οτιδήποτε τον αδίκησε ή του οφείλει να το χρεώσει σ’ αυτόν (Φιλήμονα,α΄:1-25). Αποτελεί λοιπόν απόδειξη αγάπης το να δεχθούμε στη ζωή μας και να συγχωρέσουμε αυτούς που κάποτε μας είχαν βλάψει, αλλά στο πέρασμα του χρόνου ο Κύριος  εργάστηκε τις καρδιές τους, πίστεψαν σ’ Αυτόν και αναγεννήθηκαν. Όπως ο Κύριος όταν μετανοούμε και Τον επικαλούμαστε, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία, καλούμαστε και εμείς να ξεχνάμε τα πταίσματα των άλλων σε εμάς, δείχνοντας εμπράκτως ότι τους δεχόμαστε και τους συγχωρούμε. Αυτό αρέσει στον Κύριο και όταν μας βλέπει να γινόμαστε μιμητές Του, θα αυξηθεί η χάρη Του πάνω μας και θα δούμε πιο ενεργό το χέρι Του στη ζωή μας, επειδή η καρδιά μας έχει πάρει την θέση που Αυτός θέλει να έχει.

Αντίθετα αν εμείς δεν συγχωρούμε, μοιάζουμε με τον οφειλέτη των μυρίων ταλάντων της παραβολής, ο οποίος ήθελε να βάλει στη φυλακή ένα συνάδελφό του που του όφειλε ένα μικρό ποσό, ενώ στον ίδιο είχε χαρίσει το αφεντικό του ένα πάρα πολύ μεγαλύτερο χρέος. Το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς ήταν το αφεντικό του να ακυρώσει τη διαγραφή του χρέους του και να τον παραδώσει στους βασανιστές μέχρι να το ξεπληρώσει. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει παρόμοια δική μας συμπεριφορά, όπως μας λέει ο ίδιος ο Κύριος: ‘Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς, εάν δεν συγχωρήσητε εκ καρδίας σας έκαστος εις τον αδελφόν αυτού τα πταίσματα αυτών (Ματθαίος,ιη΄:21-35).

Τέλος αναφέρουμε τη περίπτωση του Ιώβ που ενώ δεν είχε θεραπευτεί ακόμα από το κακό έλκος που είχε, υπάκουσε στο λόγο του Κυρίου και προσευχήθηκε για τη συγχώρεση των φίλων του, που τον κατηγορούσαν άδικα ότι οι συμφορές που τον βρήκαν οφειλόταν σε αμαρτίες που έκανε. Η αγάπη του Ιώβ κάλυψε την αφροσύνη των φίλων του,  απέτρεψε την καταδίκη τους και επιπλέον ωφέλησε  και τον ίδιο, σύμφωνα με το γραμμένο: ‘Και έστρεψεν ο Κύριος την αιχμαλωσίαν του Ιώβ, αφού προσηυχήθη υπέρ των φίλων αυτού•’ (Ιώβ,μβ΄:7-10).

Συνοψίζοντας λέμε ότι όταν ζούμε έχοντας συνεχή κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, τότε όσο περισσότερο γεμίζουμε με το Άγιο Πνεύμα, τόσο περισσότερο θα γεμίζουμε με αγάπη που είναι μέρος του καρπού Του. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να συγχωρούμε αυτούς που μας βλάπτουν και να ενεργούμε με στόχο να τους βοηθήσουμε να επικαλεστούν τον Κύριο για να καθαριστούν από τις αμαρτίες τους.  Μόνο τότε η αγάπη μας θα καλύπτει εξαλείφοντας τις αμαρτίες και όχι μόνο θα τις σκεπάζει.  Να θυμόμαστε πάντα τί έκανε  ο Θεός σε εμάς  και πάντα με τη βοήθειά Του, να πράττουμε και εμείς το ίδιο στους άλλους. Αμήν!

 

 

«…Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; Δεν είναι εδώ αλλά ανέστη ενθυμήθητε πως ελάλησε προς εσάς, ενώ ήτο έτι εν τη Γαλιλαία, λέγων ότι πρέπει ο Υιός του ανθρώπου να παραδοθή εις χείρας ανθρώπων αμαρτωλών και να σταυρωθή και την τρίτην ημέραν να αναστηθή» (Λουκάς,κδ΄:5-7).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του,  έλεγε στους μαθητές Του ότι έπρεπε να πάθει πολλά, να καταφρονηθεί από τους πρεσβυτέρους, αρχιερείς και γραμματείς, να θανατωθεί και την τρίτη μέρα να αναστηθεί (Μάρκος, η΄:31). Αυτό διότι έτσι θα εκπλήρωνε  την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Πατέρα Θεού και θα έδινε τη δυνατότητα της κατά χάρη σωτηρίας, σε κάθε άνθρωπο αμαρτωλό που μετανοεί και  πιστεύει σ’ Αυτόν. Η ανάσταση του Κυρίου είχε προφητευθεί, όπως διαβάζουμε στη Παλαιά Διαθήκη: «Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν». Αυτά τα λόγια τα είπε προφητικά ο πατριάρχης Δαβίδ και  σύμφωνα με την ερμηνεία του αποστόλου Πέτρου, ‘προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω άδη ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν’ (Πράξεις,β΄:27,31). Άλλη γραμμένη στο λόγο του Θεού σχετική προφητεία του Δαβίδ, είναι όταν λέει: «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα∙ ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι συ∙ εγώ σήμερον σε εγγένησα» (Ψαλμός β΄:7). Σύμφωνα με την ερμηνεία του αποστόλου Παύλου και αυτά τα προφητικά λόγια αναφέρονται στην ανάσταση του Κυρίου Ιησού (Πράξεις,ιγ΄:33-34).

Όταν οι γυναίκες πήγαν  να αλείψουν με μύρα το νεκρό σώμα του Κυρίου, δυο άγγελοι τις ρώτησαν γιατί ζητούν έναν ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς και τις ενημέρωσαν ότι αναστήθηκε ο Κύριος. Στη συνέχεια ο Κύριος φανερώθηκε αναστημένος στις μυροφόρες γυναίκες, στους αποστόλους, στους δύο που πήγαιναν προς Εμμαούς και στους οποίους εξήγησε τα γραμμένα  στη Παλαιά Διαθήκη τα σχετικά  με το λυτρωτικό Του έργο και τελικά σε πάνω από 500 αδελφούς. Το ότι ο αναστημένος Κύριος φανέρωσε τον εαυτό Του ζώντα σε όλους όσους τον αγάπησαν, σημαίνει ότι και σήμερα ο Κύριος μπορεί να αποδείξει τον εαυτό Του ότι είναι ζωντανός σε οποιονδήποτε πιστέψει και τον επικαλεστεί. Μόνο  οι ενέργειες του Κυρίου προσωπικά σε κάθε ειλικρινή εκζητητή της αλήθειας, μπορεί να τον βεβαιώσουν, ότι ο Κύριος είναι αναστημένος και να εννοήσει ότι η Αγία Γραφή είναι ο γραμμένος λόγος του Θεού  και  ότι παίζει το ρόλο της πυξίδας και της απαραίτητης πνευματικής τροφής στη ζωή του (Ματθαίος, δ΄:4).

Ο αναστημένος  Κύριος Ιησούς ενεργεί και ας μη τον βλέπουμε. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε προαναγγείλει ότι ο Κύριος θα βαπτίζει ‘εν Πνεύματι Αγίω και πυρί’ (Ματθαίος,γ΄:11). Αυτή η προφητεία του Ιωάννη εκπληρώθηκε πρώτη φορά την ημέρα της Πεντηκοστής σε περίπου 120 μαθητές του Κυρίου. Τότε όλοι ήταν ομοθυμαδόν στον ίδιο τόπο και ήρθε ήχος από τον ουρανό σαν βίαιος άνεμος, φάνηκαν σαν γλώσσες φωτιάς πάνω στον καθένα τους, πληρώθηκαν όλοι με το Άγιο Πνεύμα και μιλούσαν ξένες γλώσσες (Πράξεις,β΄:1-4), οι οποίες αποτελούν ένα από τα  σημεία που ακολουθούν αυτούς που θα πιστέψουν στον Κύριο (Μάρκος, ις΄:17). Αυτή η θαυμαστή επαγγελία του Κυρίου, αποτελεί απόδειξη της αναστάσεως Του και της επανόδου Του στον Ουρανό (Ιωάννης, ις΄:7). Σύμφωνα δε με τη προτροπή του αποστόλου Πέτρου, στο συγκεντρωμένο πλήθος τη μέρα της Πεντηκοστής που αναφέρουμε: ‘Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών’(Πράξεις,β΄:27,31), φαίνεται καθαρά ότι αφορά και όλους τους ανθρώπους που προσκαλεί ο Κύριος σήμερα.

Ο Κύριος με την ανάστασή Του έγινε απαρχή των κεκοιμημένων (Α΄ Κορινθίους, ιε΄:20) και πρωτότοκος μεταξύ των νεκρών (Κολοσσαείς,α΄:18). Έτσι  όπως  έγινε  η δική Του  ανάσταση  θα  γίνει  ομοίως  και  η  ανάσταση εκείνων που πέθαναν με τη πίστη του Χριστού στη καρδιά τους, η οποία θα λάβει χώρα κατά την αποκαλούμενη μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών, ‘αρπαγή της εκκλησίας’. Διαβάζουμε σχετικά: «επειδή αυτός ο Κύριος θέλη καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον∙ έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα∙ και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς,δ΄:16-17). Όπως διαπιστώνουμε κατά το φοβερό αυτό γεγονός, προηγείται η ανάσταση των αποθανόντων εν Χριστώ και μετά  γίνεται η αρπαγή των ζώντων ανθρώπων του Θεού οι οποίοι κάνουν το θέλημά Του. Σε όλους αυτούς ο Κύριος θα δώσει καινούργιο άφθαρτο σώμα, αναστάσιμο, για να ζουν μαζί Του αιώνια, στη Βασιλεία των Ουρανών.
Το ότι ο Κύριος πέθανε στη θέση μας, σημαίνει ότι όσοι δεχόμαστε αυτή τη θυσία, θα πρέπει να «πεθάνουμε» ως προς το σώμα των αμαρτιών μας, ώστε να «αναστηθεί» ένα καινούργιο σώμα με νέο πνεύμα που θα επιθυμεί να κάνει το θέλημα του Θεού, χωρίς τις πράξεις και τις επιθυμίες του παλιού ανθρώπου. Αυτό γίνεται όταν ο άνθρωπος ‘γεννιέται άνωθεν’ από τον Πατέρα Θεό και στη συνέχεια παίρνει απόφαση να βαπτιστεί στο νερό. Διαβάζουμε σχετικά: «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζώην.  Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας•  διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας. Εάν δε απεθάνομεν μετά του Χριστού, πιστεύομεν ότι και θέλομεν συζήσει μετ' αυτού, γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών δεν αποθνήσκει πλέον, θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον. Διότι καθ' ο απέθανεν, απέθανεν άπαξ διά την αμαρτίαν, αλλά καθ' ο ζη, ζη εις τον Θεόν. Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμαίους,ς΄:3-4).

Το ότι ο Πατέρας Θεός ανάστησε  τον Κύριο, αποδεικνύει ότι ο Κύριος δεν είχε πράξει αμαρτία, ώστε ο θάνατος και ο άδης να είχαν εξουσία πάνω Του. Όμως ο Κύριος είναι ο μόνος αναμάρτητος, γι’ αυτό άλλωστε είναι ο μόνος σωτήρας. Όλοι όσοι έχουμε αναγεννηθεί από τον Πατέρα Θεό, θα εξακολουθούμε σαν άνθρωποι να φταίμε σε πολλά. Γι’ αυτό καλό είναι να έχουμε υπόψη και να εφαρμόζουμε το γραμμένο: ‘Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας’ (Α΄ Ιωάννου, α΄:8,9). Μόνο τότε θα εξακολουθούμε να κρατάμε την αιώνια ζωή που μας έδωσε με τη θυσία και ανάστασή Του ο Κύριος, έτσι ώστε να μη περάσουμε από κρίση αλλά να μεταβούμε από το θάνατο στη αιώνια ζωή της Βασιλείας των Ουρανών.

 
Περισσότερα Άρθρα...

Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής. (Αποκάλυψις Ιωάννου ιβ' 27)