«Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα∙ ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5).
«Ο δε Κύριος είθε να κατευθύνη τας καρδίας σας εις την αγάπην του Θεού και εις την προσδοκίαν του Χριστού» (Β΄ Θεσσσαλονικείς, γ΄:5).
Το καινούργιο έτος ήρθε και όλοι ευχόμαστε ‘καλή χρονιά’, εννοώντας να πάνε όλα καλά για μας, για τις οικογένειές μας και γενικά για όλο τον κόσμο. Όμως έχουν ήδη περάσει δύο χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, έχουμε ζήσει πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις με παρατεταμένα lockdown και πολλούς νεκρούς και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο μέσον της νέας πολύ μεταδοτικής μετάλλαξης ‘όμικρον’, με τους ειδικούς να δηλώνουν ότι βλέπουν κάποιο ‘φως στο τούνελ’ με την προϋπόθεση του γενικευμένου εμβολιασμού. Βέβαια πιστεύουμε, όπως είναι γραμμένο ότι 'Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής' (Ιακώβου,γ΄:17), αλλά επίσης πιστεύουμε ότι θα εκπληρώνονται αυτά που ο ίδιος ο Κύριος αναφέρει, όπως ‘θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους• πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων’ (Ματθαίος,κδ΄:7,8).
Σίγουρα οι ευχές είναι καλές, αλλά για να εκπληρωθούν στη ζωή μας, αυτό που συστήνουμε σε όσους λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, είναι να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά προς τον Ύψιστο Θεό και τις ευχές μας να τις κάνουμε προσευχές ώστε Εκείνος να αναλάβει τα πάντα. Είναι αναγκαίο καλό να διατηρούμε επαφή με τον αληθινό Θεό, για να διακρίνουμε τις ενέργειές Του στη ζωή μας και για να λαμβάνουμε δύναμη Πνεύματος Αγίου, ώστε να αγωνιστούμε τον καλό αγώνα της πίστης μέχρι τέλους.
Αυτή τη χρονιά ας επιδιώξουμε να έρθουμε πιο κοντά στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, γιατί μόνο ενωμένοι μαζί Του θα καρποφορήσουμε τον πνευματικό καρπό που Αυτός θέλει να φέρουμε στη ζωή μας και θα αντέξουμε τις όποιες δοκιμασίες θα έρθουν σε εμάς και στην οικογένειά μας. Να θυμόμαστε τον Ιώβ, ο οποίος δεν χάλασε τη σχέση του με τον Κύριο αλλά υπέμεινε τις μεγάλες δοκιμασίες που τον βρήκαν, διατήρησε την πίστη του στο Θεό και στο τέλος ο Κύριος τον αντάμειψε.
Προσπαθώντας με τη βοήθεια του λόγου του Κυρίου να εξηγήσουμε πώς πλησιάζουμε τον Κύριο και παραμένουμε ενωμένοι μαζί Του, λέμε τα εξής: Στην παραβολή των δέκα παρθένων που ο Κύριος είπε, βλέπουμε ότι ενώ και οι δέκα εξήλθαν για να προϋπαντήσουν τον νυμφίο, μόνο οι πέντε φρόνιμες παρθένες λάβανε εφεδρικό λάδι στα αγγεία τους, το οποίο ήταν απαραίτητο για να παραμένουν οι λαμπάδες τους αναμμένες, στην περίπτωση που ο νυμφίος θα βράδυνε να έλθει. Γεγονός που συνέβη, με αποτέλεσμα οι μωρές παρθένες να ζητήσουν από το εφεδρικό λάδι των φρόνιμων, οι δε φρόνιμες να αρνηθούν να δώσουν φοβούμενες μήπως δεν φθάσει και γι’ αυτές και χρησιμοποιώντας το λάδι τους, προϋπάντησαν με αναμμένες τις λαμπάδες τον νυμφίο και εισήλθαν μαζί του στους γάμους. Οι δε μωρές όταν επέστρεψαν αφού αγόρασαν λάδι, βρήκαν την πόρτα κλειστή και στην επίκλησή τους στον Κύριο να ανοίξει και σ’ αυτές, ο Κύριος απάντησε ότι δεν τις γνωρίζει (Ματθαίος, κε΄:1-14).
Από την παραβολή αυτή, λέμε σαν γνώμη, ότι ο επιπόλαιος τρόπος που σκέφτηκαν και ενήργησαν οι πέντε μωρές παρθένες, έχει να κάνει με το χρονικό όριο που έθεσαν στην προσδοκία του νυμφίου. Δεν πίστευαν ότι μπορεί να βραδύνει, γι’ αυτό θεώρησαν περιττό το εφεδρικό λάδι. Δεν φαίνεται να ήταν λόγω οικονομίας ή οκνηρίας, μιας που στη συνέχεια ήταν πρόθυμες να κοπιάσουν και να πάνε να αγοράσουν. Από την άλλη η σοφία των φρόνιμων παρθένων έγκειται πρώτα στο ότι έλαβαν υπόψη την περίπτωση να βραδύνει ο νυμφίος και πήραν εφεδρικό λάδι μαζί τους και στη συνέχεια στο ότι διέκριναν ότι η εντολή του Κυρίου,‘Εις τον ζητούντα παρά σου δίδε και τον θέλοντα να δανεισθή από σου μη αποστραφής’, (Ματθαίος, ε΄:42), εφαρμόζεται με την προϋπόθεση να λύνει το πρόβλημα επάρκειας του ζητούντα, χωρίς να δημιουργεί ανεπάρκεια στον δίδοντα και δεν έδωσαν από το λάδι τους, στις μωρές παρθένες που τις ζήτησαν.
Έτσι και σήμερα, όσοι λέμε ότι περιμένουμε τον Κύριο, καλό είναι να μη βάζουμε χρονικά όρια στη προσδοκία Του, αλλά να ετοιμαζόμαστε κάθε μέρα, προσευχόμενοι δια του Πνεύματος, μελετώντας και εκτελώντας τον λόγο Του και έχοντας προ οφθαλμών την προτροπή Του: ‘γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου’ (Ματθαίος,κδ΄:44).
Ο πνευματικός αγώνας γίνεται αρεστός στον Κύριο όταν Αυτός είναι προτεραιότητα σε εμάς, χωρίς να βάζουμε υποκατάστατα στη σχέση μας μαζί Του. Επίσης το να μην αγωνιζόμαστε νόμιμα ή το να αγωνιζόμαστε αμελώς, δεν μας συμφέρει γιατί είναι γραμμένο: ‘Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή’ (Β΄ Τιμόθεον, β΄:5). Ο νόμιμος πνευματικός αγώνας συνεπάγεται σωστή εξαγορά του χρόνου, η οποία απαιτεί κόπο, αφιέρωση, αυταπάρνηση και διαρκή εκζήτηση των πνευματικών, ώστε να ανανεώνεται ο εσωτερικός μας άνθρωπος και να αυξάνεται η επιθυμία της έλευσης του Κυρίου μέσα μας.
Όσοι πιστεύουμε ότι είναι πλησίον η ημέρα του Κυρίου, καλό είναι να βάλουμε στην καρδιά μας την προτροπή του Κυρίου, “ …ο δίκαιος ας γείνει έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνει έτι άγιος” (Αποκάλυψις,κβ΄:11). Γραφικά παραδείγματα ανθρώπων που περίμεναν του Κύριο, στην πρώτη έλευσή Του, είναι αυτά του Συμεών και της Άννας. Ο Συμεών ήταν ένας άνθρωπος δίκαιος, ευλαβής και Άγιο Πνεύμα ήταν μέσα του. Σε αυτόν είχε αποκαλυφθεί από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πεθάνει μέχρι να δει τον Ιησού Χριστό. Δεν ξέρουμε πόσος χρόνος πέρασε από τότε που του ειπώθηκε η υπόσχεση, αλλά με βάση το ήταν δίκαιος, μπορούμε να πούμε ότι φρόντιζε να υπακούει στις εντολές του Κυρίου και να εκτελεί το θέλημα του Θεού στην καθημερινότητά του, μιας και μόνο με αυτή την προϋπόθεση ενεργεί η χάρη του Θεού και γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος. Επίσης, φρόντιζε να είναι και ευλαβής, δηλαδή να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος με φόβο Θεού, λογίζεται ως σοφός, μιας και ‘Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου•’. Όσο αφορά την Άννα λέμε, ότι μετά τον θάνατο του άντρα της, εξαγόραζε τον καιρό της με νηστείες και προσευχές, έχοντας σαν προτεραιότητα να πηγαίνει εκεί που ήταν η παρουσία του Θεού.
Έτσι και εμείς σήμερα, να έχουμε υπόψη ότι η σωστή εξαγορά του χρόνου εκ μέρους μας, αποδεικνύεται από το πόσο εφαρμόζουμε τα γραμμένα,
‘Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου’(Λουκάς, κα΄:36), ‘Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού’(Β΄ Κορινθίους,ζ΄:1) και ‘ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν’(Εβραίους,ι΄:24).
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι για να είναι ευλογημένο και καρποφόρο το νέο έτος, αυτή την πανδημία που περνάμε, να τη δούμε σαν μια ευκαιρία που μας δίνει ο Θεός, να συλλογιστούμε εξετάζοντας το πνευματικό μας περπάτημα και να διακρίνουμε τις λάθος προτεραιότητες που έχουμε στη ζωή μας, έτσι ώστε να επανακαθορίσουμε τους στόχους μας και να διορθώσουμε την πορεία μας προς το θέλημα του Κυρίου. Αμήν!
«Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα• ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:16).
«Εξεύρομεν δε ότι ο Υιός του Θεού ήλθε, και έδωκεν εις ημάς νόησιν, δια να γνωρίζωμεν τον αληθινόν∙ και είμεθα εν τω αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ∙ ούτος είναι ο αληθινός Θεός, και η ζωή η αιώνιος»(Α΄Ιωάννου,ε΄:20).
Τα Χριστούγεννα κάθε χρόνο γιορτάζονται στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις χριστιανικές χώρες στις 25 Δεκεμβρίου. Οι σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις ξεκινούν πολλές μέρες νωρίτερα και περιλαμβάνουν στολισμούς καταστημάτων, σπιτιών και πλατειών με χριστουγεννιάτικα δένδρα και φωτάκια, όπως μουσικές και κοινωνικές εκδηλώσεις με χριστουγεννιάτικους ύμνους, τραγούδια αλλά και επισκέψεις και προσφορές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Σε πολλούς ανθρώπους υπάρχει ευχάριστη διάθεση να γιορτάζουν με τα αγαπημένα πρόσωπα και τους καλεσμένους στο σπίτι τους και έτσι τα Χριστούγεννα αποτελούν μια εορτή της χαράς, των ευχάριστων παρεών, των φωτογραφιών, των παραδοσιακών φαγητών, των δώρων, των προσφορών και γενικά δίνουν την αίσθηση μιας πολύ όμορφης εικόνας που συνδέεται κυρίως με όλα όσα προαναφέραμε.
Σίγουρα όλα αυτά είναι καλά, αλλά δεν είναι καλό να λειτουργούν σαν υποκατάστατο της ικανοποίησης της ζωτικής σημασίας ανάγκης του ανθρώπου, για γνωριμία και ουσιαστική επικοινωνία με τον Υιό του Θεού Ιησού Χριστό. Δηλαδή η γιορτή των Χριστουγέννων θα έπρεπε να είναι βασικά γιορτή δοξολογίας, ευχαριστίας και υμνωδίας προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού σαν ένα «ευχαριστώ» για την αιώνια ζωή που μας χαρίζει δωρεάν, η δε καλή διάθεση και η χαρά, να αποτελούν απόρροια πρώτα της ενέργειας του Πατέρα Θεού που ευαρεστείται στην ευχαριστία μας και μετά της δικής μας προσφοράς στον πλησίον.
Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σαν άνθρωπος, έλαβε δούλου μορφή και υπακούοντας στο θέλημα του Ουράνιου Πατέρα, οδηγήθηκε στον σταυρικό θάνατο και όντας αναμάρτητος, με το δικό Του θάνατο πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Με το θάνατό και την ανάστασή Του νίκησε την εξουσία του σκότους και έτσι αυτός που πιστεύει σ’ Αυτόν λαμβάνει αιώνια ζωή και σώζεται από την αιώνια απώλεια.
Μόνο ο Κύριος μπόρεσε να ανοίξει τον δρόμο της συμφιλίωσης με τον Πατέρα Θεό, γιατί μόνο Εκείνος μπόρεσε να ικανοποιήσει με τη θυσία Του, τη δικαιοσύνη του Θεού που επέβαλλε τη τιμωρία του ενόχου και ταυτόχρονα την αγάπη Του που ήθελε τη συγχώρηση και σωτηρία του. Γι’ αυτό άλλωστε είναι γραμμένο για τον Κύριο: ‘Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία• διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν’(Πράξεις, δ΄:12).
Ήταν θέλημα του Πατέρα Θεού να γίνει η συμφιλίωση του μετανοημένου αμαρτωλού μαζί Του, για να δείξει την αγάπη του προς αυτόν με τελικό σκοπό να τον κάνει παιδί Του και να ζει μαζί Του και σ’ αυτή τη ζωή και εις τους αιώνας των αιώνων. Αυτή η συμφιλίωση δεν είναι για μια φορά μόνο αλλά αφορά τη καθημερινή σχέση του πιστού με τον Πατέρα Θεό ώστε να μην μπουν υποκατάστατα της παρουσίας του Θεού στην ζωή του, αλλά η ίδια η παρουσία του Θεού να είναι φανερή στη ζωή του, σαν αναγεννημένου χριστιανού, μέσω του καρπού του Αγίου Πνεύματος.
Όπως ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και γεννήθηκε σε ένα στάβλο με ακαθαρσίες ζώων, έτσι μπορούμε να πούμε, γεννιέται πνευματικά σε κάθε βρώμικη καρδιά ανθρώπου που μετανοεί και Τον επικαλείται, ώστε να Τον καθαρίζει με το αίμα της θυσίας Του από κάθε αμαρτία και να τον βοηθά να ζει στην παρούσα ζωή με δικαιοσύνη, σωφροσύνη και ευσέβεια, με σκοπό να υπομείνει έως τέλους και να εισέλθει νικητής στην αιώνια ζωή μαζί Του.
Ο Κύριος Ιησούς θέλει να μαζέψει όλα τα ‘πρόβατα’ στη δική Του ποίμνη για να είναι αυτός ο Ποιμένας όλων των προβάτων(Ιωάννης,ι΄:16). Ο σκοπός Του είναι να μαζεύει όσο περισσότερα ‘πρόβατα’ γίνεται, μιας και το θέλημα του Θεού είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθεια.
Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Κυρίου, το έφεραν αφενός άγγελοι στους ποιμένες της Βηθλεέμ και αφετέρου οι ‘μάγοι από ανατολών’, στου κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Το αποτέλεσμα ήταν, οι μεν ποιμένες να ανταποκριθούν και να πάνε να κινηθούν να βρουν τον Κύριο και να επαληθεύσουν την αλήθεια των λαληθησομένων προς αυτούς, οι δε κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, ενώ αρχικά ταράχθηκαν, στη συνέχεια αδιαφόρησαν.
Σήμερα το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Κυρίου και της πνευματικής αναγέννησης που προσφέρει σε κάθε άνθρωπο που πιστεύει, μέσω της θυσίας και της ανάστασης Του, το μεταφέρουν στους ανθρώπους γενικά όλα τα παιδιά του Θεού, που έχουν τα ίδια την εμπειρία της αναγέννησης και ειδικότερα οι απόστολοι του Κυρίου, τους οποίους ο Κύριος αποστέλλει σαν αγγέλους Του, σε ανθρώπους που είτε δεν άκουσαν ποτέ για τον Κύριο, είτε ζουν σε καθεστώτα εχθρικά προς Αυτόν.
Η φωνή του Πατέρα Θεού όταν μιλάει μέσω ενός παιδιού Του, έχει τη δύναμη να αγγίζει την καρδιά του ειλικρινή ανθρώπου και να τον οδηγεί στην μετάνοια και στη πίστη του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτός που ο Κύριος αποστέλλει έχει σκοπό τη σωτηρία της ψυχής κάθε αμαρτωλού ανθρώπου και η απόδειξη ότι αυτός είναι του Κυρίου, πρώτα είναι ότι αυτός συστήνει μόνο τον Κύριο όταν μιλάει και στη συνέχεια ότι ο Κύριος ενεργεί δια του λόγου Του και δια του Αγίου Πνεύματος και οι ενέργειές Του γίνονται αντιληπτές στον άνθρωπο που ακούει και πιστεύει στο λόγο του Θεού, δια του απεσταλμένου του Θεού. Άλλωστε η πίστη έρχεται δια της ακοής και η ακοή δια του λόγου του Θεού(Ρωμαίους,ι΄:17). Ο άνθρωπος που συστήνει τον Ιησού Χριστό δεν έχει κάποιο προσωπικό κέρδος, αλλά εκτιμάει σωστά τη σωτηρία που του χάρισε ο Κύριος και γι’ αυτό θέλει να πιστέψουν και άλλοι στον Ιησού Χριστό και να σωθούν.
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Κύριος δεν θέλει να εορτάζεται τυπολατρικά αλλά θέλει αυτός που λέει ότι Τον αγαπάει, να ζει σύμφωνα με το λόγο Του και να Τον προσκυνάει ‘εν Πνεύματι και αληθεία’ (Ιωάννης,δ΄:23). Είναι Θεός αληθινός και προσμένει κάθε στιγμή, όποιον Τον επικαλεστεί να του φανερωθεί, γιατί θέλει να έχει μια ζωντανή σχέση με τον κάθε πιστό άνθρωπο. Δεν θέλει να Τον θυμάται ο άνθρωπος μόνο στις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, αλλά κάθε μέρα να έχει επικοινωνία μαζί Του, μέσω της δια του Αγίου Πνεύματος προσευχής και μελέτης του λόγου Του. Αν συμβαίνει αυτό, τότε η χαρά του ανθρώπου θα είναι ο ίδιος ο Κύριος και η παρουσία Του εντός του, με όλο τον καρπό του Αγίου Πνεύματος (Γαλάτας, ε΄:22,23).
Ας μην λοιπόν εορτάζουμε τα Χριστούγεννα τυπολατρικά, κάνοντας απλά τα θρησκευτικά μας καθήκοντά και τα παραδοσιακά έθιμα, αλλά να εορτάζουμε ουσιαστικά, έχοντας την εμπειρία των προσωπικών Χριστουγέννων μας, που είναι η αναγέννησή μας από τον Πατέρα Θεό. Όσοι έχουμε αυτή την εμπειρία, να μη μένουμε μόνο σ’ αυτή, αλλά να Του ζητάμε νέες εμπειρίες με ενέργειές Του, ώστε να αυξάνεται η πίστη μας και να μορφώνεται ο Χριστός μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Ο Ιησούς Χριστός άφησε τη δόξα του Ουρανού και έγινε άνθρωπος γιατί μας αγαπάει και πέθανε στη θέση μας, για να μας δώσει δωρεάν αιώνια ζωή. Ας ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του και ας πάμε κοντά Του, απαρνούμενοι τον εαυτό μας και σηκώνοντας τον σταυρό μας, ώστε να βρει ανάπαυση η ψυχή μας (Ματθαίος, ια΄:28-30). Αμήν!
|
«Και ενώ εκάθητο επί του όρους των ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ’ ιδίαν, λέγοντες, Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; Και τι το σημείον της παρουσίας σου,και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθαίος,κδ΄:3).
«Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας∙ διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας» (Λουκάς,κα΄:28).
Υπάρχει μια σειρά από γεγονότα που έλαβαν, λαμβάνουν και θα λάβουν χώρα από τη στιγμή που ρωτήθηκε ο Κύριος από του μαθητές Του και απάντησε για τα σημεία της παρουσίας Του και της συντέλειας του αιώνος (Ματθαίος, κδ΄:3-51, Μάρκος. ιγ΄:1-37, Λουκάς, κα΄:5-38).
Ο Κύριος, σαν αληθινός Θεός, γνωρίζει το τι μέλλει να γίνει, γι’ αυτό μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι όπως έχουν επαληθευθεί μέχρι σήμερα, αρκετά από τα σημεία που είπε ο Κύριος, θα επαληθευτούν και τα υπόλοιπα.
Στη συνέχεια, διαβάζοντας το 21ο κεφάλαιο του κατά Λουκά Ευαγγελίου, και έχοντας υπόψη τα σχετικά κεφάλαια, 24ο Ματθαίου και 13ο Μάρκου, θα σχολιάσουμε αυτά που απάντησε ο Κύριος, στην ερώτηση των μαθητών Του.
Ο Κύριος αρχικά τους είπε να προσέχουν να μην πλανηθούν από ανθρώπους που θα έλθουν στο όνομά Του, λέγοντας ‘Εγώ είμαι’ και ‘Ο καιρός πλησίασε’ και τους εφιστά την προσοχή να μην πάνε πίσω τους.
Αναζητώντας σε διάφορες ιστοσελίδες του διαδικτύου, για ανθρώπους που έχουν ισχυρισθεί ότι είναι ο Ιησούς, θα βρούμε αρκετούς, ακόμα και σύγχρονους και το τραγικό είναι ότι κάποιοι από αυτούς πλάνησαν και πλανούν χιλιάδες ανθρώπους, οδηγώντας τους ακόμα και στο θάνατο. Αυτά που διαβάζουμε είναι μια εκπλήρωση της προφητείας του Κυρίου ότι θα έρθουν κάποιοι στο όνομά Του ή που θα λένε ότι είναι αυτοί ο Χριστός.
Οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν επαφή με τον Θεό και με τον γραμμένο λόγο Του, είναι βέβαιο ότι θα πλανηθούν. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με κέλευσμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγμα Θεού και θα γίνει πρώτα η ανάσταση των αποθανόντων εν Χριστώ και στη συνέχεια η μεταμόρφωση και αρπαγή των φρόνιμων πιστών σε απάντηση του Κυρίου στον αέρα (Α΄ Θεσσαλονικείς,δ΄:16-17).
Συνεχίζοντας ο Κύριος είπε στους μαθητές Του ότι θα ακούσουν για πολέμους και ακαταστασίες, ότι θα εγερθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας. Από την ιστορία γνωρίζουμε ότι από τότε έως τις σύγχρονες ημέρες μας, έχουν γίνει και γίνονται πολλοί πόλεμοι μεταξύ των εθνών, με αποκορύφωμα τους δύο παγκόσμιους πολέμους του εικοστού αιώνα, που είχαν απολογισμό εκατομμύρια νεκρούς.
Ακόμη ο Κύριος τους είπε ότι θα γίνουν κατά τόπους μεγάλοι σεισμοί, πείνες, λοιμοί και θα είναι φόβητρα και σημεία μεγάλα από τον ουρανό.
Σεισμοί γνωρίζουμε ότι έχουν γίνει στο παρελθόν πολλοί, με χιλιάδες θύματα και βλέπουμε ότι γίνονται πολλοί και στις μέρες μας.
Οι πείνες επίσης δεν έχουν σταματήσει και υπάρχουν και στις μέρες μας εκατομμύρια άνθρωποι που υποσιτίζονται, οι περισσότεροι σε υποανάπτυκτες χώρες της Αφρικής άλλα και σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου.
Οι λοιμοί, δηλαδή θανατηφόρες ασθένειες είτε σαν επιδημίες, είτε σαν πανδημίες, όπως ξέρουμε υπήρξαν αρκετοί μέχρι σήμερα με εκατομμύρια νεκρούς. Οι πιο πρόσφατες πανδημίες με πολλά θύματα, είναι αυτή της ισπανικής γρίπης που εκδηλώθηκε το 1918, με 17 ως 50 εκατομμύρια νεκρούς και αυτή του κορωνοϊού της Γουχάν (Covid-19), που εκδηλώθηκε το 2019 και που εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να αποτελεί ένα παγκόσμιο πλήγμα στην ανθρωπότητα, με πάνω από 5 εκατομμύρια νεκρούς, μέχρι σήμερα.
Ο Κύριος αναφέρει ακόμη για φόβητρα και σημεία μεγάλα από τον ουρανό. Οι συμβατικές ή οι πυρηνικές βόμβες που ρίχνουν τα αεροπλάνα, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές και χιλιάδες θύματα, όπως και οι πύραυλοι με συμβατικές ή πυρηνικές κεφάλες, είναι μερικά από τα φόβητρα από τον ουρανό. Οι εκρήξεις των πυρηνικών βομβών στις Ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι, που έλαβαν χώρα στις 6 και 9 Αυγούστου 1945 αντίστοιχα, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα δεκάδες χιλιάδες θύματα, αποτελούν την πιο φανερή εκπλήρωση αυτής της προφητείας του Κυρίου.
Ακόμα ο Κύριος τους είπε ότι θα τους καταδιώξουν και θα τους βάλουν σε φυλακές και ότι θα τους φέρουν μπροστά σε βασιλείς και ηγεμόνες εξαιτίας του Ονόματός Του και τότε να μη προμελετούν τι θα πουν, διότι ο Ίδιος θα τους δώσει σοφία στο τι θα πουν, ώστε να μη μπορούν να αντιλέγουν οι εναντίοι. Επιπλέον τους είπε ότι θα παραδοθούν από γονείς, αδελφούς, συγγενείς και φίλους και ότι κάποιους από αυτούς θα επιτρέψει να τους σκοτώσουν και ότι θα μισούνται από όλους εξαιτίας Του, αλλά δεν θα χαθεί τρίχα από το κεφάλι τους, αν βέβαια υπομείνουν έως τέλους.
Εκπληρώσεις αυτών των προφητειών του Κυρίου, βλέπουμε τόσο μέσα στο βιβλίο των Πράξεων, με φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, θανατώσεις και διωγμούς των πρώτων αδελφών μας, όσο και στη μετέπειτα εκκλησιαστική ιστορία με τους μεγάλους διωγμούς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, την ‘Ιερά Εξέταση’ και με τους νεώτερους διωγμούς αθεϊστικών ή «θεοκρατικών» καθεστώτων.
Συνεχίζοντας ο Κύριος τους είπε ότι η Ιερουσαλήμ θα περικυκλωθεί από στρατόπεδα, θα αλωθεί και ότι θα είναι κάτω από τον έλεγχο άλλων εθνών, μέχρι να εκπληρωθούν οι καιροί των εθνών. Αυτή η προφητεία του Κυρίου ως προς την άλωση, εκπληρώθηκε το 70μ.Χ. όταν ο Τίτος πολιόρκησε και κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και ως προς την απελευθέρωση, άρχισε να εκπληρώνεται το 1948, με την επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Μετά ο Κύριος τους είπε για σημεία στον ήλιο, τη σελήνη και τα αστέρια, ότι οι άνθρωποι θα αποψυχούν από το φόβο των επερχόμενων δεινών σε όλη την οικουμένη και αυτό γιατί οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν και τότε θα Τον δουν να έρχεται με δύναμη και δόξα πολλή.
Τέλος συστήνει στους μαθητές Του, να προσέχουν ώστε να μην βαρύνουν οι καρδιές τους από κραιπάλη, μέθη και βιοτικές μέριμνες και να αγρυπνούν προσευχόμενοι σε κάθε καιρό, για να καταξιωθούν να εκφύγουν όλα όσα μέλλουν να συμβούν και να σταθούν νικητές μπροστά Του.
Συνοψίζοντας λέμε σαν συμπέρασμα των προαναφερθέντων, ότι ο Κύριος είναι πλησίον. Μπορεί να πέρασαν περίπου 2000 χρόνια από τότε που ο λόγος του Θεού αναφέρει αυτό το συμπέρασμα (Φιλιππησίους, δ΄:5), αλλά όσα χρόνια και αν περάσουν ακόμα, να γνωρίζουμε ότι ‘Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν’(Β΄ Πέτρου, γ΄:9). Αμήν!
«Και ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν, και ηλικίαν, και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις»(Λουκάς,β΄:52).
Στη πνευματική ζωή του, κάθε παιδί του Θεού, πρέπει να έχει στόχο να μιμείται τον Ιησού Χριστό, καθώς ο Κύριος έζησε χωρίς αμαρτία, άμωμος ενώπιον του Θεού και με τη σταυρική θυσία και ανάστασή Του, έδωσε τη δυνατότητα σωτηρίας, σε κάθε άνθρωπο που θα πιστεύει σε Αυτόν.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην επίγεια ζωή Του, εξελίχθηκε ηλικιακά όπως κάθε άνθρωπος, αλλά οι σκέψεις και επιθυμίες Του ήταν σύμφωνες με το θέλημα του Πατέρα Θεού και αυτό επιδίωκε να πράττει σε όλη Του την ζωή. Άλλωστε ήταν προφητευμένο για τον Κύριο ότι: ‘θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού• και το πνεύμα του Κυρίου θέλει αναπαυθή επ' αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως και φόβου του Κυρίου•’(Ησαΐας, ια΄:1,2).
Υπήρχε λοιπόν πνευματική αύξηση στον άνθρωπο Ιησού Χριστό σε σοφία, ηλικία και χάρη ενώπιον Θεού και ανθρώπων όπως μας αναφέρουν το αρχικό εδάφιο και η προφητεία. Επιπλέον όσο αφορά τη σοφία λέμε ότι η σοφία που δίνεται από τον Θεό, που μας την αναφέρει ο απόστολος Ιάκωβος σαν άνωθεν σοφία, έχει τα ακόλουθα γνωρίσματα: «Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος. Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών»(Ιακώβου,γ΄:17-18). Όλες αυτές οι αρετές ήταν φανερές στη ζωή του Κυρίου.
Έχοντας παράδειγμα τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό, θα επισημάνουμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής Του, τα οποία πρέπει να μιμηθούμε, ώστε να μπορέσουμε να ολοκληρωθούμε πνευματικά στη παρούσα ζωή μας και να φθάσουμε στην ενότητα της πίστεως και στην επίγνωση του Υιού του Θεού.
Αρχικά αναφέρουμε ότι ο Κύριος σαν παιδί και νέος ήταν υποτασσόμενος στους επίγειους γονείς Του, με την προϋπόθεση, όπως ο ίδιος είχε πει όταν ήταν δώδεκα ετών, να δίνει προτεραιότητα στα πράγματα του Ουράνιου Πατέρα Του. Έτσι και εμείς σαν παιδιά και νέοι καλούμαστε να εφαρμόσουμε το λόγο του Θεού που μας λέει: «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω• διότι τούτο είναι δίκαιον. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν, διά να γείνη εις σε καλόν και να ήσαι μακροχρόνιος επί της γης» (Εφεσίους, ς΄:1-3).
Ακόμη λέμε ότι ο Κύριος ‘υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν’ (Γαλάτας,δ΄:4,5). Δηλαδή ο Κύριος εκτέλεσε όλες τις εντολές του νόμου, συμμετείχε στις καθιερωμένες εορτές, στις νηστείες και προσευχές, όπως και στις συνάξεις κάθε Σάββατο στις συναγωγές, κάτω από τις οδηγίες των διδασκάλων του Μωσαϊκού νόμου.
Έτσι και για εμάς σήμερα που βρισκόμαστε στην οικονομία της χάριτος της Καινής Διαθήκης και έχουμε λάβει την υιοθεσία και κατά συνέπεια ανήκουμε στην εκκλησία του Κυρίου, που ονομάζεται ‘σώμα’ και ‘νύφη’ του Ιησού Χριστού, ο λόγος του Θεού αναφέρει:«Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην, αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός, εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη» (Εφεσίους,δ΄:11-16).
Από αυτά τα εδάφια φαίνεται καθαρά ότι κάθε παιδί του Θεού για να αυξηθεί πνευματικά πρέπει αφενός να εκπαιδεύεται από τους ανθρώπους του Θεού με τις προαναφερθείσες διακονίες και αφετέρου να ενεργεί μέσα στην εκκλησία το επιμέρους έργο που έχει σαν μέλος του σώματος του Χριστού.
Γενικά λέμε ότι όπως ο Κύριος Ιησούς ήταν σε συνεχή ενότητα με τον Πατέρα Θεό δια της προσευχής, έτσι και εμείς για να φέρουμε καρπό απαραίτητη είναι η ενότητά μαζί Του, όπως ο ίδιος μας είπε: «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα∙ ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5).
Ο απόστολος Παύλος δίνει συμβουλές στον Τιμόθεο σχετικά με το πώς θα προκόβει πνευματικά: « Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου, αλλά γίνου τύπος των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πνεύμα, εις πίστιν, εις καθαρότητα. Έως να έλθω, καταγίνου εις την ανάγνωσιν, εις την προτροπήν, εις την διδασκαλίαν. Μη αμέλει το χάρισμα το οποίον είναι εν σοι, το οποίο εδόθη εις σε δια προφητείας, μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου. Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδακαλίαν∙ επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε» (Α΄ Τιμόθεον, δ΄:12-16).
Ο δούλος του Θεού έχει ευθύνη να δίνει το καλό παράδειγμα έτσι ο Τιμόθεος που ήταν διδαγμένος από τον απόστολο Παύλο και είχε τη διακονία του ευαγγελιστή(Β΄ Τιμόθεον, δ΄:5), έπρεπε να αποδείξει ότι είναι άνθρωπος του Θεού και να δώσει το καλό παράδειγμα. Ο αληθινός δούλος του Θεού εφαρμόζει πρώτος αυτά που διδάσκει, σύμφωνα με το γραμμένο: ‘Ο κοπιάζων γεωργός πρέπει πρώτος να μεταλαμβάνη από των καρπών’(Β΄ Τιμόθεον,β΄:5). Μόνο τότε η προκοπή του θα είναι φανερή στους ειλικρινείς ανθρώπους και ο ίδιος θα έχει την βεβαίωση μέσα του, ότι ευαρεστεί τον Πατέρα Θεό και φέρνει καρπό για τη δόξα Του.
Ο απόστολος Παύλος γράφει στους Γαλάτες ότι είναι σε ωδίνες μέχρι να μορφωθεί ο Χριστός μέσα τους (Γαλάτας,δ΄:19). Από τα λόγια αυτά φαίνεται ότι υπάρχει διαρκής αγώνας μέχρι να μορφωθεί ο χαρακτήρας του Χριστού στις καρδιές των παιδιών του Θεού, αλλά και η μεγάλη αγάπη του αποστόλου για τα εν Χριστώ αδέλφια του, που πονάει για την πνευματική τους κατάσταση. Μπορεί να ελέγχει τα αδέλφια του ο απόστολος Παύλος αλλά μέσα στον έλεγχο ενός δούλου του Θεού υπάρχει η αγάπη του Ιησού Χριστού, γεγονός που αποδεικνύεται από το ότι μετά από τον έλεγχο επέρχεται διόρθωση, που εξελίσσεται μετέπειτα σε πνευματική σταθερότητα και αύξηση.
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Κύριος μας σώζει όταν Τον επικαλεστούμε και μας προσθέτει στην εκκλησία Του, για να αυξηθούμε πνευματικά και να φέρουμε καρπό. Την πνευματική μας αύξηση θα την κάνει ο Θεός, αλλά το ζητούμενο από τον καθένα μας σαν μέλη της εκκλησίας, είναι το πόσο τρεφόμαστε με την υγιαίνουσα διδασκαλία του λόγου του Θεού, ώστε να γυμναστούν τα πνευματικά μας αισθητήρια στη διάκριση του καλού και του κακού και να μη συμβεί να παραμένουμε πνευματικά νήπια, μη μπορώντας να δεχθούμε ‘στερεά τροφή’, ενώ κατά την πνευματική μας ηλικία θα έπρεπε να είμαστε διδάσκαλοι (Α΄ Κορινθίους, γ΄:1-7, Εβραίους, ε΄:11-14). Ένας σύντομος πνευματικός έλεγχος για το κατά πόσο περπατάμε καλά πνευματικά είναι να εξετάσουμε αν όπως τα πρώτα αδέλφια μας, εμμένουμε στη διδαχή των αποστόλων, στη κοινωνία μετ’ αλλήλων, στη κλάση του άρτου και στις προσευχές (Πράξεις,β΄:42).
Η πνευματική προκοπή μας επιτυγχάνεται όταν είμαστε σε ενότητα με τον Κύριο δια της εν Πνεύματι Αγίω προσευχής, πράττοντας τον λόγο Του και εκτελώντας το έργο που έχουμε σαν επιμέρους μέλη του σώματος του Χριστού, δηλαδή της εκκλησίας, που είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αλήθειας(Α΄Τιμόθεον, γ΄:15). Αμήν!
|
| 
| 
