«Εάν περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας»(Α΄ Ιωάννου, α΄:7).
Ο γραφικός ορισμός της ‘κοινωνίας μετ’ αλλήλων’ είναι η επικοινωνία, η συναναστροφή και γενικά κάθε ενέργεια που φανερώνει την αδελφικότητα μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών που ανήκουν σε μία επιμέρους εκκλησία του Ιησού Χριστού. Συνεπώς ο σκοπός της ‘κοινωνίας μετ’ αλλήλων’ είναι πνευματικός, δηλαδή αποσκοπεί στην πνευματική οικοδομή αλλήλων. Άλλωστε από την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, ο Τριαδικός Θεός αφού κατασκεύασε αρχικά τον Αδάμ μόνο του, στη συνέχεια αποφάσισε να του χαρίσει βοηθό όμοιο με αυτόν, γιατί είπε ότι δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος και αφού τον κοίμισε κατασκεύασε από την πλευρά του την Εύα, την οποία έφερε στον Αδάμ, θεσπίζοντας τον γάμο σύμφωνα με το γραμμένο: ‘Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού• και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν’(Γένεσις,β΄:24).
Εύκολα λοιπόν συμπεραίνουμε ότι είναι απαραίτητο να συνυπάρχει ο άνθρωπος με τον συνάνθρωπο του, σε μία κοινωνία αλληλοβοήθειας. Όμως όπως κύριο πρόσωπο με το οποίο είχαν κοινωνία ο Αδάμ και η Εύα, ήταν ο Τριαδικός Θεός χωρίς του οποίου δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν, έτσι και στη ‘κοινωνία μετ’ αλλήλων’ μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών, δηλαδή των παιδιών του Θεού, για να γίνει πνευματικά εποικοδομητική είναι απαραίτητο να υπάρχει η παρουσία του Κυρίου.
H ‘κοινωνία μετ’ αλλήλων’, σύμφωνα με το εισαγωγικό εδάφιο, αποτελεί συνέπεια της πορείας μας στον φωτεινό δρόμο του Κυρίου. Επιπλέον αυτό το εδάφιο μας πληροφορεί ότι κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, δηλαδή της πορείας μας στο φως του Κυρίου μαζί με την συνεπακόλουθη ‘κοινωνία μετ’ αλλήλων’, το αίμα του Ιησού Χριστού μπορεί να μας καθαρίσει από κάθε αμαρτία. Αυτό πιστεύουμε συμβαίνει διότι εφόσον η ζωή μας είναι σύμφωνη τον γραμμένο λόγο του Θεού, η ειλικρινής κοινωνία με τα πνευματικά αναγεννημένα αδέλφια μας, αποδεικνύει ότι υποφέρουμε και συγχωρούμε τυχόν αδυναμίες, λάθη και απερίσκεπτες αμαρτίες εκ μέρους τους σε βάρος μας, γεγονός που όπως κατ’ επανάληψη μας αναφέρει ο ίδιος ο Κύριος, αποτελεί προϋπόθεση για τη συγχώρηση των δικών μας αμαρτιών (Ματθαίος, ς΄:14, Μάρκος, ια΄:25.26, Λουκάς,ς΄:37 κ.α.). Δηλαδή ακόμα και σε αμαρτία να έχουμε πέσει, αλλά επιθυμούμε την κοινωνία με αδέλφια και όχι να είμαστε αποκομμένοι, εκεί στην παρέα έρχεται η παρουσία του Κυρίου Ιησού, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του ‘Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών’(Ματθαίος, ιη΄:20) και εφαρμόζοντας το επίσης γραμμένο, ‘ Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε• πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη’ (Ιακώβου, ε΄:16) επέρχεται ο καθαρισμός μας από κάθε αμαρτία. Βέβαια επειδή η αμαρτία έρχεται εξαιτίας κάποιας κακής επιθυμίας στην οποία ενδώσαμε, είναι αναγκαίο να μετανοούμε ειλικρινά, ώστε να αφαιρεί ο Κύριος αυτήν την επιθυμία που είναι αντίθετη με το θέλημά Του. Αν η αμαρτία μας έχει να κάνει με λάθος συμπεριφορά μας σε κάποιον αδελφό, θα πρέπει να του εκφράζουμε την μετάνοιά μας ζητώντας να μας συγχωρέσει, αποκαθιστώντας έτσι την ενότητα του Πνεύματος μεταξύ μας, που προσωρινά διατάραξε η συμπεριφορά μας (Λουκάς,ιζ΄:3,4).
Η κοινωνία μετ’ αλλήλων αποτελούσε ένα από τα σταθερά πνευματικά πόδια της πρώτης εκκλησίας. Διαβάζουμε σχετικά, ‘Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς’(Πράξεις,β΄:42). Οι πρώτοι μαθητές ήθελαν πολύ να είναι με τα πνευματικά αδέλφια τους, δηλαδή με τους ανθρώπους που έχουν ‘γεννηθεί άνωθεν’ από τον Πατέρα Θεό και έχει αλλάξει η ζωή τους. Αυτό διότι γνώριζαν ότι η παρουσία του Κυρίου υπάρχει, εκεί που υπάρχουν τα παιδιά Του. Άλλωστε ακόμα και στην προ Χριστού περίοδο, στο καθεστώς δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης, στο βιβλίο των Ψαλμών, ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ αναφέρει: ‘Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί…διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος’ (Ψαλμός ρλγ΄:1,3). Είναι συνεπώς απαραίτητο για την προσωπική πνευματική μας οικοδομή να είμαστε εκεί που βρίσκουμε τα πνευματικά αδέλφια μας, γι’ αυτό όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στον Ουράνιο Πατέρα μας, τόσο περισσότερο επιθυμούμε να είμαστε με τα παιδιά Του.
Μέσα από την κοινωνία μετ’ αλλήλων καλλιεργείται η ενότητα, πλησιάζουμε ο ένας με τον άλλον και φροντίζουμε να είμαστε πιο κοντά στις ανάγκες των αδελφών μας. Σε μια συζήτηση σε κοινωνία μετ’ αλλήλων γύρω από τα πράγματα του Θεού, από έναν συνομιλητή που ομολογεί κάποια έκβαση που ο Κύριος έκανε σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπισε, μπορεί ο Κύριος να μιλήσει μέσω αυτού και να δώσει μια υπόσχεση ή λύση σε κάποιον άλλον που περνάει ένα παρόμοιο πρόβλημα. Ο Κύριος δεν περιορίζεται με ποιόν θα μας μιλήσει αρκεί από την πλευρά μας να έχουμε προσεκτικά αυτιά, ώστε να εννοούμε την φωνή του Κυρίου, χωρίς να υποτιμάμε κανέναν, αλλά αντίθετα να εφαρμόζουμε τις γραμμένες δια του Αγίου Πνεύματος, μέσω του αποστόλου Παύλου οδηγίες, ‘μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ' έκαστος και τα των άλλων’(Φιλιππησίους, β΄:3,4). Είναι φυσικό ο Πατέρας Θεός να ευλογεί περισσότερο τα παιδιά Του που σέβονται τον γραμμένο λόγο Του και επιδιώκουν με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος να τον εκτελούν.
Ακόμα και ο Θεός είναι κοινωνία τριών προσώπων, του Πατέρα, του Υιού (Λόγου) και του Άγιου Πνεύματος και αυτοί οι τρεις είναι ένα (Α΄ Ιωάννου,ε΄:7). Ως Τριαδικός Θεός έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό, ότι και οι τρεις είναι ένα. Γι’ αυτό ο Κύριος, λίγο πριν να πάθει, προσευχόμενος για τους μαθητές Του, μεταξύ των άλλων είπε, ‘…και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, διά να ήναι και αυτοί ηγιασμένοι εν τη αληθεία. Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ διά του λόγου αυτών• διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας’ (Ιωάννης, ιζ΄:19-21).
Συνοψίζοντας λέμε ότι καλό είναι να μεριμνούμε να είμαστε ενωμένοι με τα εν Χριστώ αδέλφια της επί μέρους εκκλησίας που ο Κύριος μας πρόσθεσε, ώστε όλοι μαζί να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. Η εκκλησία του Κυρίου χαρακτηρίζεται σαν ‘ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας’(Τίτον,γ΄:15), όπως και ‘σώμα ή νύφη Χριστού’. Γι’ αυτό με σκοπό την τελειοποίηση και οικοδομή των αγίων μελών του σώματός Του, ο ίδιος ο Κύριος θέτει, αποστόλους προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και διδασκάλους (Εφεσίους, δ΄:11-16). Ας μη αποχωρίζουμε τους εαυτούς μας από την εκκλησία που μας έχει προσθέσει ο Θεός, ούτε να υποτιμάμε τους εργάτες που ο Κύριος έχει θέσει, εφόσον βέβαια αυτοί εξακολουθούν να διοικούνται από του Αγίου Πνεύματος, γιατί μέσω αυτών και της κοινωνίας μετ’ αλλήλων, θα απαντήσει ο Θεός στα δικά μας προβλήματα και θα μας δώσει ειρηνικές λύσεις. Δεν υπάρχει για τον Θεό πρόβλημα άλυτο, αλλά μέσα από το πρόβλημα ενεργείται το τέλειο σχέδιο Του, προς την οικοδομή, την ευλογία και την ελευθερία μας. Να μείνουμε σταθεροί στην κοινωνία μετ’ αλλήλων, δηλαδή με τα εν Χριστώ αδέλφια μας, γιατί εκεί έρχεται ο Κύριος και δίνει τις ευλογίες Του. Αμήν!
«Συ όμως, όταν νηστεύης, άλειψον την κεφαλήν σου, και νίψον το πρόσωπόν σου∙ δια να μην φανής εις τους ανθρώπους ότι νηστεύεις, αλλ’ εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ∙ και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ, θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ»(Ματθαίος,ς΄:17-18
Η νηστεία είναι ένα από τα πνευματικά όπλα που χρησιμοποίησε ο Κύριος όταν πήγε να δοκιμαστεί από τον διάβολο στην έρημο. Ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου και χρησιμοποιώντας ένα επιπλέον όπλο, τον μέχρι τότε γραμμένο λόγο του Θεού, αντιμετώπισε νικηφόρα τις επιθέσεις του σατανά. Μπορεί να ήταν στην έρημο μόνος Του, αλλά με τη δύναμη του Πατέρα Θεού και του Αγίου Πνεύματος και οπλισμένος με τα προαναφερθέντα πνευματικά όπλα, μπόρεσε να σταθεί αποτελεσματικά απέναντι στον εχθρό της ψυχής. Το ίδιο ισχύει και για όσους έχουμε αναγεννηθεί και γίναμε παιδιά Θεού, μπορούμε να νικήσουμε τον εχθρό της ψυχής μας, όταν χρησιμοποιούμε σωστά τα ίδια πνευματικά όπλα που μας έχει δώσει ο Πατέρας Θεός.
Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τη νηστεία. Αρχικά λέμε ότι η λέξη νηστεία είναι σύνθετη, από το στερητικό ‘νη’ και το ρήμα ‘εσθίω’, δηλαδή σημαίνει ‘δεν τρώω’. Βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι η αποχή από τα φαγητά δεν είναι ο σκοπός της νηστείας, αλλά το μέσο για να πλησιάσουμε το Θεό περισσότερο, να ταπεινωθούμε ενώπιον Του ή να πάρουμε απάντηση σε κάποιο σημαντικό αίτημά μας, γι’ αυτό η σωστή νηστεία πρέπει να συνοδεύεται με την εν Πνεύματι Αγίω προσευχή. Δηλαδή με τη νηστεία πλησιάζουμε προσευχόμενοι τον Πατέρα Θεό, θέτοντας την ανάγκη για τροφή σαν δεύτερη προτεραιότητα και ο Ουράνιος Πατέρας μας που βλέπει τον αγώνα που κάνουμε και εφόσον τα κίνητρα και τα αιτήματά μας είναι σύμφωνα με το θέλημά Του, θα μας απαντήσει. Συνεπώς την ημέρα ή τις ημέρες της νηστείας υπάρχει μόνο πνευματικό φρόνημα ώστε να έρθουμε κοντά στην παρουσία του Θεού, να διορθώσουμε όπου χρειάζεται την πνευματική μας πορεία και να ζούμε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.
Πιο συγκεκριμένα κατά τη νηστεία ένα κύριο αίτημα της προσευχής που πρέπει να τη συνοδεύει, είναι να αδειάζουμε από οποιοδήποτε σαρκικό φρόνημα έχουμε και να εφοδιαζόμαστε με την παρουσία και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, μιας και είναι γραμμένο: ‘Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν. Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα• διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε• αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού’ (Ρωμαίους,η΄:11-14).
Ακόμα και στο καθεστώς της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός μέσω του Προφήτη Ησαΐα, καθόριζε τον σωστό τρόπο νηστείας λέγοντας μεταξύ των άλλων, ‘Ιδού, εν τη ημέρα της νηστείας σας ευρίσκετε ηδονήν και καταθλίβετε πάντας τους μισθωτούς σας. Ιδού, νηστεύετε διά δίκας και έριδας και γρονθίζετε ασεβώς• μη νηστεύετε, καθώς την σήμερον, διά να ακουσθή άνωθεν η φωνή σας. Τοιαύτη είναι η νηστεία, την οποίαν εγώ εξέλεξα; να ταλαιπωρή ο άνθρωπος την ψυχήν αυτού μίαν ημέραν; να κλίνη την κεφαλήν αυτού ως σπάρτον και να υποστρόνη σάκκον και στάκτην εις εαυτόν; νηστείαν θέλεις ονομάσει τούτο και ημέραν δεκτήν εις τον Κύριον; Η νηστεία την οποίαν εγώ εξέλεξα, δεν είναι αύτη; το να λύης τους δεσμούς της κακίας, το να διαλύης τα βαρέα φορτία και το να αφίνης ελευθέρους τους καταδεδυναστευμένους και το να συντρίβης πάντα ζυγόν; Δεν είναι το να διαμοιράζης τον άρτον σου εις τον πεινώντα και να εισάγης εις την οικίαν σου τους αστέγους πτωχούς; όταν βλέπης τον γυμνόν, να ενδύης αυτόν, και να μη κρύπτης σεαυτόν από της σαρκός σου; Τότε το φως σου θέλει εκλάμψει ως η αυγή και η υγιεία σου ταχέως θέλει βλαστήσει• και η δικαιοσύνη σου θέλει προπορεύεσθαι έμπροσθέν σου• η δόξα του Κυρίου θέλει είσθαι η οπισθοφυλακή σου’ (Ησαΐας, νη΄:3-8).
Σ’ αυτό το καθεστώς, όσοι άνδρες κάνανε νηστεία συνήθως φορούσανε σάκο και πενθούσανε, δείχνοντας έτσι την ταπείνωσή τους, σαν ένδειξη μετανοίας και επιστροφής στο θέλημα του Θεού, όπως π.χ. έκαναν οι άνδρες της Νινευή μετά το κήρυγμα του Ιωνά, για επικείμενη καταστροφή τους. Ο Θεός είδε την έμπρακτη μετάνοιά τους και δεν κατέστρεψε την πόλη τους (Ιωνάς, γ΄:1-10). Ακόμη ο λόγος του Θεού μας συστήνει την Άννα την προφήτισσα που χήρεψε νέα και ενώ ήταν 84 ετών, έκανε νηστείες και προσευχές και δεν απομακρυνότανε από το ιερό νύχτα και ημέρα και ο Θεός την αξίωσε να δει τον Κύριο στο ιερό, όταν Τον έφεραν οι γονείς Του, βρέφος 40 ημερών και να μιλήσει γι’ Αυτόν σε όλους τους παρευρισκομένους (Λουκάς,β΄:37-38).
Με την ενανθρώπιση, το έργο, τη διδασκαλία, τη σταυρική θυσία και την ανάσταση του Υιού του Θεού Ιησού Χριστού, δόθηκε η δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο που θα πιστέψει σ’ Αυτόν, να γεννηθεί ‘άνωθεν’ από το Πατέρα Θεό και να γίνει παιδί Του και να λαμβάνει τη σωτηρία της ψυχής του, όταν βαπτίζεται στο νερό, ομολογώντας την πίστη του στον Κύριο (Μάρκος, ις΄:16, Α΄ Πέτρου, γ΄:21). Όμως ενώ η σωτηρία της ψυχής μας προϋποθέτει βασικά την μετάνοια και την πίστη μας στον Κύριο, η διατήρησή της έως του τέλους της επίγειας ζωής μας, προϋποθέτει την πνευματική μας επαγρύπνηση και τον εξοπλισμό μας με την πνευματική πανοπλία που ο λόγος του Θεού αναφέρει (Εφεσίους, ς΄:10-20). Ο ίδιος ο Κύριος συστήνει τη νηστεία, όταν απαντώντας στους Φαρισαίους που Τον ρώτησαν γιατί δεν νήστευαν οι μαθητές Του, τους είπε, ‘Μήπως δύνανται οι υιοί του νυμφώνος να πενθώσιν, ενόσω είναι μετ' αυτών ο νυμφίος; θέλουσιν όμως ελθεί ημέραι, όταν αφαιρεθή απ' αυτών ο νυμφίος, και τότε θέλουσι νηστεύσει’ (Ματθαίος,θ΄:15). Συνεπώς μέχρι να έρθει ξανά ο Κύριος καλό είναι στο μέτρο που επιτρέπει η σωματική μας υγεία, η νηστεία να αποτελεί μέρος του τρόπου της ζωής μας, μιας και μέσω αυτής γίνεται έργο αγιασμού μέσα μας και επιθυμούμε περισσότερο την παρουσία του Κυρίου.
Όταν τις εντολές του Θεού τις κάνουμε τρόπο της ζωής μας τότε όλο και περισσότερο επιθυμούμε να είμαστε πιο κοντά Του παρά σε οτιδήποτε άλλο το οποίο θεωρούμε σημαντικό. Αυτό αποδεικνύει ότι ζητάμε πρώτα στη ζωή μας τη βασιλεία και δικαιοσύνη του Θεού και σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, θα μας εκπληρώσει και όλες τις άλλες ανάγκες μας (Ματθαίος,ς΄:33).
Επιπλέον λέμε ότι η νηστεία σε συνδυασμό με την προσευχή ενισχύει το πνευματικό χάρισμα που μας έχει δώσει ο Κύριος. Όταν κατέβηκε ο Κύριος από το όρος της μεταμόρφωσης ένας πατέρας Τον πληροφόρησε ότι οι μαθητές Του δεν μπόρεσαν να βγάλουν ένα πονηρό πνεύμα από το παιδί του, οι δε μαθητές Τον ρώτησαν γιατί δεν μπόρεσαν να το βγάλουν. Ο Κύριος τους είπε ότι δεν είχαν πίστη και στη συνέχεια τους πληροφόρησε ότι το γένος αυτό δεν βγαίνει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία (Ματθαίος,ιζ΄:14-21). Οπότε με βάση τα λόγια του Κυρίου συμπεραίνουμε ότι πρέπει να υπάρχει συνδυασμός προσευχής και νηστείας και με αυτά τα δύο όπλα εργαζόμαστε το χάρισμα και δυναμώνουμε πνευματικά δια της παρουσίας και ενεργείας του Αγίου Πνεύματος μέσα μας.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι η νηστεία όταν γίνεται σωστά, έχει ανταπόδοση από τον ουράνιο Πατέρα. Η νηστεία δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος της σωματικής μας υγείας, αλλά με σκοπό να πλησιάσουμε τον Πατέρα Θεό με ταπεινή καρδιά και να λάβουμε από Αυτόν οδηγία, δύναμη Πνεύματος Αγίου και απάντηση στα σύμφωνα με το θέλημά Του αιτήματά μας. Ας κινούμαστε λοιπόν με βάση τον γραμμένο λόγο που μας λέει ότι ο Κύριος θέλει να προσευχόμαστε και να νηστεύουμε με κίνητρο να αρέσουμε σ’ Αυτόν και όχι για την προσωπική μας προβολή. Ας δούμε τη νηστεία σαν μία πνευματική τροφή που μας βοηθάει να αυξηθούμε πνευματικά και ας μη στεναχωρούμαστε αν κάποια αιτήματά μας δεν έχουν ακόμα απαντηθεί, αλλά να συνεχίσουμε το πνευματικό μας αγώνα με πίστη ότι ο Κύριος θα εκπληρώσει αυτά που μας υπόσχεται. Αμήν!
|
«Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς αυτούς, λέγων• Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς• και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν.» (Ματθαίος,κη΄:18-20)
Όπως είναι γνωστό κάθε 1 Ιανουαρίου, έχουμε αλλαγή χρόνου και ο ερχομός αυτής της ημέρας συνοδεύεται με εορταστικές εκδηλώσεις, οι δε ευχές μεταξύ γνωστών, συγγενών και φίλων δίνουν και παίρνουν. Επίσης πολλοί άνθρωποι ανταλλάσσουν δώρα και επισκέψεις με τους οικείους τους, άλλοι υποδέχονται το νέο χρόνο παίζοντας τυχερά παιχνίδια και γενικά είναι φανερή η διάθεση των ανθρώπων να αναζητούν οτιδήποτε θεωρούν ότι θα τους ευχαριστήσει, είτε αυτό είναι τα υλικά αγαθά, είτε τα θεάματα ή τα ακούσματα.
Υπάρχει όμως κάτι πιο πολύτιμο από όλα αυτά που πρέπει να αναζητήσουν όλοι οι άνθρωποι και αυτό δεν είναι κάτι από τα προαναφερθέντα, αλλά Κάποιος, δηλαδή ο Υιός του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ο ίδιος αν και βασιλιάς, γεννήθηκε σε μια φάτνη, απλά και ταπεινά για να μπορεί να Τον θεωρεί σαν πλησίον του, ο καθένας που θα Τον πιστέψει και θα Τον επικαλεστεί στη ζωή του. Αν και Θεός άδειασε τον εαυτό Του από όλη την δόξα Του, για να καθαρίσει με το Άγιο αίμα της θυσίας Του, κάθε ψυχή ανθρώπου που θα μετανοήσει και θα Τον ζητήσει, έτσι ώστε στη συνέχεια να κατοικίσει δια του Αγίου Πνεύματος πλούσια μέσα σ’ αυτή.
Η νέα χρονιά ας αποτελέσει αφετηρία μιας νέας αρχής με τον Ιησού Χριστό οδηγό και πραγματικό Κύριο της ζωής μας. Αυτό που θέλει ο Κύριος είναι να χαράξει τον δρόμο της ζωής μας, σύμφωνα με τον γραμμένο λόγο Του στην Καινή Διαθήκη, έτσι ώστε να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημά Του και να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Ας γίνει λοιπόν αν δεν είναι, οδηγός της ζωής μας ο ώστε ακολουθώντας Τον να φτάσουμε με βεβαιότητα στη δική Του βασιλεία. Έτσι άλλωστε θα αποδεικνύουμε ότι είμαστε ειλικρινείς όταν λέμε την γνωστή ωραία φράση ‘πρώτα ο Θεός’.
Συνεχίζοντας θα αναφερθούμε στο γεγονός που με βάση την εντολή του Θεού, ο μήνας που συνέβη, ορίστηκε σαν ο πρώτος μήνας του χρόνου. Στο βιβλίο της Εξόδου, στο 12ο κεφάλαιο διαβάζουμε ότι όταν ο λαός Ισραήλ βρισκόταν στην Αίγυπτο, ο βασιλιάς τους Φαραώ αρνιόταν επίμονα να αφήσει το λαό Ισραήλ ελεύθερο, παρ’ όλες τις εννιά πληγές που ο Κύριος επέφερε στους Αιγυπτίους. Τότε ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή και στον Ααρών λέγοντάς τους να πουν σε όλο το λαό Ισραήλ ότι ο μήνας που διένυαν θα είναι ο πρώτος μήνας του έτους και την 10η μέρα του μήνα να πάρουν ένα υγιές χρονιάρικο αρσενικό αρνί, να το σφάξουν τη 14η μέρα προς το βράδυ και με το αίμα του να βάψουν τους δυο παραστάτες και τα ανώφλι της εξώπορτας του σπιτιού τους. Αυτό διότι άγγελος Κυρίου την συγκεκριμένη νύχτα θα θανάτωνε κάθε πρωτότοκο από ανθρώπου έως κτήνους και το αίμα στην εξώπορτα θα ήταν για σημάδι ώστε ο άγγελος να παρατρέξει αυτό το σπίτι και να μη θανατώσει τα πρωτότοκα. Πράγματι τα μεσάνυκτα αυτής της νύχτας, ήρθε άγγελος Κυρίου και θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στα σπίτια των Αιγυπτίων που δεν υπήρχε το αίμα στην εξώπορτα και αυτή η ενέργεια του Κυρίου ανάγκασε τον Φαραώ να αφήσει τον λαό Ισραήλ να φύγει από την Αίγυπτο.
Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι ο Κύριος ορίζει σαν αρχή του χρόνου τον μήνα που επέλεξε να ελευθερώσει τον λαό Του από την εξουσία του Φαραώ. Σήμερα που τον λαό του Θεού αποτελούν οι αναγεννημένοι χριστιανοί από όλα τα έθνη του κόσμου, μπορούμε να πούμε ότι η αρχή του χρόνου της νέας και ελεύθερης από την εξουσία του διαβόλου ζωής κάθε αναγεννημένου χριστιανού, ταυτίζεται με τη μέρα που μετανόησε ειλικρινά για τις αμαρτίες του και ο Κύριος καθάρισε με το Άγιο αίμα της θυσίας Του την καρδιά του, κάνοντας τον ένα νέο κτίσμα. Όπως τότε το αίμα του σφαγμένου αρνιού στην εξώπορτα ήταν το σημείο ώστε να παρατρέξει ο άγγελος αυτό το σπίτι και να μη θανατώσει τα πρωτότοκα, έτσι και σήμερα το αίμα της θυσίας του Χριστού, ο οποίος είναι ‘ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’ (Ιωάννης,α΄:29), στην πνευματική καρδιά του ανθρώπου είναι το σημείο για να φύγει η οργή του Θεού από πάνω του. Βέβαια αυτό το Άγιο αίμα της θυσίας του Κυρίου το έχουμε ανάγκη όχι μόνο στην αρχή αλλά και σε όλη τη διάρκεια της νέας μας εν Χριστώ ζωής, σύμφωνα με το γραμμένο, ‘Εάν είπωμεν ότι κοινωνίαν έχομεν μετ' αυτού και περιπατώμεν εν τω σκότει, ψευδόμεθα και δεν πράττομεν την αλήθειαν• εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας’ (Α΄ Ιωάννου,α΄:6,7). Δηλαδή εφόσον συνεχίζουμε να περπατάμε στον φωτεινό δρόμο του Κυρίου, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να έχουμε κοινωνία με τα εν Χριστώ αδέλφια μας και τότε το αίμα του Χριστού θα μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία, μέχρι να μπούμε στη βασιλεία του Θεού. Επιπλέον λέμε ότι όπως οι υιοί Ισραήλ έφυγαν πλούσια από τη γη της Αιγύπτου παίρνοντας όλα τα μέλη των οικογενειών τους, τα ζώα τους και τις αποσκευές τους, έτσι και στα αναγεννημένα παιδιά του Θεού, ο λόγος του Θεού παραγγέλλει, ‘Προσέχετε εις εαυτούς, διά να μη χάσωμεν εκείνα, τα οποία ειργάσθημεν, αλλά να απολάβωμεν πλήρη τον μισθόν’ (Β΄ Ιωάννου, α΄:9).
Αυτό που πρέπει να τονίζουμε είναι ότι όπως μόνο ο Κύριος μπόρεσε να ελευθερώσει τον τότε λαό Του από την εξουσία του Φαραώ, έτσι και σήμερα μόνο ο Κύριος μπορεί να ελευθερώσει κάθε αμαρτωλό που μετανοεί και πιστεύει σ’ Αυτόν, από τις αμαρτίες και τα πάθη που δεν μπορεί να ελευθερωθεί από μόνος του. Εκεί που υπάρχει η ανθρώπινη αδυναμία έρχεται η δύναμη του Θεού για να ελευθερώσει. Το ίδιο ισχύει και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν παιδιά Θεού, όταν θεωρούμε αδύνατο να δώσουμε λύση, εάν επικαλεστούμε ένθερμα τον Κύριο, Αυτός θα έρθει να μας δώσει τη λύση και μπορεί να κάνει ενέργειες που ούτε καν είχαμε φανταστεί. Μην κάνουμε κανένα πρόβλημα μεγαλύτερο από να το λύσει ο Κύριος γιατί ‘Τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ’ (Λουκάς, ιη΄:27).
Συνοψίζοντας λέμε για να εκπληρωθεί στη ζωή μας η ευχή ‘καλή χρονιά’, χρειαζόμαστε ‘άνωθεν βοήθεια’. Ο Μωυσής στην προσευχή του αναφέρει, ‘Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν’ (Ψαλμός,ϟ΄:12), η δε αρχή της σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου (Παροιμίες, α΄:7), δηλαδή το να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας τα λόγια του Κυρίου και να φοβόμαστε μήπως τα παραβούμε. Ο Κύριος μας έχει κάνει γνωστό στον γραμμένο λόγο Του, ‘ότι διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού’(Πράξεις, ιδ΄:22), που σημαίνει ότι στο δρόμο του Κυρίου θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα δυσεπίλυτα και μακροχρόνια. Το ότι ο Κύριος δεν δίνει λύση άμεσα σε κάποια προβλήματα είναι στα πλαίσια της παιδείας που επιτρέπει στη ζωή μας για τη πνευματική μας αύξηση. Όμως να μη θεωρούμε μικρό το χέρι του Θεού στο να δώσει λύση, αλλά να πιστεύουμε ότι δεν θα αφήσει να πειραστούμε πάνω απ’ τη δύναμή μας αλλά θα κάνει έκβαση ώστε να μπορούμε να υποφέρουμε (Α΄Κορινθίους,ι΄:13). Αυτή τη χρονιά οτιδήποτε και αν συμβεί, ας ζητάμε την παρουσία και τις ενέργειες του Τριαδικού Θεού στη ζωή μας και Αυτός θα είναι ο ελευθερωτής μας σε όλα τα δύσκολα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε. Αμήν!
«…να κραταιωθήτε εν δυνάμει διά του Πνεύματος αυτού εις τον εσωτερικόν άνθρωπον, δια να κατοικήση ο Χριστός δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Εφεσίους,γ΄:16,17).
Τα Χριστούγεννα έχει καθιερωθεί να γιορτάζονται στον χριστιανικό κόσμο κάθε χρόνο, στις 25 Δεκεμβρίου. Αυτό που εύκολα διαπιστώνουμε είναι ότι ο τρόπος εορτασμού των Χριστουγέννων από τους περισσότερους ανθρώπους του χριστιανικού κόσμου, έχει να κάνει πιο πολύ με στολισμούς δένδρων, με φωταγωγήσεις, με μουσικές εκδηλώσεις, με ανταλλαγή επισκέψεων και δώρων, με παραδοσιακά φαγητά και γλυκά και λιγότερο με το θαυμαστό γεγονός που εορτάζεται, που ο λόγος του Θεού το αναφέρει σαν ‘το μεγάλο μυστήριο της ευσεβείας’ (Α΄Τιμόθεον,γ΄:16), το ότι δηλαδή ο Θεός έλαβε σάρκα και γεννήθηκε σαν ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Αυτό που θέλουμε να αναφέρουμε σαν το κύριο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων, είναι ότι όπως ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, εκτελώντας το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα, συνελήφθη δια του Αγίου Πνεύματος και μορφώθηκε σαν άνθρωπος μέσα στη μήτρα της κατά σάρκα μητέρας του Μαρίας, αφού βέβαια η ίδια πίστεψε ότι μπορεί και δέχθηκε να συμβεί αυτό, έτσι και σήμερα ο Πατέρας Θεός θέλει κάθε άνθρωπος να πιστέψει με την καρδιά του και να δεχθεί τον Υιό Του Ιησού Χριστό, ώστε να τον ‘γεννήσει άνωθεν’ κάνοντάς τον ένα νέο κτίσμα καθαρό από αμαρτία και δίνοντας του την εξουσία να λέγεται ‘παιδί Θεού’. Αυτή η ‘άνωθεν γέννηση’ του ανθρώπου από τον Πατέρα Θεό, αποτελεί την αρχή της μόρφωσης του χαρακτήρα του Ιησού Χριστού μέσα στον νέο εσωτερικό άνθρωπο του αναγεννημένου χριστιανού και ταυτίζεται με αυτό που ονομάζουμε προσωπικά Χριστούγεννα.
Συνεχίζοντας λέμε ότι όπως η παρθένος Μαρία δέχθηκε το προσωπικό μήνυμα του αγγέλου όταν της μίλησε, έτσι ο καθένας που δεν έχει γνωρίσει ακόμα τον Κύριο καλείται να δεχθεί τον λόγο του Κυρίου που λέει: «…και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω» (Ιωάννης,ς΄:37) και να συμπεράνει ότι αφού ο ίδιος ο Κύριος δεν θα εκβάλει κανέναν έξω, ότι η πόρτα του ουρανού είναι ανοιχτή για τη σωτηρία του ανθρώπου και να αποφασίσει να πάει στον Κύριο και να σωθεί. Ακόμη από τα λόγια του Κυρίου, ‘Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω• εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού.’ (Αποκάλυψη, γ΄:20), συμπεραίνουμε ότι η πόρτα της καρδιάς του ανθρώπου ανοίγει μόνο από μέσα, δηλαδή μόνο εάν ο άνθρωπος θελήσει να ανοίξει την ‘πόρτα’ του εσωτερικού του ανθρώπου, θα μπει μέσα ο Ιησούς Χριστός γιατί ο Κύριος σέβεται και ποτέ δεν παραβιάζει την θέληση του ανθρώπου.
Ο Ιησούς Χριστός έχει μαλακώσει και καθαρίσει και τις πιο σκληρές και βρώμικες ανθρώπινες πνευματικές καρδιές, όπως για παράδειγμα αυτή του αποστόλου Παύλου. Αναφέρουμε σχετικά ότι όταν ο πρώην διώκτης απόστολος Παύλος πήγαινε προς την Δαμασκό με σκοπό να φέρνει δεμένους άνδρες και γυναίκες μαθητές του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ, στο δρόμο του φανερώθηκε ο Κύριος Ιησούς ο οποίος τον τύφλωσε με ισχυρό φως και τον ρώτησε γιατί τον διώκει. Όταν ο Παύλος τον ρώτησε ποιος είναι, ο Κύριος του συστήθηκε ότι είναι ο Ιησούς τον οποίο διώκει και του είπε να πάει στην πόλη και θα του ειπωθεί τι πρέπει να κάνει. Στη συνέχεια ο Κύριος είπε σε έναν μαθητή Του στη Δαμασκό, τον Ανανία, να πάει στον Παύλο. Ο Ανανίας έκφρασε κάποια δυσπιστία λόγω της κακής φήμης του Παύλου και ο Κύριος του φανέρωσε ότι ο Παύλος θα γίνει απόστολος των εθνών. Έτσι ο Ανανίας πήγε στον Παύλο, προσευχήθηκε με αποτέλεσμα να επανέλθει η όρασή του, να πληρωθεί με Άγιο Πνεύμα και να βαπτιστεί στο νερό (Πράξεις,θ΄:1-19).
Επανερχόμενοι στο πνευματικό μήνυμα των Χριστουγέννων και έχοντας υπόψη ότι ‘τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του σωτήρος ημών Θεού, όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας’ (Α΄ Τιμόθεον, β΄:3,4), λέμε ότι ο Θεός θέλει να αναγεννήσει κάθε άνθρωπο και να τον κάνει παιδί Του, ώστε να εορτάζει ουσιαστικά τα προσωπικά του Χριστούγεννα. Όμως όπως προαναφέραμε ο Πατέρας Θεός σεβόμενος την ελευθερία κάθε ανθρώπου, μόνο όσους δεχτούν τον Κύριο Ιησού στη ζωή τους, θα τους ‘γεννήσει άνωθεν’, σύμφωνα με το γραμμένο, «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν. Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού•οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν» (Ιωαννης,α΄:11-13).
Αυτό που διαπιστώνουμε από τις ευαγγελικές περιγραφές, είναι ότι το θαυμαστό γεγονός της γέννησης του Θεανθρώπου, ο Θεός το αποκάλυψε πρώτα σε απλούς ανθρώπους, σε βοσκούς που έβοσκαν τα πρόβατά τους τη νύχτα της γέννησης, στέλνοντας ένα άγγελο που τους είπε, ‘Μη φοβείσθε• διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν,διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς• θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη’. Οι βοσκοί αμέσως ξεκίνησαν να ψάχνουν τους στάβλους της Βηθλεέμ, μέχρι που βρήκαν το Θείο βρέφος μέσα σε μία φάτνη. Τότε διηγήθηκαν στους παρευρισκομένους τα λόγια που τους ειπώθηκαν από τον άγγελο και επέστρεψαν δοξάζοντες τον Θεό για όλα που είδαν και άκουσαν. (Λουκάς, β΄:10-20).
Στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο διαβάζουμε για την επίσκεψη των ‘μάγων από ανατολών’, στον νεογέννητο Χριστό. Αυτοί πρέπει να είχαν υπόψη τους τις προφητείες αφενός του Βαλαάμ που έλεγε, ‘θέλει ανατείλει άστρον εξ Ιακώβ, και θέλει αναστηθή σκήπτρον εκ του Ισραήλ’(Αριθμοί,κδ΄:17) και αφετέρου αυτή του Δανιήλ,που προσδιόριζε τον χρόνο της πρώτης έλευσης του Κυρίου λέγοντας, ‘από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο’(Δανιήλ,θ΄:25). Βάσει αυτών, όταν παρατήρησαν το φαινόμενο του νέου αστέρος, συμπέραναν ότι γεννήθηκε ο Βασιλιάς των Ιουδαίων και αποφάσισαν, παρόλο που ήταν πολύ μακριά, να παν να Τον προσκυνήσουν. Όταν έφθασαν στα Ιεροσόλυμα και ρώτησαν για τον νέο βασιλιά, όλοι ταράχθηκαν με πρώτο τον βασιλιά Ηρώδη. Όταν ο Ηρώδης ρώτησε τους αρχιερείς και γραμματείς του λαού πού ο Χριστός γεννιέται, αυτοί του απάντησαν αναφέροντας την προφητεία του Μιχαία(ε΄:2) που έλεγε ότι ο Χριστός θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Όμως κανείς από αυτούς, ούτε από τον υπόλοιπο λαό, ενδιαφέρθηκε να πάει να βρει τον Χριστό, αντίθετα με τους μάγους και τους βοσκούς, που εκτίμησαν σωστά τα ουράνια μηνύματα που τους δόθηκαν και τελικά βρήκαν τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Συνοψίζοντας λέμε απευθυνόμενοι πρώτα σε όσους δεν έχουν αναγεννηθεί, τους ευχόμαστε αυτά τα Χριστούγεννα να μην πάνε μάταια, αλλά να προσευχηθούν ζητώντας να γεννηθεί ο Χριστός πνευματικά στην καρδιά τους και στη συνέχεια ευχόμαστε σε όλους που έχουμε αναγεννηθεί να μορφωθεί ο Ιησούς Χριστός μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο σε άνδρα τέλειο, ώστε να υπομείνουμε έως τέλους και να απολαύσουμε το τέλος της πίστης μας που είναι η σωτηρία των ψυχών μας. Αμήν!
|
| 
| 
